Η πατρίς… αγνωμονούσα

Του Χρήστου Μπολώση

Προσφάτως η Πολιτεία αποφάσισε να απονείμει αναμνηστικό μετάλλιο (όχι παράσημο) σε αυτούς που έλαβαν μέρος στις πολεμικές επιχειρήσεις στην Κύπρο το 1974.

Μάλιστα!

Ένα απλό μετάλλιο, σαν αυτό που πήραν όσοι έλαβαν μέρος στον πρόσφατο… Ημιμαραθώνιο.

Για να το πάρουν, λοιπόν, οι δικαιούμενοι, πρέπει να υποβάλουν μια σειρά δικαιολογητικών (δεν είναι και λίγα), να το ζητιανέψουν με άλλα λόγια, μεταξύ των οποίων και απόσπασμα ποινικού μητρώου.

Ώστε έτσι, λοιπόν; Οι ήρωες πρέπει να αποδείξουν ότι δεν έχουν βεβαρημένο ποινικό μητρώο τη στιγμή που ο «Άλλος άνθρωπος», που δεν ήταν δα και το αγλάισμα της αγνότητος, βραβεύτηκε με συνοπτικές διαδικασίες από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ίσως επειδή δεν έδινε φαγητό στους… ναζί!

Μα, θα πουν μερικοί ανόητοι, αυτοί είναι «χουντικοί». Να τους πούμε πως όταν πήραν τη διαταγή να αμυνθούν και πολλοί απ’ αυτούς να σκοτωθούν, δεν υπάκουσαν σε καμία «χούντα» αλλά στην πατρίδα. Όπως και τον Αύγουστο του 1974 («Αττίλα 2») δεν τους διέταξε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, αλλά το καθήκον.

Ας σταματήσουν, λοιπόν, οι γελοιότητες και ας σκύψει επιτέλους αυτή η «μη ευγνωμονούσα πατρίς» με στοργή στα παιδιά της, που ζούνε 50 χρόνια τώρα με την πίκρα.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ

Please enter your comment!
Please enter your name here

Τελευταία άρθρα

Παΐσιος, πίστη και Άγιον Όρος 

Έχουμε σκεφτεί γιατί τουλάχιστον 200.000 Έλληνες και αλλοδαποί χριστιανοί επισκέπτονται κάθε χρόνο το Άγιον Όρος; Γιατί, εκτός από τις...

«Το Τραγούδι του Σταυρού»

Ένας από τους σημαντικότερους χορηγούς πνευματικής ουσίας του νεότερου Ελληνισμού είναι ο Κωστής Παλαμάς. Στην ποιητική συλλογή του...

Οι ταπεινοί μπορούν να νιώσουν τα Θεία Πάθη 

Τις μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας ξυπνώ πάντα με αυτό το «χαροποιόν πένθος». Πρωινός τύπος παιδιόθεν, μου κολλάει την ώρα...

Η απόφαση της καταδίκης του Ιησού Χριστού

Η συνάντηση της αιωνιότητας με την ιστορία, η συνάντηση ανάμεσα στο θεϊκό και στο ανθρώπινο, ανάμεσα στην επίγεια και...