Του Βασίλη Βέργη
Ο Γιώργος Λάνθιμος και το «Poor Things» του γνώρισαν την καταξίωση, μετά το κοινό, και στην κρίση των ειδικών, καθώς η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών βράβευσε την ταινία του με 4 Όσκαρ. Ήταν μία ακόμη σπουδαία βραδιά για τον Έλληνα σκηνοθέτη, που διαπρέπει σε παγκόσμιο επίπεδο και αποτελεί πρεσβευτή του ελληνικού πολιτισμού στο εξωτερικό.
Αυτά σε ό,τι έχει να κάνει με τα «εκτός συνόρων». Γιατί, δυστυχώς, «εντός» μοιράστηκαν εκ νέου τα «Όσκαρ της ντροπής». Σε μια χώρα που πλέον η ηθική της ολισθαίνει διαρκώς – σωστότερα, μοιάζει με τρελό φορτηγό που πηγαίνει στην κατηφόρα με σπασμένα φρένα.
Δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία ότι η κυβερνητική πλειοψηφία στην περιβόητη Εξεταστική Επιτροπή για το ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ θα κατέληγε στο «ανθρώπινο λάθος». Με ποδοσφαιρικούς όρους, είναι αυτό που λένε «υπήρχε φραγή, δεν παιζόταν στο Στοίχημα»!
Ήταν προφανές ότι η συγκεκριμένη επιτροπή είχε βασικό στόχο να αποτελέσει «ασπίδα» στον Κώστα Καραμανλή και σε όποιον άλλον πολιτικό μπορούσε να βρεθεί ενώπιον της Δικαιοσύνης και να λογοδοτήσει για τα Τέμπη. Να κριθεί δηλαδή από τη Δικαιοσύνη, όχι από τη… Βουλή, εάν είναι αθώος ή ένοχος.
Την ώρα που το διαδικτυακό ψήφισμα της Μαρίας Καρυστιανού και των χαροκαμένων οικογενειών έχει συγκεντρώσει περισσότερες από 1.300.000 υπογραφές για να αρθεί η βουλευτική ασυλία, ήρθε η κυβερνητική πλειοψηφία στην Εξεταστική Επιτροπή να… ορθώσει ανάστημα. Και να στείλει ένα μήνυμα απ’ άκρη σε άκρη στη χώρα ότι κυβερνάνε αυτοί που ΕΣΕΙΣ επιλέξατε, όχι ο νόμος του δικαίου.
Τα «Όσκαρ της ντροπής» μοιράστηκαν δίχως το παραμικρό κοκκίνισμα. Και, προφανώς, όσοι κατέληξαν στο πόρισμα ότι για το ΕΓΚΛΗΜΑ ευθύνονται μόνο ο σταθμάρχης και οι μηχανοδηγοί, όχι οι πολιτικοί προϊστάμενοι, θα μπορούν να… κοιμούνται ήσυχοι, δίχως τύψεις για τις 57 ψυχούλες που χάθηκαν. Είναι από τις στιγμές που τα λόγια χάνουν την αξία τους. Ακόμη και οι Ερινύες σηκώνουν τα χέρια ψηλά…
Οι «απονομές αίσχους», όμως, έγιναν και στον δρόμο. Εκεί όπου το μίσος που έχει κατακλύσει την ελληνική κοινωνία εκδηλώθηκε με την επίθεση δεκάδων εις βάρος δύο παιδιών, εξαιτίας της σεξουαλικής τους προτίμησης.
Αυτή η ΑΛΗΤΕΙΑ που συνέβη στη Θεσσαλονίκη δεν ήταν ένα «μεμονωμένο περιστατικό». Ήταν αποτέλεσμα του μίσους που έχει διαπεράσει σαν ρεύμα μεγάλη κατηγορία ανθρώπων, οι οποίοι, λειτουργώντας με τη δύναμη του όχλου, επιδιώκουν να επιβάλουν τον νόμο του ισχυρού. Γιατί; Επειδή διαφωνούν με τη σεξουαλική επιλογή συνανθρώπων τους.
Προσέξτε: εδώ δεν είχαμε διαφωνία, με δημοκρατική έκφραση απόψεων ένθεν κακείθεν, για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, αλλά ΑΝΑΝΔΡΗ επίθεση πολλών εις βάρος δύο. Μια ζούγκλα στην καρδιά της πόλης, εν έτει 2024.
Επαναλαμβάνω, αυτά δεν είναι τυχαία, αλλά αποτέλεσμα μιας κοινωνίας που από την οικογένεια μέχρι -δυστυχώς- και μέρος της Εκκλησίας φορτίζει με «μένος» μεγάλο κομμάτι της, το οποίο ανά πάσα στιγμή είναι έτοιμο να κατασπαράξει σαν άγριο θηρίο οποιονδήποτε θεωρεί ότι δεν λειτουργεί στα δικά του «αξιακά (ο Θεός να φυλάει) μέτρα»!
Όποιος θέλει ας αισθάνεται… περήφανος για αυτή την αλητεία. Χαίρομαι γιατί οι δρόμοι στη Θεσσαλονίκη πλημμύρισαν από νέους ανθρώπους που έδωσαν ηχηρή απάντηση κατά κάθε είδους «πογκρόμ». Πάντα υπάρχουν -και θα υπάρχουν- μέλη της κοινωνίας που θα εκφράζονται με υγεία απέναντι στη σήψη.
