Κάνοντας εξωτερική πολιτική με προσωπική ατζέντα

Του  Απόστολου Αποστόλου

Το τελευταίο περιστατικό με το μυστικό ταξίδι του κ. Μητσοτάκη στην Ουκρανία θέτει σοβαρό πρόβλημα για τη λειτουργία της δημοκρατίας στη χώρα μας. Ο κ. Μητσοτάκης είχε προγραμματίσει όπως όλοι γνωρίζαμε να μεταβεί στο Βουκουρέστι, για να παραστεί στο συνέδριο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, ενόψει των ευρωεκλογών. Στο πλαίσιο του Συνεδρίου, οι ηγέτες κρατών και κυβερνήσεων των κεντροδεξιών κομμάτων θέλοντας στο Βουκουρέστι έτσι να επικυρωθεί η υποψηφιότητα της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν εκ μέρους του ΕΛΚ για δεύτερη θητεία στην προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και επίσης να συζητηθεί το μανιφέστο του κόμματος ενόψει των ευρωεκλογών, οι οποίες θα διεξαχθούν σε όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης μεταξύ 6 και 9 Ιουνίου.

Ωστόσο ο κ. Μητσοτάκης έκανε μια αλλαγή της πορείας του προς το Βουκουρέστι  ταξιδεύοντας στην Ουκρανία για να επισκεφτεί τον Ζελένσκι, χωρίς την παρουσία του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, δεδομένου μάλιστα  ότι ο Ουκρανός πρόεδρος είχε επισκεφθεί προ μηνών την Αθήνα, και το σπουδαιότερο ότι ο κ. Μητσοτάκης χωρίς να ενημερώσει κανέναν ταξίδεψε σε εμπόλεμη ζώνη φθάνοντας στην Οδησσό για να απευθύνει μήνυμα στήριξης για μια ακόμη φορά στον Ουκρανό πρόεδρο και να επισκεφτεί το ελληνικό στοιχείο που ζει στην Οδησσό. Ενώ όπως ανέφεραν ξένα δημοσιεύματα  (Financial Times) και επιβεβαίωσαν  έλληνες δημοσιογράφοι, ρωσικός πύραυλος παραλίγο να χτυπήσει τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι και τον κ. Μητσοτάκη κατά τη συνάντηση τους. Αν και οι δύο ηγέτες βρίσκονταν μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά όταν το λιμάνι της Οδησσού χτυπήθηκε. Για άλλη μια φορά ο κ. Μητσοτάκης ασκεί μια  εξωτερική πολιτική προσωπικής ατζέντας και ακυρώνει όλες τις δημοκρατικές διαδικασίες της εξωτερικής πολιτικής. Ο Ντέιβιντ Ίστον, έλεγε ότι ο ασκών την εξωτερική πολιτική οφείλει να συμβαδίζει με όλες τις δημοκρατικές λειτουργίες. Για να είμαστε όμως πιο σαφείς θα λέγαμε ότι ο ασκών την εξωτερική πολιτική πρωτίστως οφείλει να θέτει σε προτεραιότητα το ρεαλιστικό εθνικό συμφέρον, όσο και αν σήμερα κάποιοι νέο-θεωρητικοί αναφέρονται στο γεγονός ότι η παγκοσμιοποιημένη διακυβέρνηση αποσυνδέει τα εθνικά συμφέροντα στο όνομα μιας παγκόσμιας συμμαχίας έξω και πέρα από ταυτοποιήσεις με εθνικά χαρακτηριστικά. Ωστόσο διακρίνουμε ότι τα εθνικά χαρακτηριστικά καθοδηγούν ακόμη τα περιβάλλοντα άσκησης της εξωτερικής πολιτικής.

Ας καταλάβουμε όμως ότι η εξωτερική πολιτική αποτελεί  δραστηριότητα, η οποία  με δεδομένη την ανομοιογένεια του διεθνούς συστήματος, δεν μπορεί να παραβλέπει τις δημοκρατικές διαδικασίες και να καθίσταται  μυστική. Επιπλέον η εξωτερική πολιτική διακατέχεται από επιδιώξεις και συντονισμούς εθνικού συμφέροντος και όχι από προσωπικές στοχεύσεις. Καθορίζεται από συστήματα χάραξης και στρατηγικές και όχι από προσωπικούς σχεδιασμούς και μυστικές λειτουργίες. Θέτει εθνικές  προτεραιότητες και κινείται στα σαφή όρια των δεδομένων διεθνών κανόνων. Ο κ. Μητσοτάκης όλα τα παραπάνω τα διαγράφει, ασκώντας μια προσωπική εξωτερική πολιτική. Αδιαφορώντας αν αυτή η εξωτερική πολιτική μπορεί να αποβεί ακόμη και επιζήμια. Και αυτό γιατί θεωρεί ότι η εκφραζόμενη εξωτερική πολιτική του στόχευση, συμπλέει με τα νατοϊκά συμφέροντα. Αλλά τα νατοϊκά συμφέροντα μπορούν να αποδειχθούν μελλοντικά  στην πολυμορφία  και στις διακυμάνσεις της γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής  σκακιέρας, ότι κινούνται έξω και πέρα από τα δικά μας συμφέροντα.

Μήπως όμως ο κ. Μητσοτάκης έχει υιοθετήσει μια αντίληψη των υβριδικών οντοτήτων των εταιρειών-κρατών κάτι δηλαδή «μεταξύ του δημόσιου και του ιδιωτικού, μεταξύ πολιτικού και οικονομικού, μεταξύ της αγοράς και του κράτους, του εγχώριου και του διεθνούς, και μεταξύ της κυριαρχίας και της εξάρτησης» (Pettigrew, 2018); Όπου υπήρχαν πληρεξούσιοι για τα κράτη οι αποκαλούμενες εταιρείες-κράτη οι οποίες εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στις αρχές του 17ου αιώνα. Αρχικά από την Ελισαβετιανή Αγγλία και την Ολλανδική Δημοκρατία, οι εταιρείες-κράτη απέδειξαν γρήγορα την αξία τους ως κινητήρες αποικιακού εμπορίου και κατακτήσεων, εμπνέοντας ευρεία μίμηση από άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις και αποφάσιζαν από το εμπόριο έως την ειρήνη και τον πόλεμο. Οι εταιρείες-κράτη σφυρηλατήθηκαν στο πλαίσιο μιας ευρωπαϊκής πολιτικής τάξης που υπήρχε από πλήθος πολιτικών μορφών εκτός από το κυρίαρχο κράτος. Ας αναρωτηθούμε λοιπόν αν έχουμε περιέλθει σε ανάλογη κατάσταση.

*Καθηγητής Πολιτικής και Κοινωνικής Φιλοσοφίας

  1. Η επιμονή του να την κάνει για την Ευρώπη κρύβει κάποιους λόγους ανησυχίας άλλως ύποπτους.
    Τους συσχετισμούς, τις προϋποθέσεις τα επιβάλλουν άλλοι, αυτό που γνωρίζουν πολύ καλά να κυριαρχούν με αποτελεσματικότητα πολλά χρόνια στη χώρα μας.
    Η διαφορά που σε αυτή την συγκυρία χρονικά απέχουν πολύ από την άλλοτε ισχυρή τους παρουσία, τα θέλω τους, τους δικούς τους κανόνες.
    Κάθε δυνατή προσπάθεια μέχρι και την τελευταία στιγμή.
    Παραμένουν ουκ ολίγες αμφιβολίες κατά πόσο όλο το σύστημα αισθάνεται σταθερά στα πόδια του.
    Οι αλλαγές έχουν δρομολογηθεί, το πόσο το δολάριο και το ευρώ θα αντέξουν στον ανταγωνισμό ως αποταμιευτικά νομίσματα παραμένει εφιάλτης και πολύ πιθανόν σε βάθος χρόνου μελλοντικά.
    Το σκοτάδι στην χώρα μας από άποψη ενημέρωσης επισκιάζει την ταχύτητα που τρέχουν οι εξελίξεις σε διεθνές επίπεδο.
    Η μόνη ικανοποίηση για την ώρα τι πρεσβεύει το κογκρέσο ως υπερδύναμη, ως υπεροχή, ως σύμμαχος!!!
    Ο Ελληνικός λαός φέρει στις πλάτες τους την προδοσία, την δολιοφθορά, την εκμετάλλευση, την εξαπάτηση, το ξεπούλημα, ως φορτίο το ανέχτηκε, το σήκωσε, το πλήρωσε και το πληρώνει μέχρι και σήμερα.
    Απαιτείται θέση ισχυρού που την κατευθύνει ώστε να συνεχίσει αυτή η πεπατημένη.
    Από την στιγμή που η κατηφόρα υπάρχει πράξη και εφαρμογή ισχύει κάθε δυνατή προσπάθεια διατήρησης και όπως όσο κρατήσει αυτό.

  2. Δεν θα εστιάσω στην νέα ζημιά, και τον νέο τεράστιο κίνδυνο που προξένησε στην χώρα ο Κίκης επισκέπτοντας για πολλοστή φορά τον Ζελένσκι. Αλλά στην εικόνα κάποιου, που οι ξένοι τον δουλεύουν, σε ψιλό γαζί τάζοντας του λαγούς και πετραχήλια. Και τον βάζουν να τρέχει από δω και από εκεί ευτελίζοντας τον, σπάζοντας ταυτόχρονα πλάκα εις βάρος του. Και ο άμοιρος ο Κικήςστην πραγματικότητα εξευτελιζόμενος, ζει με την ελπίδα ότι κάνοντας αυτά, που του βάζουν και εκείνα που τουλένε να κάνει, θα επιλεγεί ως πρόεδρος σε κάποιον από τους μεγάλους και φανταχτερούς θώκους της Ευρώπης. Χωρίς όμως να υπάρχει σοβαρή πιθανότητα, ότι θα τον προσλάβουν /επιλέξουν σε έναν εξ αυτών. Αν ο Κικής το έκανε για καθαρό βιοπορισμό(όπως εμείς οι υπόλοιποι σε αυτήν την ζωή) στο να ζήσει την οικογένειά του και να σταθεί στα πόδια του ,θα ήταν άκρως παραδεκτό και δη προσκύνημα. Άλλο όμως αυτό και άλλο να εξευτελίζεται τόσο χυδαία ….
    Στην πραγματικότητα, στο να παραμείνει πρόεδρος ενός κόμματος και δη πρωθυπουργός, δεν ήταν σοφή αποφαση απο μερους του – Αν γνώριζε (και αν τουλάχιστον το διεσθανόταν)οτι κάποιοι τον εφεραν στην εξουσία μονάχα για υλοποίηση δικών τους σκοπιμοτήτων εις βάρος του Και όχι με βάση την πραγματική του αξία θα έπρεπε να είχε ήδη φύγει Είτε από το 21 Η αμέσως μετά τις εκλογέςΙδιαίτερα μετα εκείνα που είχαν προηγηθεί επι των ημερών του αφήνοντας εκείνη την νικηφόρα ιστορική παράταξη να επιλέξει άλλον για αρχηγό Αποκαθιστώντας με αυτόν τον τρόπο την χαμένή της αξιοπρέπεια και αξιοπιστία..Τώρα;
    Τώρα ο Μητσοτάκης είναι μόνος του Χωρίς φίλους χωρίς συμμάχους Στα χέρια κάποιων που δεν γνωρίζουμε τι είναι ,σε χέρια κολάκων ντόπιων και ξένων, που το μόνο που προσβλέπουν σε αυτόν είναι να αρπάξουν Ότι και ότι διότι που θα βρουν καλύτερη ευκαιρία; Ο Κυριάκος έχει από καιρό αποφασίσει, να διανύσει έναν άκρως επικίνδυνο δρόμο. Εκείνον του χωρίς επιστροφή ο όποιοςπάντοτε επιφυλάσσει δυσβάστακτη πολιτική πτώση(δεν θα αναφέρω για την χώρα που γνωστόν είναι τι αποφάσισε το καλοκαίρι). Θα τα δώσει όλα τα πάντα, όπως φαίνεται.
    Όμως δεν θα πάρει τίποτε. Κανείς από τους ευρωπαίους ηγέτες, δεν θα δεχόταν να εκπροσωπείται η χώρα του από κάποιον που μόνο αρνητικά έχει φέρει άμεσα και στην παράταξη που τον έθρεψε και τον ανέδειξε Και στην δική του χώρα (ευτελισμός των συμπολιτών του ασέβεια στο πρόσωπο τους στα ήθη στα έθιμα τους στις αξίες τους).Και έμμεσα στην Ευρώπη (υποκλοπές καταδίκη του ευρωκοινοβουλίου τώρα έχουμε θέμα με απόπειρα νοθείας των ευρωεκλογών και πάλι πήγαμε στο ευρωκοινοβούλιο).Ταυτόχρονα η πολιτική -και πιθανώς και η προσωπική του- αξιοπρέπεια τσαλαπατιέται συνεχώς Από ζελένσικδες, ράμες, εγχώριες άρες μάρες κουκουνάρες στην καλύτερη περίπτωση – Όμως μέχρι εκεί. Διότι μαζί με εκείνον, περιπλέκεται και μια ολόκληρη χώρα, σε τεράστιους κινδύνους. Η υλοποίηση των οποίων μόλις έχει αρχίσει.
    Επίσης η υποψηφιότητα του Μιτσοτάκη θα έπρεπε να θεωρείται ενα ανόητο αστείο Ακούγεται σαν κάποιος μαγαζάτορας να βάζει έναν τύπο επικεφαλής των δημοσίων σχέσεων της επιχείρησης Ο οποίος τύπος τσακώνεται συνεχώς Και δη δε το έχει με τις δημόσιες σχέσεις Με αποτέλεσμα να κάνει ζημιά στην επιχείρηση .Αν ο Μιτσοτάκης γίνει πρόεδρος – όπως λέγεται και διαδίδεται- της Κομισιόν πως η τελευταία θα προωθήσει τα συμφέροντα της ; Δια μέσω κάποιου τον οποίο κανένας σοβαρός ηγέτης δεν θέλει να συνομιλήσει; Θυμόμαστε τι συνέβη με τον Σουνακ;Ο οποίος αρνήθηκε να τον δει ;
    Ομως αν το τίμημα που θα πρέπει να πληρώσει η χώρα είναι αυτά που υπονοούνται τότε η Ιδια η χώρα θα έπρεπε με την σειρά της -τότε με τις εκλογές- να κόψει όχι μονάχα τον βήχα Αλλά και την ίδια της την καταστροφή Εδώ συντελείται κάτι πολύ τρομακτικό για το μέλλον του Ελληνισμού και της ελληνικής επικράτειας Ομως λυπάμαι που το αναρτώ , ήταν επιλογή των ελληνων ο Μιτσοτάκης Και μάλιστα συνειδητή.
    Την ίδια στιγμή μαθαίνουμε με έκπληξη, ότι ο Τσίπας {ποιός ο Τσίπρας} έγινε πρόεδρος του συμβουλίου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στα δυτικά βαλκάνια Ίσως το χειρότερο κτύπημα στον εγωισμό του Κυριάκου. Μια επιπλέον πληγή που δεν χρειαζόταν ο Κυριάκος να φέρει στον εαυτό του. Οπότε αρχίζουν οι συγκρίσεις Επί ημερών του νυν, έγιναν πράγματα όπως: ευτελισμός του κράτους δικαίου , σκάνδαλα ,διασπαθίσεις κοινοτικού χρήματος, συνθήκες εξαθλίωσης των πολιτών, καταδίκες από ευρωκοινοβούλια και ο κατάλογος ακόμη συμπληρώνεται με νέα αρνητικά ρεκόρ Αντιθέτως ο Τσίπρας …….Αλλα ο κακομοίρης ο κυριάκος ;

    Τέλος Κρίμα στον Μιτσοτάκη και στον αγώνα του που δίνει χωρίς αντίκρισμα Είναι μαρτύριο το οποίο μόνο εκείνος μπορεί να το παύσει Αλλά αν κερδίσει αν τα δώσει το μόνο που δεν θα μπορέσει να νικήσει είναι η συνείδησή του και η αρνητική εικόνα που θα του εκπέμπουν οι άλλοι με την υποτιμητική στάση τους εναντί του Αν όμως χάσει το τι έχει να γίνει θα είναι απίστευτο στα μάτια όλων μας Κρίμα Μα πολύ κρίμα.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ

Please enter your comment!
Please enter your name here

Τελευταία άρθρα

Για μια νέα εθνική, πολιτική λύση!

Πάντοτε, στη μακραίωνη ιστορία αυτού του πλανήτη, «οι ισχυροί πράττουν ό,τι τους επιτρέπει η δύναμή τους και οι αδύναμοι...

Πολιτικοί και ΜΜΕ σε πλήρη κατάπτωση

Όταν πρωτοξεκίνησα τη δημοσιογραφία, πριν από περίπου 35 χρόνια, δεν μου είχε περάσει από το μυαλό ότι θα ερχόταν...

Εμείς και ο «κακός μας γείτονας»

«Οι άνθρωποι συνηθίζουν να εμπιστεύονται εις την απερίσκεπτον ελπίδα εκείνο που επιθυμούν και να αποκρούουν δι' αυθαιρέτου συλλογισμού εκείνο...

Μυαλά και χέρια για το Προσφυγικό

Το Προσφυγικό και το Μεταναστευτικό αποτελούν πρωτεύοντα ζητήματα που απασχολούν εντονότατα τους πολίτες. Δικαιότατα, καθώς επηρεάζουν αμεσότατα την καθημερινότητα...