H αλήθεια για τα Μνημόνια άργησε 15 χρόνια

Η τρόικα παρενέβαινε στις ελληνικές κυβερνήσεις για να θάψουν την έρευνα εις βάρος του πρώην διοικητή της ΕΛ.ΣΤΑΤ. Ανδρέα Γεωργίου, ώστε να γλιτώσει τις αποζημιώσεις για την ασύλληπτη, άδικη, παράνομη, υπέρμετρη και αχρείαστη λιτότητα που επέβαλε στον ελληνικό λαό

Του Μανώλη Κοττάκη 

Ποτέ δεν είναι αργά να μάθουμε τη νεότερη Ιστορία μας. Ποτέ. Αρκεί να εξάγουμε τα αναγκαία συμπεράσματα για να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη. Όσοι είστε πιστοί αναγνώστες αυτής της εφημερίδας θα θυμάστε σίγουρα τις επανειλημμένες αναφορές μας και τα ρεπορτάζ μας στη σκοτεινή υπόθεση του ελλείμματος του 2009, το οποίο «φουσκώθηκε» αιφνιδίως αμέσως μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2010 στο ύψος του 15,4%, με συνέπεια την επιβολή και τη διακομματική ψήφιση του δεύτερου Μνημονίου, τη λήψη ανάλγητων μέτρων λιτότητας και αργότερα το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων του PSI.

Εκατομμύρια Έλληνες έχασαν τις δουλειές τους, τις αποταμιεύσεις τους, τα χρήματα που είχαν επενδύσει σε ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου – κάποιοι που δεν άντεξαν την πίεση έχασαν ακόμη και τη ζωή τους.

Η καταγγελία του διοικητή της ΕΛ.ΣΤΑΤ., που διόρισε η κυβέρνηση Παπανδρέου, από δύο μέλη τα οποία διατηρούσαν φιλικές σχέσεις με την οικογένειά του (τη Ζωή Γεωργαντά και τον Νίκο Λογοθέτη), η παραίτηση του διευθυντή Εθνικών Λογαριασμών της ΕΛ.ΣΤΑΤ. Νίκου Στρόμπλου, ο οποίος αρνήθηκε να ερμηνεύσει τους κοινοτικούς κανονισμούς με βάση τις εντολές της ηγεσίας του υπουργείου Οικονομικών, της διοίκησης της ΕΛ.ΣΤΑΤ. και της διοίκησης της Eurostat, καθώς και η αποκάλυψη e-mails της τρόικας προς τον διοικητή να προχωρήσει στην αναθεώρηση του ελλείμματος «γρήγορα και σιωπηρά» προκάλεσαν τότε την παρέμβαση μιας άξιας δικαστικής λειτουργού, της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου.

Η Ξένη Δημητρίου παρήγγειλε έρευνα εις βάρος του τεχνοκράτη της ΕΛ.ΣΤΑΤ. με την κακουργηματική κατηγορία της ψευδούς βεβαίωσης. Τότε συνέβη το πρωτοφανές: διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις της Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ άρχισαν να δέχονται αίφνης πιέσεις και εκβιασμούς ώστε να παρέμβουν στη Δικαιοσύνη και να θάψουν την έρευνα εις βάρος του κυρίου Γεωργίου.

Η απειλή που εκτοξευόταν, σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής, ήταν το μπλοκάρισμα της εκταμίευσης κάθε δόσης, από την έγκριση της οποίας εξαρτάτο η συνέχεια της καταβολής των μισθών και των συντάξεων.

Ο ίδιος αποκάλυψα στο παρελθόν, χωρίς να με διαψεύσει κανείς, ότι ο τότε πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ πίεζε επί μία ολόκληρη ώρα μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά και τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Ευάγγελο Βενιζέλο να παρέμβουν στην ελληνική Δικαιοσύνη, προκειμένου να τεθεί στο αρχείο με βούλευμα η ποινική δίωξη κατά Γεωργίου. Άνευ αποτελέσματος.

Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε και επί ΣΥΡΙΖΑ, μολονότι η Επιτροπή Χρέους, που συνέστησε η Βουλή επί προεδρίας Ζωής Κωνσταντοπούλου, δεν αναγνώριζε τους αριθμούς του Γεωργίου.

Στη Δικαιοσύνη επικρατούσε αναβρασμός. Tα e-mails που περιείχε ο υπολογιστής Γεωργίου, στα οποία είχε αποκτήσει πρόσβαση ο αντιπρόεδρος της Αρχής (μηνύθηκε για αυτό), είχαν τεθεί υπόψη της Δικαιοσύνης, η οποία είχε διαγνώσει ανάρμοστες επικοινωνίες με πρόσωπα που δεν έπρεπε να έχουν επαφή με την ελληνική διοίκηση. Αλλά δεν μπορούσε να κάνει χρήση τους, καθώς είχαν αποκτηθεί παρανόμως.

Όλα αυτά τα χρόνια, λοιπόν, όλοι γνώριζαν ότι οι ξένοι παρενέβαιναν ωμά στις ελληνικές κυβερνήσεις και απαιτούσαν την παύση της δίωξης από τη Δικαιοσύνη, παραβιάζοντας κατάφωρα το κράτος δικαίου στην πατρίδα μας. Κανείς όμως δεν μπορούσε να το αποδείξει. Και κανείς δεν μπορούσε να εξηγήσει γιατί τέτοια σπουδή από την τρόικα για την αθώωση του κυρίου Γεωργίου.

Την περασμένη Πέμπτη μάθαμε για πρώτη φορά επισήμως ένα μέρος της αλήθειας στο συνέδριο της «Καθημερινής», που διεξήχθη στο Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τραπέζης. Ο πρώην υπουργός Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ Ευκλείδης Τσακαλώτος έκανε μια μεγάλη αποκάλυψη στο ακροατήριο, στο οποίο περιλαμβάνονταν οι φίλοι και υποστηρικτές του κυρίου Γεωργίου, όπως η Μιράντα Ξαφά, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου και ο Παναγής Βουρλούμης: ότι το κράτος δικαίου βιάστηκε στην Ελλάδα από την τρόικα, όχι από το πολιτικό σύστημα. Τόνισε ξεκάθαρα ότι «έγιναν απαράδεκτες παρεμβάσεις της τρόικας ώστε να παρέμβουμε στη δίκη Γεωργίου».

Η αποκάλυψη αυτή του κυρίου Τσακαλώτου δίνει το έναυσμα για νέο πεδίο ερευνών. Η αθώωση Γεωργίου από την κακουργηματική κατηγορία της ψευδούς βεβαίωσης, με βούλευμα που ελήφθη με οριακή πλειοψηφία και αντίθετο με τον εισηγητή Κωσταρέλλο, υπήρξε προϊόν και νεότερων παρεμβάσεων από την τρόικα, το ΔΝΤ και δεν ξέρουμε ποιους άλλους; Διότι, αν αυτό συμβαίνει, έχουμε κακοδικία. Πρέπει να το μάθουμε.

Και, πλέον αυτών, εγείρεται το ερώτημα: ποιο έννομο συμφέρον είχε η τρόικα, που εκπροσωπούσε την Κομισιόν και το ΔΝΤ, να παρέμβει σε εκκρεμή ποινική υπόθεση τέως και όχι εν ενεργεία αξιωματούχου, και να απαιτεί την απαλλαγή του;

Η απάντηση είναι και εδώ γνωστή, αλλά δεν έχει ειπωθεί δημόσια. Αν καταδικαζόταν για απάτη ο διοικητής της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, θα καταδικαζόταν για απάτη και ο Γερμανός διοικητής της Eurostat Βαντεμάχερ. Και αν αποδεικνυόταν ότι τα Μνημόνια και τα μέτρα λιτότητας αποφασίστηκαν με πλαστό έλλειμμα, τότε θα αποδεικνυόταν ότι ο ελληνικός λαός τιμωρήθηκε με πολλαπλάσια λιτότητα από αυτήν που του αναλογούσε.

Άρα, οι Έλληνες πολίτες και το ελληνικό κράτος θα εδύναντο να στραφούν κατά της Κομισιόν στο Δικαστήριο της Ε.Ε. και να ζητήσουν ατομικές αποζημιώσεις και επιστροφή κονδυλίων που στερήθηκαν αδίκως.

Οι γερμανικές αποζημιώσεις θα ωχριούσαν μπροστά στις μνημονιακές αποζημιώσεις! Να, λοιπόν, γιατί η τρόικα παρενέβαινε στις ελληνικές κυβερνήσεις για να θάψουν την έρευνα εις βάρος του κυρίου Γεωργίου. Δεν ενδιαφερόταν για το πρόσωπο καθαυτό. Ενδιαφερόταν να γλιτώσει τις αποζημιώσεις για την ασύλληπτη, άδικη, παράνομη υπέρμετρη και αχρείαστη λιτότητα που επέβαλε στον ελληνικό λαό.

Το κεφάλαιο αυτό δεν έχει κλείσει. Χρωστάμε την αλήθεια στον ελληνικό λαό. Και ιδίως σε όλους εκείνους που λοιδορήθηκαν και καταδιώχθηκαν. Ο Στρόμπλος μέχρι και σήμερα είναι τοποθετημένος στο «ψυγείο» της ΕΛ.ΣΤΑΤ., μήνυμα προς όλους όσοι ήθελαν να προστατέψουν στο μέλλον τα συμφέροντα της Ελληνικής Δημοκρατίας. Η Γεωργαντά αποτραβήχτηκε στο Λονδίνο. Και η Ξένη Δημητρίου παρακολουθεί μακρόθεν τις εξελίξεις, σιωπηλή.