Του Σάββα Καλεντερίδη
Πριν από τη ναυμαχία της Σαλαμίνας, που στην κυριολεξία άλλαξε τον ρου της Ιστορίας, αφού, αν νικούσαν οι Πέρσες, πιθανότατα θα ήταν πολύ διαφορετικά η Ευρώπη και ο κόσμος σήμερα, έγιναν συζητήσεις στην Εκκλησία του Δήμου των Αθηνών για τη στάση που θα κρατούσαν έναντι των Περσών.
Στην Εκκλησία του Δήμου πήρε τον λόγο ο Κυρσίλος, ο οποίος πρότεινε «γην και ύδωρ», δηλαδή να προσκυνήσουμε τους Πέρσες για να σωθούν η Αθήνα, τα μνημεία, οι τάφοι των προγόνων και οι περιουσίες των Αθηναίων.
Την πρόταση του Κυρσίλου αντέκρουσε ο Θεμιστοκλής, ο οποίος πρότεινε οι Αθηναίοι να μην παραδοθούν και να μην προσκυνήσουν τον εχθρό, να εγκαταλείψουν την πόλη, να δώσουν τη μάχη στη θάλασσα και, αν ηττηθούν, να μεταβούν στην Κάτω Ιταλία και να ξαναχτίσουν την πόλη εκεί, μια Νέα Αθήνα, αφού η πόλη είναι ο δήμος, οι άνθρωποί της, οι οποίοι κουβαλούν μέσα τους την ιστορία της πόλης και τις μνήμες των προγόνων τους.
Έγινε ψηφοφορία και η Εκκλησία του Δήμου προέκρινε την πρόταση του Θεμιστοκλή, ενώ η πρόταση του Κυρσίλου θεωρήθηκε προδοτική και καταδικάστηκαν εις θάνατον ο ίδιος και η γυναίκα του.
Μετά την έγκριση του ψηφίσματος του Θεμιστοκλή, όντως οι Αθηναίοι εγκατέλειψαν την πόλη, οι Πέρσες μπήκαν και την έκαψαν, όμως ηττήθηκαν στη ναυμαχία της Σαλαμίνας, μετά την οποία οι Αθηναίοι επέστρεψαν και ξανάχτισαν την πόλη τους.
Η πράξη αυτή των Αθηναίων δείχνει πόσο μεγάλη σημασία έχουν οι πολίτες και όχι απαραίτητα ο τόπος.
Τα γεγονότα αυτά έλαβαν χώρα το 480 π.Χ., δηλαδή 2.504 χρόνια πριν από το έτος 2024, που διερχόμεθα σήμερα, και μάλλον οι πολιτικοί και οι πολίτες της σημερινής Ελλάδας δεν έχουν αντιληφθεί τη σημασία και την αξία που έχει ο πολίτης και, κατ’ επέκτασιν, το Δημογραφικό.
Με βάση τα επιστημονικά στοιχεία που μας παρουσιάζουν, η Ελλάδα γερνά επικίνδυνα, με το πρόβλημα να παρουσιάζεται οξύτερο στην ελληνική ύπαιθρο και στα χωριά μας, τα οποία πεθαίνουν. Σε 3-4 δεκαετίες ελάχιστα χωριά θα επιβιώσουν – τα περισσότερα θα αποτελούν αξιοθέατα για εκείνους που θα ζουν στις πόλεις.
Η δε άποψη όσων διατείνονται ότι το Δημογραφικό πρέπει να το λύσουμε με το Μεταναστευτικό, επιτρέποντας δηλαδή να εισέρχονται στην Ελλάδα ανεξέλεγκτα αλλοδαποί, μας οδηγεί σε μια άλλη Ελλάδα, οι πολίτες της οποίας δεν θα έχουν καμία σχέση με τους πολίτες της Αθήνας του 480 π.Χ., που έλαβαν εκείνη την ιστορική απόφαση, η οποία άλλαξε τον ρου της Ιστορίας της Ευρώπης και της ανθρωπότητας.
Το Δημογραφικό, σε συνδυασμό με την Παιδεία, η οποία εδώ και χρόνια δεν είναι εθνική, αφού φρόντισαν να αλλάξουν ακόμα και το όνομα του αρμόδιου υπουργείου, είναι μακράν το οξύτερο πρόβλημα της χώρας, μόνο που φαίνεται ότι δεν το έχουν αντιληφθεί εκείνοι που αποφασίζουν για τις τύχες της χώρας, οι οποίοι μάλλον περί άλλα τυρβάζουν…
Αντί να θέσουν ως πρώτη προτεραιότητα την επιβίωση του Ελληνισμού, φροντίζουν να ψηφίζουν άλλους νόμους, πιθηκίζοντας και ουχί τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι…
Οι πολίτες πρέπει να αποφασίσουμε αν είμαστε με τους εκφραστές του Θεμιστοκλή ή του Κυρσίλου και να κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας για να σωθεί ο Ελληνισμός.
Πολύ φοβάμαι ότι τέτοια αλλαγή θα απαιτήσει αίμα, γιατί η αλήτ ελεγχει ολους τους μηχανισμούς του κρατιδίου των αθηνών και δεν θα επιτρέψει κάμια αλλαγή. Το δε χειρότερο? Ταυτίζει το πρδοτικο κρατίδιό της με την Ελλάδα. ζεκεί μπερδεύεται η πλειοψηφά των Ελλήνων. Εν ολίγοις, μπρος…αλήτ κια πίσω…χάος.
Ήδη οι σημερινοί Έλληνες, ή τέλος πάντων, οι κάτοικοι τού κρατιδίου που λέγεται Ελλάς, δεν έχουν καμμία σχέση στην νοοτροπία με τούς Έλληνες που περιγράφει ο Σάββας. Ρωτήστε μερικούς απ’ αυτούς αν προτιμούν να πολεμήσουν για τα κεκτημένα μας, ή να τα “βρούμε”, κατά κάποιον τρόπο, με τούς απέναντι και θα διαπιστώσετε το αληθές των γραφομένων μου. Ήδη το 1996, η συντριπτική πλειονότητα των κατοίκων αυτής τής χώρας, απεφάνθη ότι καλώς ο Σημίτης κατέβασε την Ελληνική Σημαία από τα Ίμια και δέχτηκε το γκριζάρισμα τού Αιγαίου, ώστε να αποφευχθεί κάποια σύγκρουση με την Τουρκία. Μάλιστα, αντάμειψε την ψοφοδεή, προδοτική στάση του, την οποία βάπτισε σώφρονα, ψηφίζοντάς τον για πρωθυπουργό οκτώ μήνες αργότερα (Σεπτέμβριο 1996).
Αν επρόκειτο σήμερα να δικαστούν και καταδικαστούν οι πολίτικοί μας απ’ αυτούς που δίκασαν και καταδίκασαν τον Κυρσίλο, η Ελλάς θα έμενε χωρίς πολιτικούς!
Όσον αφορά στην υπογεννητικότητα (δημογραφικό), δεν κάνει το πλήθος τούς γνησίους Έλληνες, αλλά η ποιότητα. Πάντα λιγότεροι ήμασταν και πάντα νικούσαμε. Χρειαζόμαστε, όθεν, φίλτατε Σάββα, ΕΛΛΗΝΕΣ και όχι αμερικανοευρωτζουτζέδες. Και αν οι τελευταίοι γίνονται αποδεκτοί και ψηφίζονται από τους Νεοέλληνες, τότε αυτοί δεν έχουν σχέση μ’ εκείνους που αποφάσισαν να πολεμήσουν, έστω κι αν έχαναν την πόλι και την ζωή των.