Του Κώστα Πρώιμου
Ασφαλώς οι προτροπές για τη βίαιη συμπεριφορά των ανηλίκων ξεχειλίζουν στα ανεξέλεγκτα σόσιαλ μίντια. Ωστόσο ο κόσμος των βιντεοπαιχνιδιών εκτιμάται από πολλούς ειδικούς παιδοψυχολόγους αλλά και εγκληματολόγους ως αλεξικέραυνο παρά την αντίθετη λαϊκή αντίληψη, καθώς τα παιδιά ξεσπάνε εικονικά.
Θυμάμαι στην εποχή της δική μας ηλικίας προ σαράντα ετών περίπου, με δεδομένη την ανυπαρξία των τεχνολογικών πολυμέσων επιδιδόμασταν στην τέχνη του πολέμου στις γειτονίες κραδαίνοντας ασφαλώς ψεύτικα όπλα αγορασμένα είτε από το πανηγυράκι είτε από κάποιο ψιλικατζίδικο. Μπαμ και μπουμ οι κουμπουριές και γινόταν μεγάλη πλάκα αφού άπαντες διασκεδάζαμε με τον πρόγονο του paint ball το οποίο δεν είχε εμφανιστεί ακόμη στην Ελλάδα.
Δεν ξεχνώ στα νότια προάστια της Αθήνας τότε την ύπαρξη μιας «συμμορίας» απαρτιζόμενη από μεγαλύτερα παιδιά και κάπως ατίθασα. Η επονομασία της ήταν οι «Απροσάρμοστοι». Αλήθεια είναι πως η τάχα μου εξτρεμιστική δράση τους περιοριζόταν σε λεονταρισμούς άνευ ουσίας, καθώς δεν έκαναν πραγματικό κακό σε κανέναν παρά προσπαθούσαν να επιδείξουν μια «απροσάρμοστη» και διαφορετική συμπεριφορά. Αν έπεφτες μπροστά τους στον δρόμο δε σου έκλεβαν το κινητό που έτσι και αλλιώς δεν είχες ή το χαρτζιλίκι ενώ γενικά οι επαναστατικές και τάχα μου έκνομες παραστάσεις τους ήταν σπάνιες. Άντε να έσπαγαν και κάνα τζάμι στα φόρτε τους. Ορισμένες φορές επιβεβαίωναν το πέρασμά τους από μια περιοχή αφήνοντας το αποτύπωμα του ονόματος της «και καλά» άγριας συμμορίας με σπρέι σε τοίχους και σε πεζοδρόμια.
Εις το πέρασμα του 21ου αιώνα, σαράντα και βάλε χρόνια μετά οι «Απροσάρμοστοι» των 80s φαντάζουν μωρά γατάκια συγκριτικά με τους πιτσιρικάδες εντός των σχολικών χώρων.
Ήδη η διάσταση του φαινομένου σωματικής βίας στις ομάδες των μαθητών έχει ανησυχήσει και την κυβέρνηση η οποία πρόκειται να λάβει σχετικά μέτρα. Επίσης πολλές επιστημονικές έρευνες πραγματοποιούνται αλλά και ήδη διενεργήθηκαν ούτως ώστε να δοθεί μια λογική εξήγηση στην έξαρση και την άκρατη εκδήλωση βίαιης συμπεριφοράς σε ολοένα και μικρότερες ηλικίες.
Διερωτόμαστε το εξής απλό: Θα αποτολμήσουν οι εντεταλμένοι ειδικοί της ψυχολογίας και της εγκληματολογίας να απευθυνθούν στα ίδια τα παιδιά; Να τα ρωτήσουν γιατί καταφεύγουν σε τόσο βίαιες συμπεριφορές; Τι τα παρωθεί; Μήπως οι απαντήσεις τους τρομάξουν και «αποκαλύψουν τα απροκάλυπτα» ενός κατεστημένου που το ίδιο κυοφορεί τη βία;
Είμαστε σε θέση να υποψιαστούμε τι συμβαίνει όταν ένα παιδί μεγαλώνει και διαπλάθει προσωπικότητα σε συνθήκες οικογενειακής διάλυσης και σταδιακής φτωχοποίησης; Όταν η ίδια η «τέχνη» πχ. η διαβόητη τραπ τα «επιμορφώνει» δια της πλύσης εγκεφάλου δεόντως; «Πρέπει να είσαι σκληρός, αδίστακτος και μοβόρος για να πλουτίσεις, δείρε, σκίσε, πούλα και ναρκωτικά, δεν τρέχει τίποτα. Τα πάντα στη ζωή είναι το χρήμα, τα κότερα και τα ελικόπτερα. Δε δαιμονοποιούμε τη μουσική, όμως σε ορισμένες περιπτώσεις ενδέχεται να απελευθερώνει δαιμόνια.
Ποιος τρελαίνει τα παιδιά του κοσμάκη; Όταν «σκοτώνονται» οι γονείς τους παίζοντας μπουνιές μπροστά στα μάτια τους ευρισκόμενοι στα πρόθυρα του χωρισμού βαλτωμένοι και απελπισμένοι από τις ανυπέρβλητες δανειακές τους υποχρεώσεις ή παραδομένοι στο έλεος της κακιάς τους μοίρας; Πώς να μη γίνουν τα παιδιά μιμητές της συμπεριφοράς των γονεϊκών τους προτύπων όταν μέσα στα σπίτια επικρατεί από την ανέχεια και την ψυχολογική φόρτιση ένα παρανοϊκό πολεμικό σκηνικό επί εικοσιτετραώρου βάσεως; Η κοινωνία όπως την ξέραμε δεν υφίσταται πλέον ενώ βιώνει σοκαρισμένη τη δική της εντροπία.
Νέα ήθη και έθιμα πλασάρονται και εναρμονίζονται στις νέες οικονομικοπολιτικές συνθήκες.
Αναμφισβήτητα το πρόβλημα της σχολικής και της παιδικής βίας εν γένει είναι πολυδιάστατο και πολυμορφικό. Άλλωστε εμείς δεν είμαστε ούτε ειδικοί, ούτε αυτοί που θα δώσουν λύσεις. Απλώς προτείνουμε ταπεινά να κινηθούν οι προσπάθειες προς πάσα κατεύθυνση ώστε να εντοπιστεί και να αναγνωριστεί η συνήθης ύποπτη πηγή του κακού και να μη δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα ως κοινωνία για μια ακόμη φορά μέσα από ατέρμονες και περιστροφικές επιστημονικές συζητήσεις και χαζά ευχολόγια…
Ας μη συμμετέχουμε και σε άλλη μια συγκάλυψη ενός εγκλήματος που αφορά τα παιδιά όλου του κόσμου.
