Ο πρωθυπουργός γυρίζει την πλάτη στην ελληνική κοινωνία για να βελτιώσει το προφίλ του στις ευρωπαϊκές κοινωνίες στο όνομα των μελλοντικών καρεκλοφόρων φιλοδοξιών του…
Του Μανώλη Κοττάκη
Λίγο μετά τις εθνικές εκλογές του 2019 το Μαξίμου στελεχώθηκε από αξιωματούχους οι οποίοι είχαν στην αρμοδιότητά τους την παρακολούθηση και την ενημέρωση του διεθνούς Τύπου και των διεθνών ΜΜΕ.
Ο πρωθυπουργός, όπως και κάθε πρωθυπουργός, δίνει ιδιαίτερη σημασία στη διεθνή εικόνα του στα δημοσιεύματα του διεθνούς Τύπου και στις εμφανίσεις του σε διεθνή ΜΜΕ. Πόσο μάλλον που τα ελληνικά ΜΜΕ, πλην εξαιρέσεων, είναι μετά την ενίσχυσή τους από τη λίστα Πέτσα ενθουσιώδη μαζί του. Και στο σωστό αλλά και στο λάθος.
Από τα ξένα πρέπει να «φυλάγεται». Οι αξιωματούχοι αυτοί είχαν σχετικά εύκολη δουλειά στην πρώτη αυτή τετραετία, μέχρι που άρχισαν να εμφανίζονται προβλήματα στην κυβερνητική εικόνα. Με κορυφαία την υπόθεση των υποκλοπών.
Ο θρύλος λέει ότι τους ασκήθηκε πίεση προκειμένου να πείσουν συναδέλφους τους ανταποκριτές του ξένου Τύπου να λειάνουν την κριτική τους για όζουσες υποθέσεις, σε άλλες περιπτώσεις να επαινέσουν, αν γίνεται, την ηγεσία της ελληνικής κυβέρνησης για τα σημαντικά επιτεύγματά της.
Οι άνθρωποι εκτέλεσαν με δυσθυμία την αποστολή τους, γνωρίζοντας άριστα ως επαγγελματίες ότι η επιτυχής έκβαση του εγχειρήματός τους ήταν σχεδόν αδύνατη.
Αδιανόητα
Πράγματα που γίνονται στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι αδιανόητα για την Ευρώπη και τη Δύση γενικότερα στην οποία ανήκομεν.
Κάπως έτσι τινές εξ αυτών, οι οποίοι ήσαν και δημοσιογράφοι, δεν άντεξαν την πίεση να παρεμβαίνουν σε συναδέλφους τους ανταποκριτές και να τους λένε τι να γράψουν για τις υποκλοπές ή για την κατάσταση της ελευθερίας του Τύπου στην Ελλάδα και έλυσαν τη συνεργασία τους με το Μαξίμου κοινή συναινέσει.
Η συνέχεια, μετά τις αποχωρήσεις τους, υπήρξε εξόχως ενδιαφέρουσα. Ρεπορτάζ της έγκυρης επιθεώρησης Politico για τις υποκλοπές που αποκάλυπτε ότι η Αθήνα διαμήνυσε μέσω του μόνιμου αντιπροσώπου μας στην Ε.Ε. να μην ανακατεύεται στην υπόθεση των υποκλοπών προκάλεσε την μήνιν του Μαξίμου.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος επιτέθηκε στην ανταποκρίτρια του Politico στην Αθήνα, η οποία τυγχάνει να είναι και πρόεδρος της Ένωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου, και την αποκάλεσε «συριζαία», το δε ρεπορτάζ της «ανακριβές». Το γεγονός ότι υποχρεώθηκε να ανακαλέσει μικράν αξίαν έχει. Το έκανε!
Χθες όμως το Politico επανήλθε στα ελληνικά πράγματα προκειμένου να ενημερώσει τους αναγνώστες του σχετικά με τον γάμο τον ομόφυλων ζευγαριών. Και -ω του θαύματος- αυτή τη φορά το δημοσίευμά του, που φέρει τον τίτλο «Προοδευτική στροφή Μητσοτάκη με το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομοφύλων», αναπαράγεται με υπερηφάνεια από διαδικτυακούς τόπους που ευνοήθηκαν ιδιαιτέρως από τη λίστα Πέτσα. Αυτή τη φορά το Politico είναι αντικειμενικό και η συντάκτριά δεν έχει καμία σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ! Είναι μία πρόοδος την οποία πρέπει να αναγνωρίσουμε.
Με μία διαφορά: Η επιθεώρηση κάνει δύο αποκαλύψεις για τις οποίες εσείς οι αναγνώστες μας είστε ενήμεροι από καιρό, αλλά όχι η πλειονότης του εκλογικού σώματος στην Ελλάδα, καθώς αυτές συνήθως αποσιωπούνται.
Αφού η επιθεώρηση χαρακτηρίζει τον κύριο Μητσοτάκη τον «πιο προβεβλημένο κεντροδεξιό πρωθυπουργό της Ε.Ε.», ο οποίος «είναι σε θέση να ελιχθεί στο φιλελεύθερο Κέντρο», συνδέει πρώτη φορά τη νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης για τον γάμο των ομοφύλων, πρώτον, με τις φιλοδοξίες του πρωθυπουργού για ευρωπαϊκό αξίωμα, έστω και αργότερα, και, δεύτερον, με τον στόχο του να εξουδετερώσει τις αρνητικές εντυπώσεις από την επικριτική στάση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου απέναντι στην Ελλάδα εις ό,τι αφορά την ποιότητα του κράτους δικαίου.
Το δημοσίευμα αναφέρει επίσης ότι τουλάχιστον το 1/4 των μελών της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Ν.Δ. δεν θα ψηφίσει το σχέδιο νόμου (1/3, σύμφωνα με το δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ). Κάτι που επίσης αποφεύγεται να υπογραμμιστεί από τα εγχώρια μέσα, που θεωρούν ότι ο πρωθυπουργός θα βγει «ενισχυμένος» από την ψηφοφορία με τη συναίνεση των κομμάτων της αριστερής αντιπολίτευσης. Στην πραγματικότητα, η έγκυρη επιθεώρηση λέει ότι ο πρωθυπουργός γυρίζει την πλάτη στην ελληνική κοινωνία για να βελτιώσει το προφίλ του στις ευρωπαϊκές κοινωνίες στο όνομα των μελλοντικών καρεκλοφόρων φιλοδοξιών του…
Απαισιόδοξος λαός
Κάπως έτσι στο πρόσωπο του πρωθυπουργού η εικόνα της Ελλάδος στο εξωτερικό κινείται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Αφθαρσία είναι να σε ανακηρύσσει ο «Economist» χώρα της χρονιάς. Αφθαρσία είναι να σε αποκαλεί το Politico «πλέον προβεβλημένο πρωθυπουργό της Ε.Ε.».
Φθορά είναι να επιδεινώνεται η θέση της χώρας στη λίστα κατάταξης με τα πιο διεφθαρμένα κράτη της Ε.Ε., σύμφωνα με την Transparency International. Φθορά είναι να εμπιστεύεται την κυβέρνηση μόνο το 25% των Ελλήνων σε έρευνα της Ε.Ε. Φθορά είναι να διαβάζεις τους πίνακες του «Economist» με το ΑΕΠ χωρών-μελών της Ε.Ε. την ημέρα που δημοσιεύει άρθρο ενίσχυσης της εικόνας του ο πρωθυπουργός και να βλέπεις ότι μας έχει ξεπεράσει η άλλοτε φτωχή Πορτογαλία και μας παίζουν στα ίσια χώρες της Βαλκανικής.
Φθορά είναι να ανακηρύσσονται οι Έλληνες πλέον απαισιόδοξος λαός της Ε.Ε. για την πορεία της οικονομίας τους σε έρευνα της ΕΚΤ. Φθορά είναι να προωθείται προς ψήφιση στο Ευρωκοινοβούλιο ψήφισμα καταδίκης της Ελλάδος με το κράτος δικαίου με ευθεία σύνδεση της συμμόρφωσής μας ή μη με τη διακοπή της κοινοτικής χρηματοδότησης. Φθορά είναι, τέλος, να ζητά εξηγήσεις από την Ελλάδα η γενική εισαγγελέας της Ε.Ε. για τους δικονομικούς χειρισμούς Κοινοβουλίου και Δικαιοσύνης στην υπόθεση των Τεμπών.
Διαλέγουμε και παίρνουμε, λοιπόν. Τη φθορά της χώρας ή την αφθαρσία της πρωθυπουργικής εικόνας;
