Του Βασίλη Γαλούπη
Τον Ιούλιο του 1974 ο Χρήστος Στυλιανίδης ήταν 16 χρονών, ένα έφηβο αγόρι που μεγάλωνε σε μια γειτονιά της Λευκωσίας. Τα εφιαλτικά γεγονότα της τουρκικής εισβολής και κατοχής, που άλλοι έμαθαν ως ειδήσεις, ο ίδιος τα βίωσε. Γι\ αυτόν δεν είναι κεφάλαια βιβλίου, είναι οι μνήμες του, η ζωή του. Θα περίμενε κανείς ότι ο Ελληνοκύπριος πολιτικός αποτελεί μια ξεχωριστή κάστα αξιωματούχου, που το ίδιο του το παρελθόν επιβάλλει σεβασμό στην ακεραιότητα της ελληνικής κυριαρχίας, όχι στα κομματικά παζάρια.
Η κατευναστική εξωτερική πολιτική δεν υπάρχει πια σε καμιά χώρα του κόσμου, και πολύ περισσότερο στην περιοχή μας. Το πρόβλημα είναι ότι ο υπουργός Ναυτιλίας και η κυβέρνηση που εκπροσωπεί είναι οι τελευταίοι που δεν άκουσαν το νέο.
Η ελληνική εξωτερική πολιτική χρειάζεται επειγόντως ένα νέο δόγμα, που θα υπερασπίζεται ακλόνητα τα συμφέροντα της χώρας και το Δίκαιο της Θάλασσας. Κι αυτό πια έχουν αρχίσει να παραδέχονται μέχρι και κάποιοι κήρυκες του «καλοπιάσματος» της Τουρκίας. Όμως, η ελληνική κυβέρνηση ζει σε έναν δικό της φαντασιακό κόσμο εποχών… Γούντστοκ.
Στις 18 Ιανουαρίου ο Στυλιανίδης πήγε στην Τουρκία, όπου συναντήθηκε με τον Τούρκο υπουργό Εσωτερικών Αλί Γερλίκαγια και συμφώνησε σε κοινές περιπολίες Ελλάδας και Τουρκίας στο Αιγαίο για τη μετανάστευση διά θαλάσσης.
Προτού, ακόμη, φύγει από την Άγκυρα, ο Στυλιανίδης δήλωσε: «Η συνάντηση επικεντρώθηκε στο πώς θα μπορέσουμε μια άτυπη συνεργασία που υπήρχε μέχρι τώρα να γίνει πολύ πιο συστηματική και να αποκτήσει χαρακτήρα κοινής αντιμετώπισης του προβλήματος στα θαλάσσια σύνορα των δύο χωρών». Σε ποια ακριβώς «θαλάσσια σύνορα» Ελλάδας – Τουρκίας αναφερόταν ο Κύπριος υπουργός ήταν το πρώτο ερώτημα. Απορία που λύθηκε, δυστυχώς, πολύ γρήγορα.
Όπως αποκαλύπτεται τώρα, ο Στυλιανίδης συμφώνησε σε «κοινές περιπολίες» στο Αιγαίο, με πρόσχημα την παράνομη μετανάστευση από την Τουρκία. Δηλαδή, η απάνθρωπη και συστηματική εργαλειοποίηση του Μεταναστευτικού από τον Ερντογάν καταλήγει σε μεγάλο τουρκικό κέρδος, αυτό των «κοινών περιπολιών» στην ελληνική θάλασσα.
Όταν, δηλαδή, η Τουρκία θα βάζει το «Oruç Reis» να κόβει βόλτες, όπως τόσες φορές έχει κάνει στο πρόσφατο παρελθόν, η ελληνική πλευρά θα θεωρεί ότι συμπράττει στο Αιγαίο με τους Τούρκους για να αντιμετωπιστούν οι ροές που ενθαρρύνει η ίδια η Άγκυρα ως μέσο πίεσης στην Ελλάδα αλλά και στην Ε.Ε.
Η ελληνική κυβερνητική πλευρά πιστεύει ότι ο μοναδικός τρόπος για να νικηθούν τα τουρκικά κυκλώματα διακινητών, τα οποία δεν έχει καταφέρει να αντιμετωπίσει ούτε το ΝΑΤΟ, που υποτίθεται γι’ αυτόν τον λόγο κάνει περιπολίες στο Αιγαίο από το 2016, ούτε η Frontex, είναι να μπουν στο Αιγαίο και τουρκικές δυνάμεις.
Όμως, υπάρχουν και χειρότερα νέα. Σύμφωνα με όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας, ο Στυλιανίδης συμφώνησε να εγκατασταθεί στη Λέσβο, την οποία ο Ερντογάν θέλει αποστρατιωτικοποιημένη, κι ένας ανώτατος αξιωματικός της τουρκικής ακτοφυλακής, για να υπάρχει καλύτερη… συνεργασία με την ελληνική πλευρά.
Το Μεταναστευτικό, αντίθετα με το πώς επιχειρείται να παρουσιαστεί από τις δηλώσεις του υπουργού, είναι ευρωπαϊκό πρόβλημα, όχι διμερές πρόβλημα Ελλάδας – Τουρκίας. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, όπως τόνισε και σε ομιλία του με θέμα «Ευρωπαϊκές λύσεις στην κοινή πρόκληση της μετανάστευσης» πριν λίγες μέρες, στις 8 Ιανουαρίου, χαρακτηρίζει το Μεταναστευτικό πρόβλημα «που απαιτεί ευρωπαϊκή λύση».
Η ευρωπαϊκή φύση του μεταναστευτικού προβλήματος, λοιπόν, αφού προορισμός των ροών είναι η κεντρική και η βόρεια Ευρώπη, ορίζει ότι ακόμα και για να υπάρξει συνεργασία ελληνικών υπηρεσιών με την Τουρκία απαιτείται ως βασική προϋπόθεση η ανάμειξη της Ε.Ε., μέσω της Frontex. Είναι η ίδια η πραγματικότητα που δεν δικαιολογεί κοινές περιπολίες Ελλάδας – Τουρκίας.
Ο Κύπριος Στυλιανίδης, όμως, βιάστηκε να βάλει τους Τούρκους στο Αιγαίο χωρίς προηγουμένως να έχει εφεύρει το Μαξίμου ούτε καν ένα πειστικό αφήγημα.
Ούτε το ίδιο το ΝΑΤΟ μπόρεσε να βάλει τάξη στις ροές στο Αιγαίο, αφού η Τουρκία δεν επιτρέπει σε διεθνή παράγοντα να είναι μάρτυρας στον επεκτατισμό της εις βάρος της ελληνικής κυριαρχίας.
Το χάος στα ελληνικά ζωτικά συμφέροντα που δημιουργεί ο Στυλιανίδης στο Αιγαίο είναι ενδεικτικό της μεγάλης εικόνας: Ο καριερίστας υπουργός των «ναι» είναι αποδεδειγμένα ακατάλληλος για το αξίωμα, όπως ήταν και για τα προηγούμενα.
Τον «φόρτωσε» στην ελληνική πολιτική σκηνή ο ατάλαντος στην επιλογή στελεχών Μητσοτάκης και μέχρι τώρα ο Κύπριος μετράει μόνο επικίνδυνες για τη χώρα αποτυχίες. Άφησε την Ελλάδα αθωράκιστη ως υπουργός Πολιτικής Προστασίας, με συνέπεια η χώρα να βιώσει το πιο μαύρο καλοκαίρι της. Απέτυχε πλήρως να προστατέψει τον κόσμο στον χιονιά της Αττικής Οδού επειδή δεν είχε καταλάβει τι συνέβαινε. Και τώρα καλεί τους Τούρκους για κοινές περιπολίες στο Αιγαίο.
«Στον πόλεμο της Ουκρανίας συντασσόμαστε με όποιον άνθρωπο καταστρέφεται και όχι με τον εισβολέα, δεν χωρούν ήξεις αφίξεις» δήλωνε για την εισβολή ο Στυλιανίδης. Πότε, όμως, ως Κύπριος πίεσε την ελληνική κυβέρνηση και την Ε.Ε. να στρέψουν το βλέμμα τους πρώτα στη δική του «Ουκρανία», την Κύπρο; «Η Ουκρανία είναι η πρώτη εισβολή σε ευρωπαϊκό έδαφος από τον Β’ Παγκόσμιο» έλεγαν με απαράμιλλο θράσος οι ανιστόρητες Βρυξέλλες. Πού ήταν ο πρώην Ευρωπαίος Επίτροπος Στυλιανίδης, ο οποίος τώρα υποκύπτει στον εισβολέα του, να τους θυμίσει τη δική του πατρίδα;
