Του Ανδρέα Καψαμπέλη
Μπορεί το χιόνι να μην «έθαψε» τελικά την Αττική, όπως και τις περισσότερες περιοχές, αλλά για άλλη μια φορά αποδείχτηκε ότι τα πειράματα κοινωνικής προσαρμογής έχουν στεφθεί τουλάχιστον στη χώρα μας από πλήρη επιτυχία τα τελευταία χρόνια…
Οι μετεωρολόγοι μαλώνουν τώρα μεταξύ τους για τη λάθος πρόγνωση κι έχουμε μείνει με την απορία εάν η «αστοχία» οφείλεται στο ότι τα χιόνια τελικά δεν ξεκίνησαν από τα υπερβόρεια αλλά πιο πάνω, όπως εξηγούσε ασθμαίνων ο ειδικός, ή όχι…
Παλιά το λέγαμε χειμώνα βέβαια, όχι κακοκαιρία, και φυσικά δεν δίναμε διάφορα ονόματα, ενίοτε και ηλίθια. Τέλος πάντων, βρισκόμαστε και στα τέλη Ιανουαρίου, ε;
Η ουσία; Η ουσία είναι ότι «μάθαμε» να μαζευόμαστε στο λαγούμι μας (άντε, στους καναπέδες και τους τέσσερις τοίχους του σπιτιού μας) με το παραμικρό. Και η κυβέρνηση, το κράτος, ανίκανο να αναλάβει τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις του, πανηγυρίζει επειδή κήρυξε… προληπτικό εγκλεισμό.
Το κακό δεν ξεκίνησε τώρα. Το μεγάλο «πείραμα» έγινε εκ των πραγμάτων το διάστημα της πανδημίας. Στην χώρα μας είχε προηγηθεί και η περίοδος των Μνημονίων κατά την οποία, ειδικά μετά το 2015, τσακίστηκε το ηθικό που είχε απομείνει στην ελληνική κοινωνία. Και επέτρεψε σε κάτι τύπους σαν τον τότε επικεφαλής του ΕΛΙΑΜΕΠ να επιχαίρουν ότι «ατσαλώθηκε η αντοχή των Ελλήνων» για τα άλλα δεινά που ακολούθησαν. Και, δυστυχώς, είχε δίκιο…
Κάπως έτσι φτάσαμε να βλέπουμε εικόνες για γέλια και για κλάματα. Έκλεισαν την εθνική οδό προληπτικά, χωρίς να πέσει νιφάδα χιονιού, οδηγοί δεκάδων φορτηγών έμειναν για περισσότερες από δεκαπέντε ώρες εγκλωβισμένοι σε πάρκινγκ και τα βίντεο δεν έπαψαν να πλημμυρίζουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Αναρωτιέται εύλογα κανείς εάν ο κρατικός μηχανισμός αποδείχτηκε αποτελεσματικός επειδή τελικά… δεν χιόνισε. Κι αν τους δρόμους που δεν τους έκλεισε το χιόνι, πρέπει να τους κλείνει… προληπτικά το κράτος. Κι αν επίσης «επιτυχία» είναι να κάθεται η Τροχαία στο Φάληρο και στην παραλιακή κόβοντας κλήσεις σε όσους δεν έχουν αλυσίδες…
Στην αρχή της σημερινής διακυβέρνησης ίσως υπήρχαν πολλές δικαιολογίες. Θυμόμαστε και τότε την «προληπτική» διακοπή κυκλοφορίας. Έχουν περάσει όμως ήδη πέντε χρόνια. Το «όποιος καεί στον χυλό φυσάει και το γιαούρτι» δεν μπορεί να είναι το δόγμα ενός σύγχρονου «επιτελικού κράτους» σαν αυτό που διατυμπανίζει ο κ. Μητσοτάκης.
Την ίδια τακτική χρησιμοποίησε και στις καταστροφικές πυρκαγιές των προηγούμενων ετών. Την τακτική της εκκένωσης. «Πρώτο μέλημα οι ανθρώπινες ζωές» έλεγαν, αλλά υπήρξαν και οι άνθρωποι που τους έβαλαν τα γυαλιά μένοντας πίσω, προκειμένου να αγωνιστούν για τις ζωές αλλά και για το βιος τους…
Η κυβέρνηση τελικώς βρίσκει και τα κάνει. Το πείραμα είναι διαρκές και τα πειραματόζωα, πειραματάνθρωποι πιο σωστά, πολλά…
