Η μεγάλη οπισθοχώρηση

Του Γιώργου Κ. Στράτου

Αμφιβάλλω αν στη μακραίωνη Ιστορία της η ανθρωπότητα έχει κινηθεί ποτέ με τέτοιους ρυθμούς προς τα πίσω και μάλιστα έχοντας την εντύπωση ότι προοδεύει! Είμαι σχεδόν σίγουρος, δε, ότι ποτέ αυτό δεν είχε συμβεί προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα τόσο λίγων εις βάρος τόσων πολλών. Είμαι απολύτως βέβαιος ότι το περιτύλιγμα για όλο αυτό αποτελεί προϊόν περίτεχνου σχεδιασμού, τον οποίο έχουν εξυφάνει κορυφαίοι των επιστημών, των γραμμάτων, των τεχνών και της επικοινωνίας, υπηρετώντας έκαστος εξ αυτών τις επιδιώξεις του.

Το πρώτο από τα δεδομένα που συνθέτουν αυτή τη θλιβερή εικόνα αφορά την πορεία των δημοκρατικών καθεστώτων και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Κατακτήσεις που κόστισαν τιτάνιους αγώνες και πολλές ζωές, από τη Γαλλική Επανάσταση μέχρι τις σοσιαλιστικές ιδέες και από τους δύο Παγκόσμιους μέχρι τους εθνικοαπελευθερωτικούς πολέμους, για να εξασφαλίσουν στους πολίτες μία καλύτερη ζωή, αποσαθρώνονται καθημερινά, με ραγδαίους ρυθμούς, επαναφέροντας μεγάλες μάζες πληθυσμού σε καθεστώς μισθωτής σκλαβιάς ή και φτώχειας.

Την ίδια στιγμή μία ατελείωτη ποικιλία δικαιωμάτων εμφανίζεται με ένταση προβαλλόμενη με κάθε τρόπο, ιδίως από τα μέσα των νέων τεχνολογιών και αυτά της κοινωνικής δικτύωσης. Η προσπάθειά τους να εκτοπίσουν τα ουσιωδέστερα ζητήματα από την επικαιρότητα και το μυαλό μας οδηγεί σε ακραία άτοπα, που θα ήταν γελοία αν δεν εξελίσσονταν σε μηχανισμούς πρωτοφανούς αποβλάκωσης.

Έτσι, η επιλογή του σεξουαλικού προσανατολισμού γεννά αμφιβολίες αν τα φύλα είναι μόνο δύο (!), η τήρηση στοιχειωδών κανόνων καλής συμπεριφοράς πρέπει να εξοπλιστεί με δεκάδες παραμέτρους «πολιτικής ορθότητας», η τήρηση των οποίων δυσχεραίνει μέχρις ακυρώσεως την ανθρώπινη επικοινωνία σε κάθε μορφή της.

Όλα αυτά τα δικαιώματα θα μπορούσαν κάλλιστα να προστατευτούν με βάση τις πανανθρώπινες, αιώνιες αξίες του ουμανισμού, όπως αυτές διαμορφώθηκαν από την κλασική παιδεία, αποτελώντας συστατικό των δημοκρατικών κρατών δικαίου. Θα μπορούσαν, αν ο μεγάλος στόχος αυτής της επίθεσης δεν ήταν η κλασική παιδεία αυτοπροσώπως! Γιατί αυτή και τα διδάγματά της αποτελούν τα τελευταία οχυρά για την ελευθερία και την αξιοπρέπειά μας.

Όλοι οι «Προμηθείς» του πνεύματος που συμμετείχαν σε αυτήν ανά τους αιώνες βάλλονται ανελέητα με ανιστόρητες, αυθαίρετες, παράλογες, αντιεπιστημονικές κατηγορίες, κατά τις οποίες εγκαλούνται αναδρομικώς για τη στάση που τήρησαν τότε σε ζητήματα που προέκυψαν μεταγενέστερα! Για παράδειγμα, οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι γιατί είχαν δούλους, οι Ευρωπαίοι κλασικοί γιατί ανέχτηκαν την αποικιοκρατία, οι πατέρες της αμερικανικής ανεξαρτησίας γιατί χρησιμοποιούσαν Αφρικανούς σκλάβους στις φυτείες τους!

Η σχιζοφρενής εικόνα αποτυπώνεται στη διάταξη της οικουμένης. Εκατομμύρια οι μεταναστευτικές ροές. Ανύπαρκτες οι απαντήσεις γιατί όλοι αυτοί θέλουν να φύγουν από τους τόπους τους, διακινδυνεύοντας ακόμα και τις ζωές τους; Απομειώνεται η δημοκρατία στον δυτικό κόσμο, όπου οι πολιτικοί έχουν υποκύψει στις ορέξεις των οικονομικών συμφερόντων, αδιαφορώντας για τα προβλήματα που αυτή τους η στάση γεννά στις έως τώρα αναπτυγμένες κοινωνίες. Τα καθεστώτα, όμως, που διεκδικούν από τη Δύση την παγκόσμια ηγεμονία είναι αποδεδειγμένα από δικτατορικά έως πιο ανελεύθερα από αυτήν! Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.

Πόσο συμβάλλει ο άκρατος ατομιστικός δικαιωματισμός για τον μικρόκοσμό μας στην αντιμετώπιση των μεγάλων ζητημάτων της ζωής μας;