Μία «σφαλιάρα» απ’ του… Νταλάρα!

Η ουσία είναι πως, όταν στην ελληνική δημοσιογραφία κυριαρχεί «το κουτσομπολιό αντί η έρευνα, η αποκάλυψη, τα ντοκουμέντα και η σοβαρή είδηση», τότε όσοι έχουν άποψη θα έρθει η στιγμή που θα σ’ το τρίψουν στα μούτρα

Του Βασίλη Βέργη

«Με μια πεντάρα, στου Κωνσταντάρα» έλεγαν παλιά. Τότε που τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά σε τούτη τη χώρα και οι πεντάρες της δραχμούλας είχαν αξία, όχι όπως τα «κούφια» ευρώ με τα οποία δεν μπορείς να γεμίσεις ούτε μισό καρότσι στο σούπερ μάρκετ του… Κυριάκου.

Η πολιτική επικαιρότητα είναι καυτή, όμως θα μου επιτρέψετε σήμερα να ασχοληθώ με κάτι διαφορετικό. Το οποίο δεν είναι τυχαίο ότι «κυριαρχεί» στις συζητήσεις, διαδικτυακές και μη.

Ο τρόπος που ο Γιώργος Νταλάρας στάθηκε «μπροστά» στις κάμερες και πέρασε «πριονοκορδέλα» τους δημοσιογράφους, οι οποίοι τον περίμεναν με τα μικρόφωνα προτεταμένα για «δηλώσεις», αντιμετωπίστηκε από τη συντριπτική πλειονότητα του κόσμου με αποθέωση.

Αυτό, λοιπόν, καλό θα ήταν να προβληματίσει στο σύνολό της την περιβόητη «δημοσιογραφική οικογένεια», αντί να προσπαθήσουμε να βρούμε αδύνατα σημεία στον Νταλάρα.

Το «μία σφαλιάρα απ’ του… Νταλάρα» δεν ήρθε σαν ένα μεμονωμένο περιστατικό, αλλά ως ακόμα μία ισχυρή προσθήκη στην απαξίωση του εγχώριου «λειτουργήματος» που βρίσκεται στη θέση 107 παγκοσμίως. Προφανώς όχι επειδή φταίνε οι «Νταλάρες»…

Βάλτε τον καθρέφτη απέναντι κι αρχίστε να ασχολείστε με την αλήθεια. Το θέμα δεν είναι ότι ο Νταλάρας «πρώτα δίνει συνεντεύξεις στις τηλεοράσεις και μετά κράζει νεαρούς ρεπόρτερ των 800 ευρώ, αλλά δεν έχει τη δύναμη να τα βάλει με καναλάρχες και μεγαλοδημοσιογράφους». Αυτό είναι δικό του θέμα.

Η ουσία είναι άλλη. Η… νέα «δημοσιογραφία», που εκφράζεται πλέον με τον τρόπο που είδαμε ΚΑΙ απέναντι στον Νταλάρα. Δηλαδή μια συστοιχία από μικρόφωνα που περιμένουν σαν «όπλα» καθέναν και του ζητάνε-απαιτούν να μιλήσει επί παντός επιστητού. Έχει δεν έχει τεκμηριωμένη γνώμη και άποψη, αξίζει δεν αξίζει. Με μοναδικό γνώμονα «να πει κάτι» ώστε να υπάρξει αναπαραγωγή και «καφενείο» σε μια σειρά εκπομπών.

Ρωτούν οποιονδήποτε όχι για θέματα που αφορούν τη δουλειά του, αλλά από τους γάμους των ομόφυλων ζευγαριών μέχρι το «Survivor» και τις γυναικοκτονίες. Ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει.

Πήγαν στον Νταλάρα και τον ρώτησαν εάν έχει… μετανιώσει γι’ αυτά που δήλωσε λίγες ώρες νωρίτερα για τις διαφημίσεις που κάνουν συνάδελφοί του! Μιλάμε για απίστευτα πράγματα. Λες και είναι κανένα παιδάκι που… φοβήθηκε επειδή βγήκαν τα πάνελ και του έκαναν κριτική.

Ο Νταλάρας απάντησε με επιχειρηματολογία που πολλοί Έλληνες σκέφτονται τα τελευταία χρόνια και διατυπώνουν στα social media. Αν τα είπε με «αγενή τρόπο», αν «χτύπησε το σαμάρι για να τ’ ακούσει το γαϊδούρι», αν «τα βάζει με τα νεαρά παιδιά και όχι με τους καναλάρχες», αν, αν, αν, είναι μια εντελώς διαφορετική ιστορία. Δεν είναι η ουσία.

Η ουσία είναι πως, όταν στην ελληνική δημοσιογραφία κυριαρχεί «το κουτσομπολιό αντί η έρευνα, η αποκάλυψη, τα ντοκουμέντα και η σοβαρή είδηση», τότε όσοι έχουν άποψη θα έρθει η στιγμή που θα σ’ το τρίψουν στα μούτρα.

Δεν είναι λοιπόν ο τρόπος το θέμα, αλλά το «γιατί». Και η απάντηση στο «γιατί» έρχεται από το γεγονός ότι ο Νταλάρας αποθεώνεται από τον μέσο Έλληνα. Εκείνον, δηλαδή, στον οποίο απευθυνόμαστε εμείς ως «107 της παγκόσμιας κατάταξης».

Μάλλον είναι καιρός αυτή η «σφαλιάρα» να βουίξει τα κεφάλια και να γίνει συνολικά αυτοκριτική. Από εκείνους οι οποίοι μπορούν, φυσικά. Οι υπόλοιποι θα πάνε αύριο να ζητήσουν δηλώσεις από «σταρ της πίστας» για την… αναπαραγωγή της θαλάσσιας χελώνας. Καθένας όπως βλέπει (ή όπως τον έχουν κάνει να βλέπει) το «λειτούργημα»…