Του Απόστολου Διαμαντή
Η επιταχυνόμενη παρακμή του μεταπολιτευτικού κοινοβουλευτισμού φτάνει τώρα στο έσχατο σημείο της, πέραν του οποίου πέφτει ο κοινοβουλευτικός μανδύας και εμφανίζεται ακάλυπτη πλέον η μορφή ενός αυταρχικού, προσωποπαγούς καθεστώτος.
Η περίεργη εμμονή του πρωθυπουργού να εισάγει άρον – άρον το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομοφυλόφιλων ζευγαριών και τη νομιμοποίηση της τεκνοθεσίας, εγείρει δύο κρίσιμα ερωτήματα. Πρώτον, ποια είναι η επείγουσα ανάγκη εισαγωγής ενός τόσο διχαστικού νομοσχεδίου και δεύτερον, ποιες μπορεί να είναι οι πολιτικές επιπτώσεις από την ψήφισή του.
Η μόνη εξήγηση που μπορεί να δοθεί για την επιμονή του Μητσοτάκη να φέρει στη Βουλή ένα νομοσχέδιο που διχάζει την κοινοβουλευτική του ομάδα και προκαλεί μεγάλες αντικυβερνητικές συσπειρώσεις – ειδικά στο δικό του ακροατήριο- είναι η επιθυμία του να ικανοποιηθούν τα επιτελεία των Βρυξελλών, με πιθανό στόχο την ανάληψη αξιώματος στην Κομισιόν.
Παράλληλος αλλά όχι μικρότερης σημασίας στόχος είναι η εναρμόνιση της ΝΔ με τις ιδεολογικές και πολιτικές κατευθύνσεις που δίνει η πολιτική εξουσία των ΗΠΑ, για την αποδυνάμωση των εθνικών κρατών στην Ευρώπη και των στοιχείων εκείνων της παράδοσής τους που χαρακτηρίζουν την εθνική και κοινωνική τους ομοιογένεια.
Ο θεσμός της οικογένειας είναι θεμελιώδης για την ύπαρξη του εθνικού κράτους και την ενότητα των θρησκευτικών και πολιτισμικών ιστορικών παραδόσεων. Βασικός στόχος των ΗΠΑ παραμένει η εξαγωγή του δικού τους μεταναστευτικού κρατικού μοντέλου, το οποίο προορίζεται να αντικαταστήσει το εθνικό κράτος που έχει προκύψει στη Δύση μετά τη Γαλλική Επανάσταση.
Η οικογένεια, το κύτταρο μέσα στο οποίο αναπαράγεται η εθνική και θρησκευτική ιστορική ενότητα του δυτικού κόσμου, θα πρέπει για το σκοπό αυτό να υπονομευθεί. Πολιτικά εργαλεία σ΄ αυτήν τη στόχευση είναι τα φιλελεύθερα κόμματα και τα κόμματα της αριστεράς, τα οποία έχουν από χρόνια μεταλλαχθεί επίσης σε φιλελεύθερα κόμματα, κόβοντας τις σχέσεις τους με τις λαϊκές τάξεις.
Έτσι, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, εναρμονιζόμενος με τις διεθνείς αυτές ιδεολογικές και πολιτικές στοχεύσεις, φέρνει για ψήφιση το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομοφυλοφίλων, ο οποίος συμπαρασύρει και τη νομιμοποποίηση της τεκνοθεσίας. Από το σημείο αυτό προκύπτει και η γενικευμένη απαξίωση του βουλευτή και του κοινοβουλίου. Κανένας βουλευτής δε ρωτήθηκε για την κατάθεση του νομοσχεδίου, καμιά εσωκομματική διαδικασία δεν το ενέκρινε και έχουμε εν προκειμένω μια ωμή επέμβαση του κλειστού κύκλου του Μεγάρου Μαξίμου στο κοινοβούλιο, το οποίο έχει παραδώσει την εξουσία του στον πρωθυπουργό.
Εν προκειμένω έχουμε πλήρη παραβίαση της διάκρισης των εξουσιών, καθώς η νομοθετική εξουσία έχει υπαχθεί ολοκληρωτικά στην εκτελεστική, ενώ και οι βουλευτές έχουν μετατραπεί σε υπαλλήλους του πρωθυπουργού, που πρέπει να υπακούσουν στις εντολές του. Η ποινή που προβλέπεται για την ανυπακοή είναι φυσικά η απόλυση. Ο βουλευτής, εάν προτιμήσει να αποφασίσει ελεύθερα και να απορρίψει το νομοσχέδιο, κινδυνεύει να βρεθεί εκτός κοινοβουλίου, καθώς ο πρωθυπουργός θα τον κόψει από τις λίστες στις επόμενες εκλογές.
Τούτο συμβαίνει διότι έχει υποβαθμισθεί πλήρως ο ρόλος του βουλευτή μεταπολιτευτικά, καθώς το μεγαλύτερο μέρος των βουλευτών δεν εκφράζουν πλέον -όπως στην προδικτατορική περίοδο- κοινωνική, πολιτική και οικονομική ισχύ στις περιφέρειες που εκλέγονται, αλλά συνήθως είναι προϊόντα του κομματικού σωλήνα και στη συνηθέστερη περίπτωση προσωπικές επιλογές του αρχηγού του κόμματος. Επομένως ο βουλευτής είναι απολύτως εξαρτώμενος από τον αρχηγό, σ΄ αυτόν απολογείται και όχι στους ψηφοφόρους του.
Η κατάπτωση αυτή του βουλευτικού αξιώματος έχει οδηγήσει σε ακραία φαινόμενα παρακμής, με τα λεγόμενα «μασάζ» των βουλευτών και με την εντελώς παράνομη απαίτηση των προέδρων των κομμάτων να παραιτείται ο βουλευτής που διαφωνεί και να παραδίδει την έδρα του! Σαν να ήταν η έδρα δώρο που του έχει κάνει ο πρόεδρος και όχι μια απόφαση που έλαβαν οι εκλογείς που τον ψήφισαν. Δε θα μπορούσαμε βεβαίως να διανοηθούμε αρχηγό κόμματος της προδικτατορικής περιόδου να κάνει «μασάζ» σε βουλευτές, όπως ο Ράλλης, ο Παπαληγούρας, ο Παπασπύρου, ο Μαγκάκης, ο Μητσοτάκης, ο Καρτάλης, ο Κεφαλογιάννης κλπ. Το φαινόμενο των βουλευτών – υπαλλήλων είναι καθαρά μεταπολιτευτικό.
Ο κοινοβουλευτικός μανδύας λοιπόν έχει πέσει και έχει αποκαλυφθεί η γυμνή αλήθεια: δεν έχουμε κοινοβουλευτική δημοκρατία, αλλά ένα καθεστώς «δεσποτείας» του πρωθυπουργού, ο οποίος μάλιστα είναι και «ανεύθυνος», όπως ο βασιλιάς, ενώ η Βουλή δε διαφέρει πλέον σε τίποτα από ένα συμβούλιο στέμματος ή από τη Βουλή που είχαν οι μονάρχες κατά τον 18ο – 19ο αιώνα. Και οι Λουδοβίκοι είχαν Παρλαμέντα.
Υπό τις συνθήκες αυτές καλούνται οι βουλευτές της ΝΔ, δηλαδή του κόμματος της δεξιάς -υποτίθεται οι στυλοβάτες του εθνικού μας κράτους- να εγκρίνουν τη διάλυση του θεσμού της οικογένειας και επιπλέον να στραφούν εναντίον της λαϊκής βούλησης, εν ονόματι της οποίας υποτίθεται πως νομοθετούν.
Οι πολιτικές συνέπειες από μια τέτοια απόφαση των βουλευτών της ΝΔ θα είναι καταστροφικές για το κόμμα τους. Διότι θα απελευθερώσει ισχυρές πολιτικές δυνάμεις από το χώρο της ΝΔ, οι οποίες θα εκφραστούν σίγουρα στις επερχόμενες ευρωεκλογές και εν συνεχεία στις εθνικές εκλογές. Αυτό που λείπει αυτή τη στιγμή είναι μόνον το πρόσωπο που θα ενώσει τη δεξιά παράταξη στην Ελλάδα και θα εκφράσει και στη χώρα μας το κυρίαρχο σήμερα στην Ευρώπη πολιτικό ρεύμα ενίσχυσης του εθνικού κράτους και αμφισβήτησης της ελίτ των Βρυξελλών, που αποφασίζει ερήμην των λαών της Ευρώπης.
Η μετατροπή σύσσωμης της αντιπολίτευσης -πλην της τιμητικής εξαίρεσης του ΚΚΕ- σε δεκανίκι του Μητσοτάκη, θα επιταχύνει την πολιτική κρίση και θα διευκολύνει ακόμη περισσότερο τη δημιουργία ενός νέου δεξιού, πατριωτικού κόμματος που θα κλείσει οριστικά τον μεταπολιτευτικό κύκλο της ΝΔ, η οποία θα μετατραπεί σύντομα σε ένα μικρό, φιλελεύθερο κόμμα.
Τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά, και μάλλον καλύτερα για την χώρα, αν οι ψηφοφόροι της ΝΔ είχαν εγκαταλείψει μαζικά το κόμμα τους-εγκληματική οργάνωση με την κρίση χρέους.
Η καυτή πατάτα έπεσε στα χέρια του ανίκανου Γιώργου Παπανδρέου και η ΝΔούλα κεφαλαιοποίησε τις αντιδράσεις, παρότι τα ουσιώδη λάθη για την κρίση είχαν γίνει από την κυβέρνηση Καραμανλή (και μην ξεχνάμε, ΟΠΟΙΟΣ ήταν τότε βουλευτής του, υπουργός του ή μεγαλοστέλεχος είναι συνυπέυθυνος).
Δείχνοντας έλλειψη πολιτικής κρίσης και εθνική δειλία, οι δεξιοί στήριξαν τον μπαγαπόντη Σαμαρά, υπουργό/τουρίστα της κυβέρνησης Καραμανλή, ο οποίος ‘έπεισε’ το κοπάδι του ότι η ΝΔ δεν φταίει σε τίποτε, για να γίνει εν μία νυκτί σκληρός μνημονιακός.
Αν αυτά τα πρόβατα είχαν παίξει τον ρόλο τους ως ΠΟΛΙΤΕΣ, η ΝΔ θα ήταν παρελθόν ήδη από το 2009-2010. Θα είχε δημιουργηθεί ήδη νέος δεξιός πόλος κι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα είχε το δικό του μικρό κόμμα Φιλελευθέρων και δεν θα ήταν ελέω Θεού κυβερνήτης μας.
Δυστυχώς, τίποτε δεν μπορεί να περιμένει κανείς από αυτούς τους ψηφοφόρους.
Είναι πραγματικά επικίνδυνοι για την χώρα και έχουν συστηματικά εγκληματίσει στην κάλπη.
Ο Θεός να μας φυλάει από τους δεξιούς …
Πέρα από τις πολιτικές συνέπειες όπως προκύπτουν, η κοινωνία στη χώρα μας δέχεται καθημερινά
βάρβαρη μεταχείριση που επιφέρει ως αποτέλεσμα καθόλου ευχάριστη εξέλιξη για το αύριο.
Ο πολίτης που έχει κάνει στροφή και ασχολείται με την οργάνωση της ζωής του, το πως θα προγραμματίσει άλλως θα νοικοκυρέψει την την προσωπική του πορεία παραμένει ο πλέον επωφελής.
Μια ματιά στα όσα κάθε μέρα παίζονται στα κανάλια, το πόσο μισαλλοδοξία καλλιεργείται, έως το περιεχόμενο των ειδήσεων, οι δυσάρεστες ειδήσεις πρώτο θέμα με παρατεταμένο χρόνο ανάλυσης-περιγραφής.
Από την άλλη η απόκρυψη σημαντικών ειδήσεων, η παραποίηση ειδήσεων, η ψευδής ενημερώσεις για θέματα που έχουν υψίστης σημασίας για μια εύρωστη κοινωνία, όλα μαζί φωνάζουν πως έχουμε ξεφύγει από πάγιες σταθερές θέσεις, πως ο βούρκος δεν σηκώνει περισσότερα, πως επιβάλλεται να αναζητήσουμε το διαφορετικό, αυτό που τονώνει, αυτό που οδηγεί τις κοινωνίες σε ανάπτυξη και όχι σε διαρκή φθορά- παρακμή.
Η πολιτική πορεία της χώρας δεν χρειάζεται μόνο την όμορφη εικόνα της ΝΔ, έχει περάσει σε επίπεδο απαξίωσης το πολιτικό σύστημα, έτσι ώστε να αναπαράγεται έργο που δεν προσφέρει στην επιβίωση της χώρας.
Παραμένει το ίδιο ζητούμενο από βάθος χρόνου, αλλαγή πολιτικής πορείας, αλλά για την ώρα, δεν υπάρχουν ορατά σημεία στον ορίζοντα.
Μόνο με την σκέψη ότι μέσα από όλο αυτό το γκρίζο τοπίο μπορεί να προκύψει κάτι καλό, οι καιροί προστάζουν, πως ο χρόνος παραμένει κατάλληλος το πως κτίζεται το αύριο.
Υ.Γ. Το κάθε νέο δεξιό πατριωτικό κόμμα όπως και αν προκύψει απαιτεί να υπάρχουν πηγές που το τροφοδοτούν ώστε να έχει διαρκή επιβίωση.
Η συνολική εικόνα σήμερα της Δυτικής Ευρώπης μαζί και η χώρα μας πόσο το αντέχει αυτό?
Πάγια κώφωση, που οδεύει σήμερα ο Δυτικός κόσμος, σε συνδυασμό με τις εξελίξεις γεωπολιτικά στο πλανήτη γη ε, δεν αποτελεί ότι το καλύτερο.
Με το προσδόκιμο ζωής από 70-80 έτη, το γερασμένο πολιτικό σύστημα όσο και να ανακυκλώνεται
δεν προβλέπεται μακροημέρευση.
Δεῦτε τελευταῖον ἀσπασμόν
“Βασικός στόχος των ΗΠΑ παραμένει η εξαγωγή του δικού τους μεταναστευτικού κρατικού μοντέλου, το οποίο προορίζεται να αντικαταστήσει το εθνικό κράτος που έχει προκύψει στη Δύση μετά τη Γαλλική Επανάσταση.”
Οι ΗΠΑ το χρησιμοποιούν αυτό για τις γεωπολιτικές τους επιδιώξεις. Κατατέμνοντας τα κράτη σε αλληλοσυγκρουόμνες ομάδες προωθούν και επιβάλλουν την ηγεμονία τους.
Μην προσπαθείτε να απαξιώσετε τον Κ. Μητσοτάκη .
Είναι η τελευταία μεγάλη ελπίδα μας . Αρκεί και αυτός να είναι πιό προσεκτικός τώρα
Ο καθένας , όπως και ο Συντάκτης του παρόντος άρθρου , μπορεί να συντάλει οποιαδήποτε θεωρία θελήσει για να αμφισβητήσει τα πάντα , λαμβάνοντας ως δεδομένα στοιχεία που δεν είναι δεδομένα .
Πολλά γεγονότα – φαινόμενα δεν είναι καλά, αλλά γίνονται και πολύ καλά πράγματα , αντιμετωπίζονται και πολύ δύσκολες καταστάσεις και εξαρτάται βέβαια πως βλέπει κάποιος τα πράγματα … “μισογεμάτο ή μισοάδειο … “.
Επίσης , μερικά θέματα και μάλιστα σοβαρά δεν μεταφράζονται με το κατά πως φαίνονται , αλλά με το τι πραγματικά εξυπηρετούν .
Τα ίδια πίστευε και ο Ζελένσκι και νόμιζε ότι μπορεί να τα βάλει με την Ρωσία , ο Τάλας … , στηριζόμενος …. .
Ο Κ. Μητσοτάκης δεν αντιμετωπίζει μόνον τα προβλήματα της Πατρίδος μας , αλλά και τις φιλοδοξίες μερικών δικών του (;), που τυγχάνουν αγνώμωνες και παραπάνω από ότι πρέπει άπληστους , χωρίς αναστολές … .
Ευχαριστώ
Θανάσης
ΥΓ: Συγχαρητήρια για την παροχή δυνατότητας σχολιασμού .
Η εξυπηρέτηση ιδεολογημάτων ενός παρακμιακού κόσμου όπως είναι η Δύση υπό την ηγεμονία των Η.Π.Α. ,που όμως πλήττουν σοβαρά την δομή της κοινωνίας, πώς μπορεί να αποτελεί την τελευταία μεγάλη ελπίδα μας; Προβλήματα με ανθρώπους αγνώμονες μπορεί να έχουν πολλοί άνθρωποι αλλά δεν είναι δυνατόν να το πληρώνει ολόκληρη η χώρα. Δεν χρειάζεται προσκόλληση σε κανέναν, γιατί οι άνθρωποι όλοι ερχόμαστε και φεύγουμε, η Ελλάδα και ο Ελληνισμός πρέπει να επιβιώσουν.