Του Γιώργου Χατζηδημητρίου
Η φρίκη της σφαγής των Καλαβρύτων, όταν στις 13 Δεκεμβρίου 1943 οι γερμανικές δυνάμεις Κατοχής εκτέλεσαν όλον τον ανδρικό πληθυσμό, δεν ήταν το μοναδικό ιστορικό άγος. Διότι ακόμα και σήμερα αυτό που παραμένει ως ιστορικό όνειδος είναι η μεταπολεμική στάση της Γερμανίας και της Δικαιοσύνης αυτής της εχθρικής χώρας. Αυτό δεν το επεσήμανε κανείς στον Γερμανό πρέσβη που παραβρέθηκε και φέτος στον ηρωικό δήμο, ενώ δεν είχε καμιά θέση εκεί.
Όπως αναφέρει η Τσέχα καθηγήτριας Ιστορίας Κατερίνα Κράλοβα στο βιβλίο της «Οι ελληνογερμανικές σχέσεις την περίοδο 1940-2010»:
-Το καλοκαίρι του 1972, η Εισαγγελία του Μονάχου έπαυσε οριστικά την προανάκριση για 17 στελέχη της Βέρμαχτ, βάζοντας στο αρχείο τα στοιχεία που είχε διαβιβάσει 7 χρόνια πριν το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών.
-Ο εκ των βασικών υπευθύνων της σφαγής Κόνραντ Ντένερτ, τον οποίο οι γερμανικές Αρχές, «δεν ανεύρισκαν», πέθανε πλήρης ημερών το 1979 στην Άνω Αυστρία.
-Η Εισαγγελία του Μπόχουμ, εξετάζοντας τους φακέλους των σφαγέων Φραντς Γιούπε και Όσκαρ Φόρστερ, αποφάνθηκε πως «τα αντίποινα στα Καλάβρυτα ήταν νόμιμη αντίδραση για τους φόνους Γερμανών στρατιωτών» και, χωρίς να νιώθει ίχνος ντροπής, σημείωσε ότι «τελικά εκτελέστηκε μόνο ο ανδρικός πληθυσμός». Οι δύο εγκληματίες πέθαναν εν ειρήνη στα σπίτια τους.
Την ίδια ανώδυνη τύχη είχαν και οι εγκληματίες Γερμανοί της Βέρμαχτ για τις σφαγές σε Δίστομο, Κομμένο και Κλεισούρα Καστοριάς, αλλά και οι υπεύθυνοι για την αποστολή των Ελλήνων Εβραίων στα κρεματόρια από τα Ιωάννινα, την Κέρκυρα, την Κρήτη, τη Ρόδο και την Κω.
Από τους 800 φακέλους που έστειλε η Ελλάδα στην τότε πρωτεύουσα της Δυτικής Γερμανίας (Βόνη) για τα διαπραχθέντα εγκλήματα της Βέρμαχτ στη χώρα μας, ούτε ένας δεν έφθασε στο ακροατήριο.
Αντ’ αυτών, τα τελευταία χρόνια, και μετά την επανένωση της Γερμανίας, βλέπουμε συχνά πυκνά στα μέρη μας, με βάση ένα καλά οργανωμένο σχέδιο, την έλευση υψηλόβαθμων Γερμανών αξιωματούχων και κυβερνητικών «πολιτιστικών αποστολών», οι οποίες κάτω από εύηχα ονόματα εκφράζουν μεν την οδύνη και τη συντριβή τους «για το κακό που μας βρήκε», την ώρα που προωθούν, προσφέροντας χάντρες και καθρεφτάκια σε μας τους ιθαγενείς, τη λήθη και την ιστορική αμνησία για τα εγκλήματα και τον όλεθρο που οι πρόγονοί τους προκάλεσαν στην Ελλάδα.
Το ερώτημα κατόπιν τούτων είναι απλό: Γιατί η Ελλάδα δεν εγγράφει στους Κρατικούς Προϋπολογισμούς τις οφειλές της Γερμανίας για τις καταστροφές που προκάλεσαν οι κατοχικές δυνάμεις στον τόπο; Μόνο το κατοχικό-αναγκαστικό δάνειο, όπως το υπολόγισε ο πρώην υπουργός Οικονομικών Νίκος Χριστοδουλάκης, υπολογίζεται γύρω στα 15 δισ. ευρώ, όσο δηλαδή και το δάνειο που μας «παραχώρησε» ο Σόιμπλε στα χρόνια των καταστροφικών Μνημονίων.
Μέχρι πότε η πολιτική ελίτ της χώρας θα προσκυνά τους ξένους επικυριάρχους, προσβάλλοντας τους αγώνες των Ελλήνων για ελευθερία και δικαιοσύνη;
