Του Παναγιώτη Λιάκου
Τώρα που έρχονται οι γιορτές της αγάπης, με αγάπη πρέπει να σκεφτόμαστε τους κονομημένους πολιτικούς, οι οποίοι έχουν τόσο μεγάλη καρδιά, ώστε δεν φείδονται καλών σχολίων για περιπτώσεις όπως η συνταξιούχος αγρότισσα Αθηνά Παπαχρήστου που μάζευε κομπόδεμα επί δεκαετίες για να κατορθώσει να δωρίσει στο ΕΚΑΒ ένα καινούργιο ασθενοφόρο αξίας 65.000 ευρώ.
Να σκεφτόμαστε με ευγνωμοσύνη τους λατρεμένους σωτήρες μας με τα δεκάδες ακίνητα που εγκωμίασαν τη χειρονομία του Παναγιώτη και της Σωτηρίας Αραμπατζή, που δούλεψαν μια ζωή στην ξενιτειά, μάζεψαν κάποια χρήματα και δώρισαν περισσότερα από 100.000 ευρώ στο νοσοκομείο της περιοχής τους.
Οι εθνοπατριοί και οι εθνομητριές μας θαυμάζουν τους άλλους που χαρίζουν χρήμα στο κράτος, αλλά δεν τους βλέπουμε να βάζουν το χέρι στη δική τους τσέπη για να δωρίσουν κάτι στο κράτος που οι ίδιοι οδήγησαν σε χρεοκοπία. Ο λόγος τους μας χόρτασε και το ψωμί μας το τρώνε. Κι εμείς θα τρώγαμε παντεσπάνι, αλλά δεν…
Κι εφόσον γίνεται μνεία στους πλούσιους πολιτικούς που θαυμάζουν τη γενναιοδωρία των φτωχών αλλά ουδέποτε βάζουν το χέρι στην τσέπη, κρίνεται σκόπιμη η απότιση φόρου τιμής στη Δόμνα Μιχαηλίδου. Η αλαζονική περσόνα που διοικεί το υπουργείο Παιδείας είναι πολύ απλόχερη και γενναιόδωρη με την ταλαιπωρία των παιδιών που θα περπατάνε χιλιόμετρα με τις σχολικές τσάντες στην πλάτη ή στα χέρια μέχρι να πάνε στα νέα τους σχολεία επειδή τα… παλιά τα έκλεισε η αλαζονική υπουργός.
Μπήκα σε κυβέρνηση
στα τριάντα ένα.
Μπήκα για την πάρτη μου,
όχι για εσένα.
Λίγα γυμνάσια κλείνω.
Μην ανησυχείτε.
Σπουδάστε στο Λονδίνο.
Φραγκάτοι, ευτυχείτε.
Στον δρόμο οι φτωχοί,
ταχέως περπατήστε!
Το λέει κι ο ΠΟΥ
χιλιόμετρα βαδίστε!
Να σηκώσουνε σημαία
τα παιδιά; Να πούνε προσευχή;
Αυτά μου κάθονται βαρέα
στην παρούσα εποχή.
Κουνώ το δάχτυλο στα πλήθη.
Την αλήθεια εγώ κατέχω.
Διδάσκω Κούλεως ήθη.
Τα νιάτα εκπαιδεύω.
Πολιτικής πενία.
Δεν έχει απαντήσεις.
Το σκώμμα κι η ειρωνεία
οι εύκολες οι λύσεις.
