Ξεπροβάλλουν άπειρες «φιλανθρωπικές» οργανώσεις για να ζητήσουν την οικονομική ενίσχυσή τους από εμάς, λόγω των εορταστικών ημερών
Του δρος Απόστολου Κρητικόπουλου*
Πλησιάζουν Χριστούγεννα, άγιες ημέρες έρχονται. Σύνηθες φαινόμενο αυτών των καιρών είναι να ξεπροβάλλουν άπειρες «φιλανθρωπικές» οργανώσεις για να ζητήσουν την οικονομική ενίσχυσή τους από εμάς, λόγω των εορταστικών ημερών. Δυστυχώς, ζούμε σε εποχές άκρατης ελευθεριότητας και παραπλανητικής πληθώρας επιλογών, που αποπροσανατολίζουν και οδηγούν πολλές φορές σε λάθος επιλογές στη ζωή μας. Ως παραδοσιοκράτης που είμαι, θυμάμαι ότι τα παλαιότερα χρόνια η μοναδική αυθεντική πηγή συγκέντρωσης όλων των φιλανθρωπικών πόρων -καθώς είχε και την απόλυτη ευθύνη της σωστής κατανομής τους μετά- ήταν η Εκκλησία μας. Δεν υπήρχαν τότε απομακρυσμένες από τον χριστιανισμό οργανώσεις οι οποίες συγκέντρωναν χρήματα για «καλό σκοπό».
Η Εκκλησία αποτελεί έναν μηχανισμό φιλανθρωπίας, ο οποίος λειτουργεί για 2.000 χρόνια, με ιδιαίτερα ρυθμισμένο τρόπο απονομής βοήθειας στους φτωχούς και τους αναξιοπαθούντες. Ο τρόπος λειτουργίας του φιλανθρωπικού μηχανισμού είναι ιδιαίτερα απλός: Κάθε χριστιανός αφήνει τη βοήθεια που αντέχει η οικονομική του κατάσταση στο παγκάρι της Εκκλησίας που βρίσκεται στην ενορία του. Ο ιερέας του ναού ύστερα συλλέγει όλα τα χρήματα που μαζεύτηκαν από τις φιλανθρωπίες, και γνωρίζοντας καλά τους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη στην περιοχή του (χήρες, ορφανά, αναξιοπαθούντες, ανάπηροι, άνεργοι), μοιράζει αναλογικά με το πρόβλημα του καθενός το συνολικό ποσό.
Ο βομβαρδισμός για επίκληση οικονομικής βοήθειας από οργανώσεις που ζητάνε τα χρήματά μας για «καλό σκοπό» τις επόμενες ημέρες θα αυξηθεί κατακόρυφα. Οι σκοποί κάθε οργάνωσης μπορεί να μην είναι καν φιλανθρωπικοί, δηλαδή να μην είναι προσανατολισμένοι προς το όφελος του συνανθρώπου μας. Θα ακούσουμε για σκοπούς διάσωσης ενός εκλιπόντος ζώου στα βάθη κάποιας μακρινής ηπείρου για την προάσπιση των δικαιωμάτων κάποιας περίεργης μειονότητας, η οποία θέλει να ανατρέψει την κανονικότητα, για τη συντήρηση κάποιου κτιρίου ιστορικής σημασίας σε αλλοδαπή χώρα, για τη διατήρηση των παραδόσεων και της γλώσσας ενός μακρινού λαού που συρρικνώνεται, για τη συγκέντρωση φαγητού προς ζώα παραμελώντας την ανάγκη του συνανθρώπου για σίτιση.
Σκεφτείτε πολύ προσεκτικά προτού προσφέρετε τον όβολό σας: γιατί να εμπιστευθείτε κάποιον εξωεκκλησιαστικό οργανισμό με αμφίβολους ελεγκτικούς εσωτερικούς μηχανισμούς, όταν υπάρχει η Ορθοδοξία μας; Αν έχετε υστέρημα και επιθυμείτε να το προσφέρετε στο κοινωνικό σύνολο, σε αγαθό σκοπό, σε αυτές τις εορτές, κάντε το καλό και επισκεφτείτε τον ιερό ναό της γειτονιάς σας. Αφήστε το βοήθημα στο παγκάρι της Εκκλησίας και να είστε σίγουροι ότι έχετε κάνει το σωστό.
Καλά και άγια Χριστούγεννα σε όλους τους αναγνώστες.
*∆ιδάκτωρ Πληροφορικής (twitter: @kritikopoulos)
Μετά τον σεισμό του 1953 στην Κεφαλονιά, η γιαγιά μου, αγρότισσα και γυναίκα αγρότη, που είχε 6 παιδιά με το μικρότερο μόλις μερικών μηνών, πήγε να ζητήσει ότι δικαιούταν από την “αρωγή” την οποία είχε αναλάβει να μοιράσει η εκκλησία.
Όταν ο πάτερ της έδωσε το πενιχρό μερίδιο εκείνη τον ρώτησε γιατί τόσα λίγα όταν οι προμήθειες ήταν πολύ περισσότερες για να λάβει την απάντηση:
“Τα δικά σου παιδιά είναι συνηθισμένα στις κακουχίες Παρασκευή μου, σε αντίθεση με τα αρχοντοπούλα που έχουν μεγαλύτερες ανάγκες.”
Όσοι έχετε την δυνατότητα να βοηθήσετε, όση κι αν είναι η βοήθεια αυτή, κοιτάξτε γύρω σας.
Στην γειτονιά σας, στο παγκάκι του πάρκου ή στο παραδίπλα στενό και θα βρείτε ανθρώπους που χρειάζονται την βοήθεια σας, ανθρώπους που θα μπορέσετε να τους προσφέρετε την βοήθεια σας αδιαμεσολαβητα αλλά και με τρόπο που δεν θα προσβάλει την αξιοπρέπεια των ανθρώπων αυτών.
Καλά Χριστούγεννα σε όλους.