Μέση Ανατολή: Είμαστε ακόμα στην αρχή…

Του δρος Μάριου Παναγιώτη Ευθυμιόπουλου*

Το Ισραήλ είναι και θα παραμείνει ένα κράτος το οποίο χαρακτηρίζεται από θέματα ασφάλειας.

Η ασφάλεια βρίσκεται παντού, σε όλα τα κοινωνικά στρώματα του Ισραήλ.

Και αυτό ίσως το ξεχνάμε σε περιπτώσεις όταν κοιτάζουμε την εξωτερική ή την αμυντική πολιτική του Ισραήλ απέναντι σε κράτη ή όταν κοιτάζουμε να κατανοήσουμε τον πόλεμο στη Γάζα ή τις επιθέσεις στη Δυτική Όχθη και τη στάση του Ισραήλ απέναντι στη Χεζμπολάχ.

Πέραν τούτου, μέχρι τώρα οι απειλές του Ισραήλ είναι υβριδικές. Είναι τρομοκρατικές ομάδες και υποομάδες. Δεν είναι στρατιωτικές. Είναι παραστρατιωτικές.

Έτσι, γνωρίζοντας τα παραπάνω δεδομένα, πρέπει και οφείλουμε να πούμε πως είναι η ίδια η κοινωνία του Ισραήλ δομημένη έτσι, που εμπεριέχει ουσιαστικά και θεμελιώδη στοιχεία ασφάλειας στην κοινωνία της για λόγους ανασφάλειας.

Αυτό δείχνει η εμπειρική γνώμη για τη χώρα.

Έτσι, δεν είναι τυχαίες οποιαδήποτε πολιτική απόφαση και στάση της ηγεσίας του Ισραήλ και για τη Γάζα.

Η αντίδρασή της είναι καθαρά και στρατιωτικά επιχειρησιακή και κλιμακωτή.

Επειδή δεν πρέπει να αναμένουμε πλέον το Ισραήλ να σταματήσει. Και επειδή η γνώση αυτή είναι δεδομένη και σε άλλα κράτη, τον επόμενο καιρό θα δούμε δύο κυρίαρχα στοιχεία (εβδομάδων): προσπάθεια ανθρωπιστικών διαδρόμων που όντως είναι συγχρονισμένη προσπάθεια, αλλά και εργαλειοποίηση ανθρωπιστικής προσπάθειας της Τουρκίας, που θα προσπαθήσει να αναφλέξει ξανά την περιοχή, αλλά και άλλων αραβικών κρατών, που έχουν ήδη πρόθεση να εντατικοποιήσουν την ανθρωπιστική τους προσπάθεια γιατί θέλουν να λάβουν μέρος σε διεθνή συνάντηση για το μέλλον της Γάζας και της Παλαιστίνης, ώστε να έχουν ρόλο και λόγο.

Η σκληρή πραγματικότητα αναφέρει πως το Ισραήλ θα κρατήσει το βόρειο μέρος της Γάζας για τυπικούς λόγους ασφάλειας, καθώς βρίσκεται κοντά σε βασικές υποδομές της χώρας κοντά στο Σντερότ.

Και επίσης θα ζητήσει πλήρη αποστρατικοποίηση της περιοχής της Γάζας σε αντάλλαγμα μια διεθνή επιχείρηση με χώρες που χωρούν στη στρατηγική λογική της ασφάλειας (θα εξαιρεθεί η Τουρκία, η οποία μέχρι τότε θα έχει ήδη προσπαθήσει να εισχωρήσει στο θέμα της Γάζας μέσω ανθρωπιστικού, καθώς και η ίδια δεν επιθυμεί να είναι μέρος οποιασδήποτε συμμαχίας αλλά και επιπλέον υποθάλπει το Ισραήλ πολιτικά).

Με τις τρέχουσες εξελίξεις στην περιοχή και τα γεγονότα θα πρέπει να πούμε πως, ακόμη κι αν γίνεται αναφορά σε πιέσεις από τη διεθνή κοινότητα για ολοκλήρωση των εχθροπραξιών, ακόμα και με πρόσχημα της λύσης από το Κατάρ για τους ομήρους, δεν πιστεύεται πως το Ισραήλ θα σταματήσει.

Θα μειώσει την επιχειρησιακή του κατάσταση και θα επαναπροσδιορίσει στόχους.

Αλλά για το Ισραήλ πιστεύεται πως μόνο αν παραδοθεί η Χαμάς θα υπάρχει παύση εχθροπραξιών.

Και στο μεταξύ η ανθρωπιστική καταστροφή των άμαχων πολιτών συνεχίζεται και θα συνεχίζεται.

Και το Ισραήλ, από την άλλη, θα μπει σε μεγάλη περίοδο ανακατανομής και ανακατάταξης, αλλά και πολιτικών τριβών για την ασφάλεια – ανασφάλεια στη χώρα.

Τι και ποιος φταίει και γιατί; Γιατί το θέμα αυτό είναι και θέμα εξαγωγής τεχνογνωσίας σε άλλες χώρες από κατά τα άλλα μια άτρωτη στα σύνορά της χώρα.  

*Aναπληρωτής καθηγητής ∆ιεθνούς Στρατηγικής και Ασφάλειας, πρόεδρος Τμήματος Ιστορίας, Πολιτικής και ∆ιεθνών Σπουδών Πανεπιστήμιο Νεάπολις Πάφος, πρόεδρος του Strategy International (SI) Ltd.