Του Κώστα Πρώιμου
Έτσι αντιδρά η Λερναία Ύδρα του πολιτικού μας συστήματος. Κόβεις το καλοκαίρι στην κάλπη το κεφάλι φερειπείν του αριστεροβγάλτη Κατρούγκαλου εκτιμώντας πως θα ξεμπερδέψεις με τον εκτελεστή των μικρομεσαίων και των ελεύθερων επαγγελματιών και πριν πιάσουν καλά – καλά τα πρώτα κρύα ξεφυτρώνει το κεφάλι του με τη μορφή του Χατζηδάκη.
Θα ξεκινήσουν τα εξυγιαντικά (τάχα μου) φορολογικά μέτρα να εφαρμόζονται για λόγους παραδειγματισμού στους θεσμικούς πυρήνες της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας; Περισσότερα από τετρακόσια μύρια χρωστάει η Νέα Δημοκρατία στο ελληνικό δημόσιο και τις τράπεζες ενώ θέλει τάχα μου να πατάξει τη φοροδιαφυγή, και κάπου τριακόσια εκατομμύρια οφείλει το απομεινάρι του Ανδρέα Παπανδρέου.
Μήπως, αντιλαμβάνεστε ποιοι μας οδηγούν στον κοινωνικό όλεθρο και στην απόλυτη κοινωνική εξαθλίωση;
Οι πρώτοι και καλύτεροι μπαταξήδες και φοροφυγάδες!
«Ρε, δεν πα να κλείσετε όλοι σας. Εμείς, έτσι και αλλιώς παίζουμε με τους δικούς μας, καλύτερα κιόλας. Να εξαγοράζουμε την πολιτική σας αξιοπρέπεια με επιδοματάκια της ντροπής, αλλά και να δίνουμε δουλειά στους Γκόρτσους και τους Μαυρογιαλούρους. Πώς αλλιώς θα υποχρεωθείτε να συνωστίζεστε στο παρακαλετό στους προθαλάμους των πολιτικών τους γραφείων για μια δουλίτσα οπουδήποτε και με όσα χρήματα να ‘ναι;».
Ναι ρε, όλη η χώρα θα θυμίζει περιστασιακούς εργάτες που στήνονται από τα ξημερώματα μέσα στο αγιάζι στις πλατείες για να περάσει ο υπεργολάβος με την καρότσα να τους στείλει στο μεροκάματο του τρόμου… Γιατί δηλαδή και ποιος μπορεί να το σταματήσει αυτό;
Ο Κασσελάκης από την Εκάλη ή μήπως το φρενάρισαν οι κρυφοί θαυμαστές του Κυριάκου τη μια πράσινοι, την άλλη κόκκινοι και μετά γαλάζιοι – σαν χαμαιλέοντες που αλλάζουν και επιβιώνουν προσαρμοζόμενοι στο κάθε πολιτικό περιβάλλον;
Ποιοι ενδιαφέρονται για τους εξαπατημένους πολίτες που βρίσκονται ταλαιπωρημένοι και συνωστιζόμενοι έξω από τον φράκτη της εξουσίας; Μας μίλησαν θριαμβευτικά και αυτοδοξαζόμενοι για επενδυτική βαθμίδα και βιάστηκαν πάλι οι απανταχού κοκωβιοί να πανηγυρίσουν στα διαδικτυακά και στα πραγματικά καφενεία. Μα, να χαίρεσαι που κάποιοι με παραπλανητικούς όρους βαφτίζουν ανάπτυξη το σύνθημα για την επέλαση των διεθνών κοράκων; Ναι κοκωβιοί, γιατί είναι κατά τους ψαράδες ένα χαζόψαρο το έρημο, διότι ακόμη και αν το πιάσεις, το ξαγκιστρώσεις και το πετάξεις μέσα, αν του ρίξεις και πάλι το δόλωμα θα πάει καρφωτό να ξαναπιαστεί.
Τι νομίζατε; Αν δεν υπήρχαν οι χιλιάδες πολιτικοί κοκωβιοί θα γινόταν πρωθυπουργός ο… Κυριάκος; Το οξύμωρο είναι πως επειδή είθισται την ιστορία να τη γράφουν οι νικητές, υπάρχει το ενδεχόμενο μετά από διακόσια χρόνια κάποιοι να τον αναφέρουν ως τον Μεσσία, τον Μωυσή, τον καλύτερο πρωθυπουργό του τότε ελληνικού κράτους, τον μέγα μεταρρυθμιστή, τεράστιο ηγέτη και… μη χειρότερα… Ευκολάκι θα είναι να συνεχιστεί το επικοινωνιακό παραμύθι στους μελλοντικούς κοκωβιούς… Γιατί ποιος από εμάς θα σηκωθεί από τον τάφο του να το διαψεύσει; Και από ποιους θα γίνει πιστευτός; Ακόμη και σήμερα μετά από τεσσερισήμισι χρόνια ολοκληρωτικής καταστροφής και ισοπέδωσης των πάντων, εξακολουθούν να υπάρχουν πολυπληθείς ομάδες που πίνουν νερό στο όνομα του Νεομητσοτακισμού.
-Εντάξει, ρε Πρώιμε, καλά πάμε, δε βλέπεις τι γίνεται γύρω – γύρω; Μην τα γράφεις όλα απαισιόδοξα. Δε διάβασες πόσες περιοχές πλούτισαν το καλοκαίρι από την αύξηση του τουρισμού;
Τον κοίταξα καλά – καλά και στη συνέχεια του επιτέθηκα μεταξύ «σοβαρού και αστείου».
-Δε μου λες; Πόσα λεφτά ρε θα έχεις πάνω σου στο τέλος της ημέρας; Πόσα είχες χθες το βράδυ; Προχθές; Σήμερα, τι ταμείο εκτιμάς ότι θα κάνεις; Πληρώνεις εφορία και ΕΦΚΑ κανονικά;
-Άσε μας ρε Πρώιμε, το κακό είναι γενικό, γιατί ποιος πληρώνει; Αφού μας έχουν διαλύσει τα …ρδέλα! Ούτε την υπάλληλο δεν έχω καλά – καλά να πληρώσω!
Τον αποχαιρέτησα κουνώντας συγκαταβατικά τη γκλάβα μου και έφυγα, προσπαθώντας να μη γελάσω από την πλήρη σύγχυση του… ή μήπως το λογικό θα ήταν να κλάψω;
Υ.Γ: Τι να κάνει ο άνθρωπος. Πολεμάει τον Χατζηδάκη το 2014-15, του προκύπτει Κατρούγκαλος. Σβήνει τον Κατρούγκαλο και του βγαίνει Χατζηδάκης. Και εγένετο στο τέλος ο Κατρουγκαλοχατζηδάκης. Βάλτε τα κεφάλια μέσα στην άμμο σαν τις στρουθοκαμήλους γιατί αυτός ούτε πολεμιέται ούτε σβήνεται…
