Του Παναγιώτη Κωστόπουλου*
Σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε ακόμα μία επέτειο του «ΟΧΙ». Για τον ηρωισμό των Ελλήνων και την άφταστη δόξα τους μπορούμε να γράφουμε με τις ώρες. Για τα σχολικά βιβλία που ζέχνουν εθνομηδενισμό και λειτουργούν αντιηρωικά, επίσης. Όμως, σε κάθε επέτειο είναι καλό να προσπαθούμε να επικαιροποιούμε το μήνυμα.
Το Έπος του ‘40 αποδεικνύει πως η χιλιοβασανισμένη πατρίδα μας δεν έπαψε στιγμή να γεννά ήρωες, κάτι που αναγνωρίστηκε και από τη διεθνή κοινότητα, με τους γνωστούς διθυράμβους των ξένων ηγετών για τον ηρωισμό των φαντάρων μας. Αυτές οι παραδοχές, οι έπαινοι και οι υποσχέσεις για στήριξη αποδείχτηκαν λόγια κενά περιεχομένου. Οι γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις εκκρεμούν (μάλιστα πριν από κάποιους μήνες ακούσαμε από κυβερνητικά χείλη ότι είναι κάτι που δεν πρέπει να μας απασχολεί τώρα) και η συζήτηση για το κατοχικό δάνειο έχει σταματήσει. Οι γείτονες διαρκώς μας απειλούν, υπό τη σιωπή των «συμμάχων μας» και μας τροφοδοτούν καθημερινά με εκατοντάδες λαθρομετανάστες, εργαλειοποιώντας το ζήτημα και μετατρέποντας ένα ανθρωπιστικό πρόβλημα, σε υβριδικό πόλεμο.
Τα βουνά της χιλιοβασανισμένης Β. Ηπείρου έγιναν «ανδρών επιφανών τάφος» και ποτίστηκαν με αίμα ελληνικό. Οι Έλληνες, δηλαδή η αναγνωρισμένη εθνική μειονότητα, ζουν ή μάλλον επιβιώνουν εκεί κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες, καθώς τα δικαιώματά τους περιορίζονται και καταστρατηγούνται σχεδόν καθημερινά. Μετά τις δολοφονίες του Αριστοτέλη Γκούμα και του Κωνσταντίνου Κατσίφα, επειδή τόλμησαν να δηλώσουν τον ελληνισμό τους, έχουμε την παράνομη και απάνθρωπη φυλάκιση του νόμιμα εκλεγμένου δημάρχου Χειμάρρας Φρέντι Μπελέρη, ο οποίος παραμένει πάνω από πέντε μήνες φυλακισμένος του Ράμα, που καταστρατηγεί κάθε έννοια δικαίου. Και σε αυτήν την περίπτωση οι διεθνείς οργανισμοί, η ελληνική κυβέρνηση και τα περισσότερα κόμματα του Κοινοβουλίου δείχνουν την αδιαφορία τους για τη Β. Ήπειρο, αντίθετα σπεύδουν να δηλώσουν τη στήριξή τους μόνο σε χώρες που ταιριάζουν στις ιδεοληψίες τους.
Παράλληλα, αυτές τις μέρες διεξάγεται ένας οδυνηρός πόλεμος στη Μέση Ανατολή με θύματα άμαχο πληθυσμό και γυναικόπαιδα. Κανείς εχέφρων δεν επιθυμεί τον πόλεμο. Γι’ αυτό ζητούμε και πρέπει να αγωνιζόμαστε να σταματήσουν οι εχθροπραξίες και να επικρατήσει η ειρήνη. «Η ασεβής ειρήνη αποτελεί το λίκνο του πολέμου» είναι τα λόγια του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, που πρέπει να μας κανοναρχούν και να αποτελούν οδοδείκτη στη στάση μας για κάθε πολεμικό μέτωπο.
Όσο για τον ρόλο της κυβέρνησης, η οποία οφείλει να κινείται στο παραπάνω πλαίσιο, πρέπει παράλληλα να φροντίσει για την προστασία των ιερών προσκυνημάτων στη φλεγόμενη περιοχή και των ορθόδοξων που βρίσκονται εγκλωβισμένοι και πολιορκούμενοι στους Αγίους Τόπους.
Είναι αυτονόητο πως, παρότι επιθυμούμε να βασιλεύει παντού και πάντα ειρήνη, αυτό δεν αναιρεί ότι, αν χρειαστεί, θα είμαστε αυτοί που θα υπερασπιστούμε τα πάτρια και θα πολεμήσουμε ξανά «υπέρ βωμών και εστιών».
Ζήτω το ΟΧΙ!
Ζήτω το έθνος!
Πάντα λεύτεροι!
*(Μ.Α.) ∆ημόσιας Ιστορίας
