Του Σάββα Καλεντερίδη
Μετά την εισβολή των ενόπλων της Χαμάς στο νότιο Ισραήλ, στις 7 Οκτωβρίου, που άφησε πίσω της περίπου 1.300 νεκρούς, από τους οποίους η συντριπτική πλειονότητα ήταν άμαχοι, γυναίκες και παιδιά, δημιουργήθηκε το αίσθημα της ήττας και της ταπείνωσης στο Ισραήλ, ενώ το μεγαλύτερο μέρος της κοινής γνώμης, ακόμα και ανάμεσα σε μουσουλμανικές χώρες, ήταν κατά της Χαμάς.
Αυτό, μετά το σοκ που προκάλεσε στον στρατό, στην κυβέρνηση, αλλά και στην κοινωνία του Ισραήλ, δημιούργησε συνθήκες που καθιστούσαν περίπου υποχρεωτική την εισβολή του ισραηλινού στρατού στη Γάζα, την εξόντωση της Χαμάς και την ολοκληρωτική εξάλειψη της απειλής από τη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή. Ταυτοχρόνως είδαμε σενάρια που μιλούσαν για εκτοπισμό των Παλαιστινίων από τη Γάζα στη Χερσόνησο του Σινά, κάτι που θα συνιστούσε «ξεκάθαρα» εθνοκάθαρση.
Ισως αυτό να περίμεναν η Χαμάς και οι υποστηρικτές της σε Ιράν, Τουρκία και σε όσες χώρες θα έβλεπαν με ευχαρίστηση την κατάρρευση των προσπαθειών της Ουάσινγκτον και του Τελ Αβίβ να οικοδομήσουν σχέσεις εμπιστοσύνης με τον αραβικό και τον μουσουλμανικό κόσμο.
Δηλαδή, να εισβάλει το Ισραήλ στη Γάζα, να χάσουν τη ζωή τους χιλιάδες άμαχοι και να ξεσηκωθεί ο αραβικός και ο μουσουλμανικός κόσμος εναντίον του Ισραήλ και των ΗΠΑ. Η κατάσταση αυτή θα δημιουργούσε τις κατάλληλες συνθήκες για να επέμβουν σε αυτόν τον πόλεμο οι δυνάμεις του «άξονα αντίστασης», σύμφωνα με το Ιράν και τους συμμάχους του, ή του «άξονα του κακού», σύμφωνα με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους. Μιλάμε για επέκταση του πολέμου, που κανείς δεν γνωρίζει πού θα μπορούσε ή μπορεί να οδηγήσει.
Ενώ ο ισραηλινός στρατός ετοιμάστηκε να εισβάλει, λαμβάνοντας ταυτοχρόνως μέτρα για την αντιμετώπιση της απειλής από τον Βορρά, από τη Χεζμπολάχ του Λιβάνου, άρχισαν να ακούγονται ισχυρές φωνές κυρίως από τις ΗΠΑ, που καλούσαν το Ισραήλ να μην πέσει στην παγίδα την οποία του έστησαν η Χαμάς και οι υποστηρικτές της.
Και ενώ οι φωνές αυτές φάνηκε να εισακούονται από μέρους του ισραηλινού συστήματος εξουσίας, μία ημέρα πριν από την άφιξη του προέδρου των ΗΠΑ στην περιοχή, όπου, εκτός από τις επαφές που θα έκανε στο Ισραήλ, είχε προγραμματίσει σύνοδο κορυφής στο Αμάν με τους ηγέτες της Ιορδανίας, της Αιγύπτου και της Παλαιστινιακής Αρχής, έγινε ό,τι έγινε στο νοσοκομείο των Βαπτιστών στη Γάζα.
Λέμε «έγινε ό,τι έγινε», γιατί δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς έγινε, ούτε ποιος είναι ο ακριβής αριθμός των θυμάτων. Και δεν είναι σίγουρο αν θα το μάθουμε ποτέ, γιατί κάθε πλευρά παρουσίαζε τη δική της εκδοχή και τα δικά της «στοιχεία». Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτό που έγινε στο νοσοκομείο της Γάζας προκάλεσε αυτό ακριβώς που η Χαμάς και οι υποστηρικτές της σχεδίαζαν να προκληθεί με την εισβολή του ισραηλινού στρατού στη Γάζα.
Ο αραβικός κόσμος και το σύνολο σχεδόν του μουσουλμανικού κόσμου ξεσηκώθηκαν, με τις διαδηλώσεις να εξαπλώνονται και να απειλούν διπλωματικές αντιπροσωπίες του Ισραήλ και των ΗΠΑ ακόμα και σε αυτή τη «σύμμαχο» Τουρκία.
Οι ΗΠΑ παρακολουθούν την κατάσταση, προσπαθώντας να συγκρατήσουν την κατάρρευση του «οικοδομήματος» που προσπαθούσαν χρόνια να χτίσουν στην περιοχή, ενώ το Ισραήλ αναζητεί τρόπους να εξουδετερώσει την απειλή στη Γάζα, στον νότιο Λίβανο και στη Δυτική Οχθη. Η κατάσταση είναι ρευστή και κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει κλιμάκωση, που θα αποτελούσε παγκόσμια απειλή, η οποία θα έκανε τον πόλεμο που είναι σε εξέλιξη στην Ουκρανία να μοιάζει με… παιχνιδάκι.
Κάποια σημάδια επέκτασης των συγκρούσεων έχουμε στη Συρία και στο Ιράκ, με επιθέσεις σε αμερικανικούς στρατιωτικούς στόχους.
Ομως, την πιθανή μορφή που θα μπορούσαν να λάβουν η επέκταση των συγκρούσεων και η κλιμάκωση του πολέμου, με τα κράτη και τις δυνάμεις που είναι έτοιμα να εμπλακούν, καθώς και τον ρόλο που προσπαθεί να παίξει η Τουρκία θα τα εξετάσουμε στο άρθρο μας της Κυριακής.
Ως εξήγηση για την αποτυχία των ισραηλινών και δυτικών μυστικών υπηρεσιών να προβλέψουν το εγχείρημα της Χαμάς στο ισραηλινό έδαφος, προσφέρθηκαν δύο ενδιαφέρουσες εκτιμήσεις, λίγες μόλις ημέρες μετά την επίθεση της Χαμάς.
Η πρώτη θέτει το κέντρο βάρους της αποτυχίας πρόβλεψης και της μη λήψης των αντίστοιχων μέτρων αποτροπής ή και πρόληψης με αντίστοιχες ενέργειες των ισραηλινών δυνάμεων την ευθύνη στους Κινέζους, και πιο συγκεκριμένα στη Huawei και αυτό επειδή η Χαμάς, υποτίθεται, ότι χρησιμοποιεί μόνο κινητά τηλέφωνα Huawei, tablet και φορητούς υπολογιστές, τα οποία δεν μπορούν πλέον να υποκλαπούν ή αδυνατούν να σπάσουν τον κωδικό κρυπτογράφησης οι δυτικές υπηρεσίες. Το τελευταίο ισχύει, αλλά αυτό εξακολουθεί να μην μπορεί να εξηγήσει την πλήρη αποτυχία των υπηρεσιών, όπως θα δούμε παρακάτω.
Η δεύτερη εκτίμηση αναφέρεται στις συνθήκες που δημιούργησε στο κράτος του Ισραήλ η κατάσταση που δημιουργήθηκα από τους Mizrahi, τη φατρία των θρησκευόμενων Ιουδαίων φανατικών και ρατσιστών που, για πρώτη φορά στην ιστορία του Ισραήλ, έχουν την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο και που έχουν καταλάβει όλες τις σημαντικές υπουργικές θέσεις υπό τον πρωθυπουργό Νετανιάχου.
Οι Μιζράχι έχουν επίσης τον Νετανιάχου πλήρως υπό έλεγχο, γιατί αν καταρρεύσει ο συνασπισμός μαζί του, τότε ο Νετανιάχου θα χάσει την ασυλία του και θα πρέπει αμέσως να εκτίσει την ποινή του στη φυλακή για μια σειρά από ποινικά αδικήματα. Ξέφυγε από τη φυλακή μόνο επειδή συνήψε σε συνασπισμό με τους Μιζράχι που του επέτρεψε να είναι πρωθυπουργός.
Ο πρώην Βρετανός διπλωμάτης Alistair Crooke, με μια εμπειρία δεκαετιών στη Μέση Ανατολή, υπηρετώντας τις ειρηνευτικές προσπάθειες του ΟΗΕ, έγραψε ένα ενδιαφέρον άρθρο στα αγγλικά στην αραβική εφημερίδα Al Mayadeen στις 8 Οκτωβρίου 2023. Κάτω από τον τίτλο «Πλημμύρα Al-Aqas: Η έκπληξη είναι ότι κάποιοι άνθρωποι εκπλήσσονται», γράφει:
«Αν οι ισραηλινές και αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες δεν είδαν την επίθεση να έρχεται, αυτό οφείλεται στον δυτικό, μηχανικό τρόπο σκέψης τους. Αν εγώ, και πιθανώς χιλιάδες αναγνώστες του Al Mayadeen, γνώριζα σε γενικές γραμμές ότι αυτή η επίθεση ήταν στα σκαριά (όχι όσον αφορά τις επιχειρησιακές της λεπτομέρειες, φυσικά), τότε γιατί το Ισραήλ ήταν τόσο τυφλό σε αυτήν;»
«Η επίθεση ήταν ήδη ξεκάθαρα γραμμένη στους τοίχους πριν από δύο χρόνια, όταν μια εκστρατεία πυραύλων εναντίον του «Τελ Αβίβ» ξεκίνησε από τη Γάζα, ως απάντηση στον θρησκευτικό φανατισμό του κινήματος Temple Mount και της ιουδαϊκής εισβολής στο ισλαμικό τέμενος Al-Aqsa στο Όρος του Ναού, πού άνοιξε τον ασκό του Αιόλου και εξαπολύθηκε στην Ιερουσαλήμ».
«Όλοι οι Παλαιστίνιοι συμμετείχαν στο κάλεσμα για προστασία του τρίτου ιερότερου τζαμιού στον ισλαμικό κόσμο. Δεν ήταν μόνο η Χαμάς. Ήταν οι Παλαιστίνιοι στη Δυτική Όχθη και (για πρώτη φορά επίσης οι Παλαιστίνιοι του 1948 με ισραηλινά διαβατήρια) που ξεσηκώθηκαν».
«Για να είμαστε σαφείς: η κραυγή αγανάκτησης της συγκέντρωσης δεν εκπορεύονταν απο τη Χαμάς. Δεν ήταν ένας αγώνας βασιζόμενος στον παλαιστινιακό εθνικισμό. Ήταν για το Al-Aqsa – για μια ιερή εικόνα, που πηγαίνει στην καρδιά του κάθε μουσουλμάνου και το τι σημαίνει να είσαι μουσουλμάνος (σουνίτης ή σιίτης). Ήταν μια κραυγή που αντήχησε σε όλη την ισλαμική σφαίρα επιρροής. Δεν το καταλαβαίνει αυτό η Δύση; Προφανώς και όχι. Έγινε ακριβώς κάτω από τη μύτη τους, αλλά η κατασκοπεία υπερ-υψηλής τεχνολογίας αγνόησε το συμβολικό νόημα».
«Εν τω μεταξύ, το Ισραήλ έχει χωριστεί σε δύο ισοβαρείς ιουδαϊκές φατρίες, που τηρούν δύο ασυμβίβαστα οράματα για το μέλλον του Ισραήλ. Δύο αντίθετες αναγνώσεις της ιστορίας, του παρόντος και του μέλλοντος, και του τι σημαίνει να είσαι Ιουδαίος. Η ρωγμή δεν θα μπορούσε να είναι πιο ολοκληρωμένη.
Η μία παράταξη αποτελείται από τον ακροδεξιό Μιζράχι, το οποίος έχει την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο για πρώτη φορά. Οι Mizrahi αποτελούνται σε μεγάλο βαθμό από αυστηρά θρησκευόμενους Ιουδαίους μετανάστες από τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή και αποτελούν την τρέχουσα και την πρώην κατώτερη τάξη στην ισραηλινή κοινωνία. Η άλλη φατρία αποτελείται σε μεγάλο βαθμό από πλούσιους φιλελεύθερους Ασκενάζι από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ».
Τι σχέση έχει αυτό με την πλημμύρα του Αλ Άκσα;
Λοιπόν, η δεξιά Mizrahi στην κυβέρνηση του Νετανιάχου ανέλαβε την εξουσία με δύο μακροχρόνιες δεσμεύσεις:
«Ένα από αυτά είναι η ανοικοδόμηση του (ιουδαϊκού) ναού στο «Όρος του Ναού» (Χαράμ αλ-Σαρίφ) και για να είμαστε σαφείς: Αυτό θα σήμαινε την καταστροφή του Al-Aqsa.
Η δεύτερη γενική δέσμευση αφορά την ίδρυση του Ισραήλ στην ιστορική «Γη του Ισραήλ». Και πάλι, για να είμαστε σαφείς: Αυτό σημαίνει να διώξουμε τους Παλαιστίνιους από τη Δυτική Όχθη.
Στην πραγματικότητα, οι (παράνομοι Ιουδαίοι) έποικοι έχουν εκκαθαρίσει τους Παλαιστίνιους από μεγάλο μέρος της Δυτικής Όχθης (ιδιαίτερα μεταξύ Ραμάλα και Τζεχρίκο) τον περασμένο χρόνο».
«Δύο ημέρες πριν από τα γεγονότα του Αλ Άκσα, περισσότεροι από 800 έποικοι εισέβαλαν στο τέμενος Αλ Άκσα, υπό την πλήρη προστασία των ισραηλινών δυνάμεων. Οι τυμπανοκρουσίες τέτοιων προβοκατόρικων ενεργειών γίνονται όλο και πιο έντονες. Πριν από 20 χρόνια, το κίνημα του Jewish Temple Mount ήταν ακόμα μια μικρή εξτρεμιστική ομάδα. Σήμερα, το κίνημα Temple Mount Movement έχει υπουργούς και βασικές θέσεις ασφαλείας και έχει υποσχεθεί στους οπαδούς του ότι θα χτίσουν τον «Τρίτο Ναό».
«Έτσι, η απειλή για το Al-Aqsa χτίζεται εδώ και δύο δεκαετίες και κορυφώνεται σήμερα. Και όμως οι υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ και του Ισραήλ δεν είδαν καμία αντίσταση να έρχεται, ούτε είδαν να χτίζεται βία από εποίκους στη Δυτική Όχθη;».
«Η πλημμύρα γεγονότων απο την επιχείρηση στο Al-Aqsa ήταν ευρέως αναμενόμενη και προφανώς εκτενώς σχεδιασμένη. …Ο Νετανιάχου ανακοίνωσε αμέσως μια μεγάλη χερσαία επιχείρηση στη Γάζα, λέγοντας:
«Όλα τα μέρη σε αυτή την κακιά πόλη όπου βρίσκεται η Χαμάς, όπου κρύβεται και από όπου δρα: θα τα κάνουμε ερείπια».
Το σιωπηρό ερώτημα εδώ είναι: Μήπως οι άνθρωποι κοίταξαν σκόπιμα την αντίθετη πλευρά για να δικαιολογήσουν στο παγκόσμιο κοινό την οριστική εκδίωξη των Παλαιστινίων από την πατρίδα των προγόνων τους;
ΥΓ: Πρός επίρρωση των άνω αναφερθέντων, θά ήθελα να επαναφέρω στην μνήμη των αναγνωστών τις διαδηλώσεις εναντίον του Νετανιάχου απο τους Ιουδαίους Ασκεναζί στην Νέα Υόρκη πρόσφατα κατά την επίσκεψή του για τις εργασίες της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ, καθώς και τις επικριτικές δημοσιεύσεις των ΜΜΕ των ΗΠΑ για τον Νετανιάχου και την ψυχρότητα της κυβέρνησης Μπάϊντεν απέναντί του, η οποία ελέγχεται σε μεγάλο βαθμό απο αμερικανούς ιουδαίους Ασκεναζί, οι οποίοι και διαφωνούν ριζικά (και το δείχνουν με κάθε τρόπο), με την διαφαινόμενη κατεύθυνση της κυβέρνησης Νετανιάχου και την θέση του Ισραήλ στο νέο γεωπολιτικό σκηνικό πού χτίζεται γιά την μελλοντική θέση του Ισραήλ. Η θέση της κυβέρνησης Νετανιάχου στον πόλεμο στην Ουκρανία και τα γεγονότα στο Αρτσάχ της Αρμενίας είναι ενδεικτική.
Για να ξεκαθαρίσουμε λίγο τα πράγματα.
Οι ιουδαίοι Ασκεναζί (σχεδόν όλοι μη εβραϊκής καταγωγής και πανίσχυρο κομμάτι, καθώς και συνδιαμορφωτές του δυτικού τρόπου αντίληψης του κόσμου και της αποστολής του με βάση τις ιουδαϊκές θρησκευτικές κοσμοαντιλήψεις) ενδιαφέρονται να καταστεί το Ισραήλ ο συμβολικός τόπος των απανταχού Ιουδαίων και πρότυπο αναφοράς στον νέο μεσσιανικό κόσμο κυριαρχίας του μεταμοντέρνου υβριδικού ανθρώπου, ο οποίος και θα κυριαρχήσει «δικαιωματικά» και «νομοτελειακά» στην νέα εποχή. Είναι με άλλα λόγια η σύγχρονη «σοβιετική» θεώρηση της διεθνούς του σιωνιστικού ιουδαϊσμού και όχι η «πτώση» σε σύγχρονα «εθνικοσοσιαλιστικά» ιουδαϊκά πρότυπα πού θέλουν οι «απόκληροι» και με ρίζες εθνικιστικές και παραμερισμένες απο την ιουδαϊκή ελίτ ιουδαϊκές μάζες ανά την υφήλιο. Πρέπει να σημειωθεί ότι η πλειοψηφία αυτών είναι εβραϊκής ή μισοεβραϊκής καταγωγής και δεν συμμερίζονται τις απόψεις και την θέση τους στον νέο, υπό διαμόρφωση, κόσμο και επιμένουν στα παραδομένα ιουδαϊκά «αρχέτυπα» και το τι σημαίνει Ιουδαίος για αυτούς.
Παρόμοιες διαδικασίες βλέπουμε και στον ισλαμικό, ορθόδοξο (κατά βάση ρωσικό, μιάς και οι ελληνορθόδοξοι δεν είναι ικανοί νά μαζέψουν τα σώβρακά τους από την μιζέρια που βρίσκονται και την προτεσταντική -σχεδόν ολική- διάβρωσή τους), ινδουϊστικό, κ.λ.π. διεθνισμό.
Ο Ερντογάν είναι μια περίπτωση του σύγχρονου «εθνικοσοσιαλιστικού» ισλαμισμού, κόντρα στον «σοβιετικού» τύπου τουρκισμό των «λευκών τούρκων» πού δημιούργησαν -με την βοήθεια των αγγλικών στοών- την Τουρκία απο μηδενική βάση, καταργώντας το ισλαμικό χαλιφάτο της Κωνσταντινούπολης. Δυστυχώς και αυτοί, όπως και στι Ισραήλ, τα υλικά δόμησης στηρίχθηκαν κατ’ ανάγκην σε «ιστορικά» οικοδομικά υλικά και μπάζουν συνεχώς νερά.