Στη… μέση του χάους η Ελλάδα

Του Αναστάσιου Β. Κακαράντζα

Κοιτάζοντας ρεαλιστικά και χωρίς ιδεολογικές παρωπίδες, στον τόπο της πάλαι ποτέ Ιουδαίας κατοικούσαν Εβραίοι οι οποίοι κατά τη διάρκεια της ρωμαϊκής κατοχής διασπάστηκαν στα μήκη και πλάτη του τότε κόσμου. Μισή και πλέον χιλιετία αργότερα εμφανίστηκαν τα αραβικά φύλα, που εξαπλώθηκαν στην περιοχή και πολλαπλασιάστηκαν ταχέως. 

Ρωμαίοι, Βυζαντινοί, Άραβες, Σελτζούκοι και Οθωμανοί κατείχαν ως κτήσεις τους τούτες τις περιοχές, με αποτέλεσμα όλη αυτή η μόχλευση να καταστήσει την Ιερουσαλήμ ιερή πόλη για τρεις θρησκείες. 

Από τους ιμπεριαλιστικούς διαχωρισμούς εδαφών, αυτό το μωσαϊκό λαών δεν μπόρεσε να στυλωθεί στα πόδια του και οι εγγυήσεις σε αμφότερους τους διεκδικητές της πατρογονικής γης δημιουργεί τις καταστάσεις που διαδραματίζονται και στις μέρες μας. Από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ μέχρι σήμερα είναι γεγονός η περαιτέρω επέκταση των Εβραίων και η σταδιακή συρρίκνωση του αραβικού στοιχείου στην περιοχή. Αυτό συνέβη μέσα από εκτεταμένα πολεμικά συμβάντα με τη συνδρομή των περιφερειακών αραβικών κρατών και του Ισραήλ.

Αυτό που έχει αλλάξει, ωστόσο, και πρέπει να αποτυπωθεί είναι η αλλαγή των επιδιώξεων και οι δρώντες παράγοντες που εμπλέκονται. Τις περασμένες δεκαετίες γνωρίζαμε το κύμα του παναραβισμού που επιχειρούσε να εξαλείψει το εβραϊκό στίγμα και να αποκτήσει η Παλαιστίνη δικό της, ανεξάρτητο αραβικό κράτος. Με την  αραβική άρνηση των αποφάσεων του ΟΗΕ για δημιουργία δύο κρατών και την Ιερουσαλήμ ως ουδέτερη ζώνη έγινε κατανοητό ότι ο πόλεμος θα είναι αέναος.

Το ζητούμενο εδώ είναι η μετατροπή του αραβικού εθνικισμού σε ισλαμικό χαλιφάτο που θα ξεκινά από το Γιβραλτάρ και θα φτάνει μέχρι τον Ειρηνικό με την ολοκληρωτική εξόντωση κάθε άπιστου. Δεν μπορεί κανείς να περιμένει ειρηνική συνύπαρξη και κατάπαυση του πυρός, όταν η μισαλλοδοξία και ο θρησκευτικός ζήλος ξεπερνούν τη λογική.

Ομολογουμένως, ο εβραϊκός σιωνισμός έχει με τη σειρά του να επιδείξει ωμή βία, καθότι μάχεται για την επέκταση και την εν γένει ζωτική του παρουσία. Πολλές φορές εκμεταλλεύτηκε το άλλοθι της εθνοκάθαρσής του από τους ναζί, προκειμένου να δικαιολογήσει άνομες πολιτικές και πράξεις βίας. Ωστόσο, ο ανθεβραϊσμός  των Αράβων είχε οδηγήσει ακόμη και ηγέτες της Παλαιστίνης να συμπράξουν με τον Χίτλερ. 

Αν κοιτάξει κανείς την υδρόγειο, η πατρίδα μας βρίσκεται στη μέση και τριγύρω παντού εστίες ανάφλεξης. Αργά ή γρήγορα θα κληθούμε να πάρουμε αποφάσεις, όσο και να μας θέλγει η ουδετερότητα. Αν το Ισραήλ αλλάξει το status quo της περιοχής μέσω της στρατιωτικής του ισχύος, τεράστιες μεταναστευτικές ροές θα πλησιάσουν τα ευρωπαϊκά σύνορα, και πρώτα τα δικά μας. Αν πάλι στη γενικότερη σύρραξη εμπλακεί η Χεζμπολάχ ως το μακρύ χέρι της Τεχεράνης, εισερχόμεθα σε περιπέτειες με άγνωστες καταλήξεις.

Εν κατακλείδι, οι σουνίτες μισούνται θανάσιμα με τους σιίτες και αμφότεροι μισούν το Ισραήλ. Οι ΗΠΑ στηρίζουν Ισραήλ, η Σαουδική Αραβία μισεί Ιράν, το Ιράν με τη Χεζμπολάχ το Ισραήλ, η Συρία διαμέσου των Ρώσων και της Τουρκίας το Ισραήλ, στο Ιράκ αλληλομισούνται μόνοι τους, οι Παλαιστίνιοι με τη Χαμάς εχθρεύονται το Ισραήλ, τα ΗΑΕ αναζητούν επενδύσεις παντού, το Κατάρ στηρίζει Τουρκία και Χαμάς αλλά με το σιιτικό Ιράν είναι στα μαχαίρια. Η Υεμένη δεν έχει πού την κεφαλήν κλίναι, η Αίγυπτος φοβάται τυχόν αντίδραση των Αδελφών Μουσουλμάνων και η Τουρκία παίζει με ΗΠΑ, Ρωσία και Ιράν, έχει στο έδαφός της ηγέτες της Χαμάς και χαμογελά σαρδόνια με το Ισραήλ και τους Σαουδάραβες. Ας μιλήσουμε για τρέλα…