Αν ισχύει αυτός ο κίνδυνος, σημαίνει ότι τελικά τα Μνημόνια όντως δεν ήταν «ευλογία», όπως μας τα παρουσίαζαν έως τώρα τόσο οι εγχώριοι όσο και οι ξένοι σωτήρες μας
Του Ανδρέα Καψαμπέλη
Η επάνοδος στον «κοινωνικό αυτοματισμό» είναι μια από τις παρενέργειες της απόφασης της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου για την επιστροφή των συντάξεων των δικαστικών στα προ του 2012 επίπεδα…
Και ενώ οι αντιπαραθέσεις για το «αλά καρτ» τής απόφασης έχουν φουντώσει, η δήλωση του Άδωνη Γεωργιάδη για την κυβερνητική άρνηση εφαρμογής της έχει πυροδοτήσει κι άλλου είδους συζητήσεις και ανησυχίες.
Υπό άλλες συνθήκες, η αιτιολογία ότι «η απόφαση αυτή θα οδηγούσε σε πλήρη δημοσιονομικό εκτροχιασμό της χώρας» θα μπορούσε να θεωρηθεί είτε πρόφαση είτε πυροτέχνημα. Καθώς όμως συμπληρώθηκε από την αποστροφή του λόγου πως «δεν πιστεύω ότι θέλουν οι δικαστές να χρεοκοπήσει η Ελλάδα», το πράγμα παίρνει άλλες διαστάσεις.
Είτε κυριολεκτεί είτε υπερβάλλει ο υπουργός Εργασίας, το ζήτημα που ανακύπτει για την κυβέρνηση -όπως επισημαίνουν και σοβαροί οικονομολόγοι και άνθρωποι της αγοράς- είναι πολύ σοβαρό και υπερβαίνει τους καβγάδες για το αν θα αυξηθούν κάποιες συντάξεις και αν θα δοθούν τα αναδρομικά.
Αυτό που ζητά, πράγματι, απάντηση είναι εάν η χώρα -ύστερα από 13ετή δραματική πορεία στο τούνελ των αλλεπάλληλων Μνημονίων- κινδυνεύει πάλι με χρεοκοπία. Μα, δεν εξαθλιώθηκε η ελληνική κοινωνία και ρημάχτηκε η οικονομία με την αφαίμαξη του εθνικού εισοδήματος και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, αλλά δεν έχουμε… σωθεί ακόμη;
Αν ισχύει αυτός ο κίνδυνος, σημαίνει ότι τελικά τα Μνημόνια όντως δεν ήταν «ευλογία», όπως μας τα παρουσίαζαν έως τώρα τόσο οι εγχώριοι όσο και οι ξένοι σωτήρες μας. Τόσο απλά. Απλώς ο ασυγκράτητος Άδωνις, πάνω στην απελπισία του να διανείμει δεξιά κι αριστερά απειλές, δεν κατάλαβε τη σημασία αυτού που ξεστόμισε.
Η άλλη εκδοχή -που μπορεί να εκληφθεί και ως συμπληρωματική- είναι ότι, ανεξάρτητα από τη δομική αποτυχία των μνημονιακών πειραμάτων, ο κίνδυνος της χρεοκοπίας είναι υπαρκτός, αλλά όχι εξαιτίας της συγκεκριμένης δικαστικής απόφασης…
Αυτό που συστηματικά κρύβει -χάρη και στην επικοινωνιακή ομερτά και προστασία την οποία απολαμβάνει- η κυβέρνηση είναι ότι η χώρα έχει μπει ήδη στις ράγες του δημοσιονομικού εκτροχιασμού εξαιτίας του δανεισμού και των δαπανών άνω των 40 δισ. ευρώ την τριετία 2020-2022, με αφορμή την πανδημία του κορονοϊού.
Δεν χρειάζεται να προστεθούν σε αυτά η πορεία του δημόσιου χρέους, που έχει εκτοξευθεί σε πρωτοφανή επίπεδα, τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με εκείνα με τα οποία οδηγηθήκαμε στο ΔΝΤ. Ακόμη και στο έτερο κρίσιμο πεδίο της παραγωγικότητας, η Ελλάδα παρουσιάζει τα δύο τελευταία έτη σημαντική μείωση, αφού ο σχετικός δείκτης της Eurostat από το 105, που ήταν το 2020, μειώθηκε στο 102 το 2021 και στο 99 το 2022. Έρχεται και το τέλος της δημοσιονομικής χαλάρωσης, οπότε…
