Του Χρήστου Μπολώση
«Η αποστολή του Στρατού είναι: Να εξασφαλίζει την άμυνα της Χώρας, να υπερασπίζει την Εθνική ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της Πατρίδας». (Στρατιωτικός Κανονισμός 20-1, έκδοση Απρίλιος 1984, ήγουν καραδημοκρατία).
Από την παραπάνω αποστολή προκύπτει ότι ο Στρατός πρέπει να ασχολείται με τους εμβολιασμούς, όταν το αρμόδιο υπουργείο σηκώνει ψηλά τα χέρια και περιορίζεται σε διαγγέλματα;
Πρέπει να νταντεύει τους λαθρομετανάστες, όταν οι αρμόδιοι δεν μπορούν να στήσουν ούτε μία σκηνή; Είναι υπεύθυνος για ένα μεγάλο κομμάτι από τη δασοπυρόσβεση;
Πρέπει να διασφαλίζει τα τερματικά διάφορων υπουργείων, όταν τα ηλεκτρονικά τζίνια τους αδυνατούν, όταν μάλιστα έχουν υποστεί επίθεση εξωγήινων Νεφελίμ;
Ο εκχιονισμός των δρόμων όταν χιονίζει ημέρα, ενώ παραγγείλαμε να χιονίσει νύχτα, είναι έργο του Στρατού; Η περισυλλογή νεκρών ζώων είναι μέσα στην αποστολή του Στρατού που μόλις αναφέραμε όταν οι υγειονομικές υπηρεσίες δηλώνουν αδυναμία;
Οι αεροδιακομιδές του ΕΚΑΒ εμπίπτουν στα καθήκοντα του Στρατού;
Μα, τι να κάνουμε;
Να φτιάξουμε ένα κράτος, 2.0 θα το πούμε, 007 θα το πούμε ή σκέτο 000, που ταιριάζει περισσότερο, ώστε καθένας να κάνει τη δουλειά του.
Μπορείτε να το κάνετε αυτό;
Καλώς και προχωράτε.
Δεν μπορείτε;
Ε, τότε παραδώστε τα κλειδιά στον Στρατό να ησυχάσουμε…
