Tου Μανώλη Κοττάκη
Κοιτώ στον χάρτη τι είδους συγκλονιστικές ανατροπές γίνονται αυτές τις μέρες στην περιοχή μας, ποιες νέες μακρόπνοες συμμαχίες επισφραγίζονται, ποιες άλλες δοκιμάζονται, πώς καθένας παίρνει τον δρόμο του στον νέο κόσμο, και ειλικρινώς απογοητεύομαι από τη ρηχότητα του ελληνικού δημόσιου βίου. Από το πόσο στάσιμα είναι τα νερά εδώ. Την ώρα που εμείς εδώ ακούμε πόσο «καλό» παιδί είναι ο υποψήφιος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ όταν πίνει τον φρέντο εσπρέσο του στο καφέ της γειτονιάς (αυτή είναι η πληροφορία που… κάνει την διαφορά), σε όλο το εύρος και το πλάτος της νοτιοανατολικής Μεσογείου κάνει δυναμικά την εμφάνισή της η τριπλέτα Κίνα – Ρωσία – Τουρκία. Αλλού με συμμαχίες εμπορικές, αλλού με συμμαχίες στρατιωτικές και αλλού με συμμαχίες πολιτικές. Η Κίνα θα κατασκευάσει μεγάλο πυρηνικό σταθμό στις Σαράντα Εκκλησιές απέναντι από τη βάση του ΝΑΤΟ στην Αλεξανδρούπολη. Η Κίνα επενδύει 2 δισ. δολάρια μέσω της δικής της Amazon στην Τουρκία. Η Τουρκία αγόρασε από τη Ρωσία τεράστιες ποσότητες άνθρακα από τις κατεχόμενες ουκρανικές περιοχές. Η Ρωσία κατασκευάζει πυρηνικό εργοστάσιο στο Ακούγιου της Τουρκίας.
Η Τουρκία κατασκευάζει ναυτική βάση στη Λιβύη στα νώτα της Κρήτης. Η Τουρκία ελέγχει τη Λιβύη μαζί με τη Ρωσία. Τον Νίγηρα μαζί με τη Ρωσία. Έχει εισβάλει στη χριστιανική Αιθιοπία πουλώντας drone έναντι εισαγωγών των προϊόντων της στην αγορά της. Οι μυστικές της υπηρεσίες έχουν αλλάξει πίστα υπό την ηγεσία Καλίν και κάνουν αισθητή τη δράση τους σε όλες τις χώρες της περιοχής. Στην πραγματικότητα, αυτή η τριπλέτα Κίνας, Ρωσίας, Τουρκίας γυρίζει πλέον την πλάτη στη Δύση, κυρίως στην Ευρώπη, και καταστρώνει τα σχέδιά της με τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τον κόσμο. Η Τουρκία που μας ενδιαφέρει συγκεκριμένα καταλαμβάνει κάθε μέρα και πιο πολύ ζωτικό χώρο έξω από τα προσδιορισμένα σύνορα της καταργώντας στην πράξη τη Συνθήκη της Λωζάννης. Γυρίζει πλήρως μαζί με τη Ρωσία την πλάτη στην Ευρώπη και κοιτά όλο και πιο πολύ προς τη βαθιά Ανατολή. Χωρίς να χάνει πλήρως την επαφή με τους δυτικούς θεσμούς. Αποδεσμεύεται από υποχρεώσεις και καθυστερεί την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ για να αναγκάσει τις ΗΠΑ να την πλησιάσουν.
Σταδιακά γίνεται επιθετικότερη έναντι ημών, για την ώρα μόνο στο παρασκήνιο. Η Ελλάς είχε την ευκαιρία να αναπτύξει τη συμμαχία της με την Κίνα και με τη Ρωσία τις προηγούμενες δεκαετίες χωρίς να διαταράξει τη στρατηγική σχέση της με τη Συμμαχία, αλλά πέταξε την ευκαιρία στον κάλαθο των αχρήστων. Έτσι, έδωσε την ευκαιρία στον Ερντογάν να την αντικαταστήσει στον ενεργειακό χάρτη, να κερδίσει όλα τα τέλη της διέλευσης από τους αγωγούς της «αρκούδας» και να μετατραπεί στον μικρό Πούτιν της περιοχής. Χωρίς να υποστεί την παραμικρή κύρωση από τη Δύση!
Στην πραγματικότητα, αυτό είναι το κλειδί για την κατανόηση της νέας γεωπολιτικής: η γείτων αυξάνει τα ερείσματά της στην Ανατολή χωρίς να υποτάσσεται σε αυτήν. Αισθάνεται τόσο δυνατή, ώστε να μην είναι με κανέναν αλλά μόνο με τον εαυτό της και με τα συμφέροντά της. Και «παίζει» έτσι ώστε να αναγκάσει την Αμερική να την πλησιάσει, να την προσεγγίσει και να την ανταμείψει γενναιόδωρα μόνο και μόνο επειδή δεν την εγκατέλειψε! Διαβάζει κανείς στην Ελλάδα τον νέο κόσμο με όρους εθνικού συμφέροντος; Αντιλαμβάνεται τους γιγάντιους για την εδαφική μας ακεραιότητα κινδύνους της δεύτερης φάσης του αναθεωρητισμού; Είναι ρεαλιστής για να κατανοεί ότι η συμμαχική στήριξη προς εμάς έχει αυστηρά προσδιορισμένα όρια; Ούτε μια δήλωση συμπαράστασης δεν έκαναν για τη δοκιμασία που πέρασε ο Έβρος. Αμφιβάλλουμε πολύ. Ο μείζων επαρχιωτισμός και η εκ των προτέρων υποχώρησή μας επικρατούν αυτόν τον καιρό.
Ρώτησα χθες το πρωί στο τηλεοπτικό στούντιο του ΑΝΤ1 τη συμπαθή υποψήφια αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Έφη Αχτσιόγλου αν συμφωνεί με την επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια στο ανατολικό Αιγαίο. Δύο φορές ρώτησα! Και τις δύο φορές απέφυγε να απαντήσει. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν συμφωνεί. Πρόκειται για την άποψη του State Department. Εάν λοιπόν κοινή απάντηση κυβέρνησης και αντιπολίτευσης ανεξαρτήτως αρχηγού είναι η απεμπόληση της διεκδίκησης επέκτασης των 12 μιλίων στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, τότε το συμπέρασμα είναι ένα: Η αμερικανοποίηση της ελληνικής πολιτικής ζωής είναι πλήρης. Ο κύριος Πάιατ και οι εδώ εντολοδόχοι του κάνουν εξαιρετική δουλειά και από μακριά. Εάν ο στόχος είναι η ομογενοποίηση της εξωτερικής μας πολιτικής με τους κινδύνους που συνεπάγεται αυτό για την Ελλάδα, τότε γιατί να συζητάμε και γιατί να κάνουμε εκλογές; Δεν υπάρχει καμία διαφορά. Και το χειρότερο, δεν υπάρχει φρεσκάδα στην προσέγγιση. Οι πολίτες είναι έτοιμοι να ανέβουν στα κάγκελα με τη βενζίνη στα 2,3 ευρώ, οι υπουργοί, στον κόσμο τους, λένε ότι για την ακρίβεια φταίνε ο… πλανήτης και οι διεθνείς τιμές, η αντιπολίτευση πετά χαρταετό και η χώρα ολόκληρη φεύγει σταδιακά κάτω από το έδαφος. Με τα μυαλά που κουβαλάμε, θα ξυπνήσουμε μια μέρα και θα έχει γίνει όλη η επικράτεια Παλαμάς. Υποβρύχια. Θα μας έχουν σβήσει από τον χάρτη.
