Του Πολύκαρπου Αδαμίδη
Ο πόλεμος της Ουκρανίας και οι πολυεπίπεδες συνέπειες και προεκτάσεις του, έχουν αναδείξει με τρόπο εμφατικό τη σπουδαιότητα προετοιμασίας στα θέματα που αφορούν την εθνική ασφάλεια. Τα παραδείγματα, αλλά και διδάγματα, αντλούνται τόσο από τους άμεσα εμπλεκόμενους και τον βαθμό ετοιμότητάς τους, όσο και τις συμμαχίες, που πρέπει να διαχειριστούν ακόμα και τα ετερόκλητα συμφέροντα και ανησυχίες τους. Σε κάθε περίπτωση επιβεβαιώνεται πως η ολιστική και αποτελεσματική προσέγγιση σε θέματα ασφάλειας, δεν μπορεί να εξαντλείται στη δυνατότητα και τα μέσα αντιμετώπισης του άμεσου εχθρού, στα πεδία των μαχών. Προϋποθέτει ανάλυση πεδίου και πλαισίου, αξιολόγηση ενδιαφερομένων παραγόντων και προετοιμασία για τη διασφάλιση αποθεμάτων, που θα δώσουν ορίζοντα αντοχών και προστασίας της κοινωνικής συνοχής και του άμαχου πληθυσμού.
Εντυπωσιακές στη θεματική της προετοιμασίας, αλλά και της ικανότητας αντίδρασης και εξεύρεσης λύσεων, είναι οι επιδόσεις της Ουκρανίας. Πέρα από τις επιδόσεις στα θέατρα των σφοδρών συγκρούσεων, οι Ουκρανικές αρχές, τόσο σε επίπεδο στρατιωτικό όσο και κεντρικής κυβέρνησης, αλλά και τοπικής αυτοδιοίκησης, αποδεικνύουν, ότι είχαν ‘μελετήσει’ τον αντίπαλό τους, όπως και τις προτεραιότητες για την κάλυψη των δικών τους αναγκών. Στο πλαίσιο της εντυπωσιακής όπως αποδεικνύεται προετοιμασίας τους, είχαν εστιάσει κατά βάση στον βέλτιστο τρόπο διαφύλαξης και εξαγωγής της σοδειάς τους, εις ότι ιδίως αφορά τα δημητριακά, καθώς και στα μέσα συντήρησης και επιδιόρθωσης του δικτύου μεταφοράς ενέργειας και ηλεκτρισμού, αλλά και αναζήτησης και χρησιμοποίησης εναλλακτικών μέσων για την παραγωγή ενέργειας.
Τα αποτελέσματα της συστηματικής και αθόρυβης προεργασίας των Ουκρανών, φάνηκαν και φαίνονται εκ του γεγονότος, ότι σε πρώτο χρόνο και με τη συνδρομή των Δυτικών εταίρων, κατάφεραν να πολλαπλασιάσουν τις χερσαίες οδούς και μέσα μεταφοράς και εξαγωγής των σιτηρών τους, όπως και διοχέτευσής τους, μέσω θαλασσιών οδών, από τη στιγμή που επιτεύχθηκε συμφωνία με τους Ρώσους, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Πήραν με τον τρόπο αυτό πολύτιμες ανάσες εσόδων και συντήρησαν τον ρόλο τους, ως επισιτιστικής πηγής για χειμαζόμενες από την πείνα χώρες της υφηλίου.
Στον τομέα των ενεργειακών υποδομών, έχουν καταφέρει, παρά το αδιάκοπο σφυροκόπημα των υποδομών τους, σε άμεσο κατά βάση χρόνο να αποκαθιστούν τις βλάβες και να υλοποιούν ακόμα και αυτοσχέδιες λύσεις, που εν πολλοίς είναι αποτέλεσμα της ευρηματικότητας, των αντανακλαστικών και των ικανοτήτων των στελεχών τους. Πέρα όμως από τις προσωπικές επιδόσεις και τον ζήλο των τεχνικών τους, η επιτυχία τους εδράζεται και στο γεγονός, ότι είχαν προνοήσει να σωρεύσουν μεγάλα αποθέματα σε αναγκαία υλικά, για την επιδιόρθωση και τη συντήρηση του ενεργειακού δικτύου τους.
Απέδειξαν στην πράξη, ότι απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχή προάσπιση της εθνικής ασφάλειας, είναι η κάλυψη των αναγκών του κοινωνικού συνόλου και η λειτουργικότητα των υποδομών για τη διεξαγωγή του αγώνα. Κατάφεραν να ‘διαβάσουν΄ τον αντίπαλό τους, να εντοπίσουν τις αδυναμίες τους και να αναζητήσουν, τα μέσα, που θα τους εξασφαλίσουν τις αναγκαίες αντοχές και θα τους επιτρέψουν να ‘αγοράσουν’ χρόνο, σε μια αναμέτρηση με τον εχθρό και την ανθεκτικότητά τους. Είναι μια άσκηση διαρκείας. Όπως και η ευθύνη να μελετηθεί και να θωρακισθεί η εθνική ασφάλεια, έναντι όλων των παραμέτρων υπονόμευσής της. Μας αφορά όλους.
Ευτυχώς οι περισσότερες “πολιτισμένες χώρες” συντήρησαν τον ρόλο τους αναφορικά με τις χειμαζόμενες από την πείνα χώρες της υφηλίου και συνεπώς η πείνα διατηρείται σε σταθερά επίπεδά.
Μακάρι να καταλάβαινε ο Κούλης και οι περί αυτών ακροκεντρώοι πατριδοκάπηλοι κάτι από όλα αυτά.
Δυστυχώς μας διασύρει παντού, από τη Λιβύη στις Βρυξέλλες, όπου λόγω υποκλοπών αντιμετωπίζεται πλέον ως περιθωριοποιημένος ντόπιος κοτζαμπάσης (που είναι).
Ένας καλός υπάλληλος Αμερικανών, Γερμανών, Γάλλων και Τούρκων είναι, που στήνει συνθήκες αφοπλισμού των νησιών, παίζει μυστική διπλωματία με τον Τούρκο προς εκλογικό όφελος και των δύο, χρεώνει τη χώρα εξοπλισμό που όταν θα έρθει θα είναι αργά, στέλνει τανκς να σκοτώνουν Ρώσους χωρίς ανταλλάγματα.
Επειδή έχουμε μνήμη να θυμίσουμε ότι οι χειρότερες εθνικές καταστροφές στην Ελλάδα έγιναν με δεξιές/ακροδεξιές διακυβερνήσεις και τα τσιράκια τους:
1920-1923: Γούναρης-Ηνωμένη Αντιπολίτευσις / Η καταστροφή της Μικρασιατικής Ρωμιοσύνης
1952-1955: Παπάγος / Σεπτεμβριανά: Η καταστροφή των Ρωμιών της Πόλης
1959: ΕΡΕ-Καραμανλής / Πρώτη μειοδοσία του ονόματος “Δημοκρατία της Μακεδονίας”
1967-1974: Χούντα / Η καταστροφή των Ρωμιών της Βορείας Κύπρου
1991: ΝΔ-Μητσοτάκης (Σαμαράς) / Δεύτερη και τελική μειοδοσία του ονόματος “Δημοκρατία της Μακεδονίας”
Με άλλα λόγια, όσο πιο γρήγορα απομακρυνθεί η ΝΔ από την κυβέρνηση, τόσο το καλύτερο για την εθνική μας κυριαρχία.
Η εθνική ασφάλεια απαιτεί πολυεπίπεδη αντιμετώπιση, οι ένοπλες και ο λαός πρέπει βρίσκονται σε ετοιμότητα. Είμαστε μόνοι μας, από μόνο του το δόγμα του ευρωπαϊκού κράτους και η επίκληση νομιμότητας, δεν αρκεί. Η νομιμότητα επιβάλλεται με την ετοιμότητα και την αποτελεσματικότητα των Ε.Δ. συνεπικουρούμενη από τη θέληση του λαού για θυσίες προς την πατρίδα.
@ Πέτρος Μαργαρίτης
Είναι ο Μητσοτάκης δεξιός? Πολλά τον έχουν πει αλλά δεξιό κανένας!
To 1919 η δεξιά βγήκε με την συμπαίγνια του ΣΕΚΕ (ΚΚΕ)
Το οποίο ΣΕΚΕ στη συνέχεια έπαιξε πεμπτοφαλλαγίτικο ρόλο ταυτιζόμενο με την ΕΣΣΔ που ενίσχυε τον Κεμαλ με κάθε τρόπο
Η δεξιά και η αριστερά δηλαδή συμμάχησαν για να φύγει το Βενιζελικό Κέντρο.
Αρα με τη λογική σου πρέπει να βγαίνει κυβέρνηση Κέντρο μια και η δεξιά τότε απέτυχε παταγωδώς η δε Ελληνική αριστερά εργαζόταν για την επικράτηση του Κεμάλ
Το 1967 η χούντα ανέτρεψε δεξιά κυβέρνηση. Της ΕΡΕ. Δεν ήταν δεξιά η ΕΡΕ ή οι χουνταίοι δεν το ξέρανε?
Πως ήταν δεξιά η χούντα? Εξ ορισμού δεν κινείται στο πολιτικό τόξο μια και το ανατρέπει.
Η δε δεύτερη χούντα που ανέτρεψε την πρώτη είχε φασιστικά στοιχεία σε αντίθεση με τη πρώτη που ήταν απολιτίκ κινούμενη μεταξύ αυταρχισμού και στον αντικομμουνισμού
Ο δε φασισμός ανάγεται στη διάσπαση της Β Διεθνούς. Αριστερά δηλαδή. Οπως ο Μουσολίνι. (Σαφώς βέβαια καμία σχέση με τη δημοκρατική αριστερά)
Περίεργο που αναφέρεσαι στη “Μακεδονία”. Η Ελλάδα την αναγνώρισε ως Βορεια Μακεδονία με το ΣΥΡΙΖΑ? Είναι δεξιός?
Ξέχασες το 1944 που το Κέντρο (πρωθυπουργός ήταν ο Παπανδρέου) απέκρουσε τον Σταλινισμό αλλά και το 46-49 που το Κέντρο αρχικά και η Δεξιά στη συνέχεια τον τελείωσαν. Να υποθέσουμε ότι αυτές οι νίκες ήταν τραγωδίες?
Χάσαμε την ευκαιρία να γίνουμε Αλβανία του Χότζα?