Του Πολύκαρπου Αδαμίδη
Οι τελευταίες ημέρες στα θέατρα του πολέμου στην Ουκρανία και στον διεθνή περίγυρο, δείχνουν να συνθέτουν το πλαίσιο για την υιοθέτηση αμοιβαίας αποδεκτής λύσης. Η Ρωσική αποχώρηση από τη Χερσώνα, μια Ρωσική δηλαδή πόλη, όπως με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο, έσπευσε προ ολίγων μόλις εβδομάδων με τη διακηρυχθείσα προσάρτησή της να τη βαφτίσει ο Ρώσος Πρόεδρος, είναι μια κίνηση μέγιστου συμβολισμού αλλά και ρίσκο πρώτου μεγέθους για τον ίδιο. Δείχνει να δοκιμάζει τις αντοχές της Ρωσικής Κοινής Γνώμης, ως προς το είδος του συμβιβασμού που θα μπορούσε να αποδεχθεί, μετά και τις χιλιάδες των νεκρών Ρώσων, κατά βάση στρατιωτών, από την έναρξη της Ρωσικής εισβολής, τον Φεβρουάριο του 2022, έως και σήμερα. Αναπόδραστο το μέτρο καμπής και μη επιστροφής για τις εξελίξεις στο εσωτερικό της Ρωσίας, θα είναι η πειστικότητα της απάντησης στο ερώτημα, γιατί τελικά έγινε και συνεχίζεται ο πόλεμος ή κατά τον χαρακτηρισμό του Κρεμλίνου ‘η ειδική στρατιωτική επιχείρηση’.
Τα σύννεφα της αμφισβήτησης από πλευράς της Ρωσικής κοινωνίας ενδέχεται να πυκνώσουν σε συνάρτηση, με το περιεχόμενο της τελικής εδαφικής διευθέτησης. Συγχρόνως η εξαιρετικά προσεχτική από πλευράς της Δύσης, διαχείριση του πλήγματος που υπέστη από πύραυλο η Πολωνία και της απώλειας Πολωνών πολιτών, καταδεικνύουν ένα υψηλότερο διακύβευμα. Αυτό δηλαδή της ύπαρξης ουσιαστικών διαβουλεύσεων και του προσανατολισμού σε εξεύρεση λύσης. Μια θετική αναμφισβήτητα για την παγκόσμια ειρήνη, ασφάλεια και οικονομία προοπτική. Την οποία ήρθε να ενισχύσει η γνωστοποίηση διεξαγωγής συνομιλιών μεταξύ των επικεφαλής των υπηρεσιών πληροφοριών των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Σημείο που προβληματίζει ως προς την ανάλυση και διαμόρφωση του εθνικού μας σχεδιασμού, αποτελεί το γεγονός ότι οι συνομιλίες αυτές έγιναν στην Τουρκία.
Ο εντοπισμός των παραγόντων ή των στοιχείων, που ακούσια ή κατόπιν ενεργειών και μεθοδευμένων κινήσεων της Τουρκικής πλευράς, συντείνουν στη διαπίστωση περί αναβάθμισης του ρόλου της, όπως και του Τούρκου Προέδρου, δεν είναι ούτε μίζερη εμμονή, ούτε ρηχή ανάγνωση των κατά τα άλλα σπουδαίων και μεγάλων. Αδιαμφισβήτητα είναι προς το ζωτικό συμφέρον μας η κατάπαυση των εχθροπραξιών στην Ουκρανία, χωρίς όμως αυτό να μας εμποδίζει ή να μας αποτρέπει να αποτιμούμε, οτιδήποτε ενισχύει τον διεθνή ρόλο και θέση της Τουρκίας. Φροντίζει εξάλλου να μας το υπενθυμίζει με τον πλέον κυνικό, έως και ιταμό τρόπο, ο Τούρκος Πρόεδρος, όταν ευρισκόμενος στη σύνοδο των 20 ισχυρότερων οικονομικά και με διεθνή ρόλο κρατών στο Μπαλί της Ινδονησίας, αντί να επιδείξει φλέγμα και ωριμότητα διεθνούς ηγέτη, έσπευσε να εκτοξεύσει απειλές πολέμου και εισβολής σε βάρος της χώρας μας.
Η αλαζονική συμπεριφορά του Ερντογάν, είναι απότοκος τόσο των διεργασιών, που πραγματοποιούνται από τους πρωταγωνιστές της διεθνούς σκηνής στη χώρα του, με το βλέμμα στραμμένο στην Ουκρανία, όσο και του ρόλου, που ο ίδιος κατάφερε προσώρας να κατοχυρώσει ως αξιόπιστου διαμεσολαβητή. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι πριν ακόμα ανακοινωθεί επίσημα από τους άμεσα ενδιαφερόμενους, Ρωσία και Ουκρανία δηλαδή, η παράταση της μεταξύ τους συμφωνίας για την ασφαλή εξαγωγή των Ουκρανικών σιτηρών, από τρεις λιμένες της Μαύρης Θάλασσας, έσπευσε ο Τούρκος Πρόεδρος να δηλώσει δημόσια τη βεβαιότητά του, για την επίτευξή της. Ήταν δέκτης εξάλλου των συγχαρητηρίων για τον λόγο αυτό τόσο του Γενικού Γραμματέα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, όσο και της Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ενώ η χώρα του φιλοξενεί το διεθνές συντονιστικό κέντρο για την υλοποίηση της συμφωνίας. Έχει φτάσει να θεωρείται παράγοντας εγγύησης της διεθνούς επισιτιστικής ασφάλειας, ειδικά σε σχέση με τις πλέον φτωχές χώρες του πλανήτη.
Ο αναβαθμισμένος ωστόσο αυτός ρόλος του Ρετζέπ Ερντογάν, δε μπορεί να εκληφθεί, από τη χώρα μας σε κάθε περίπτωση, ως παραδοχή ασυλίας του. Θα ήταν ασυγχώρητη ολιγωρία και καταφανής ανεπάρκεια κατανόησης των διεθνών σχέσεων, να καθορίσουμε την ένταση της αντίδρασής μας, με βάση τις επιτυχίες που φαίνεται να καταγάγει η Τουρκική εξωτερική πολιτική. Τώρα όσο ποτέ πρέπει να αναδείξουμε την υπονομευτική δράση της Τουρκίας, στις διμερείς μας σχέσεις και κατ’ επέκταση εις ότι αφορά την Ευρωπαϊκή ασφάλεια. Η αρχαία εξάλλου γραμματεία μας διδάσκει, πως η αλαζονεία, εξελίσσεται σε ύβρη και προκαλεί τη νέμεση και την τίση. Η Τουρκία δε μπορεί να αποτελέσει εξαίρεση.
Ο Ερντογάν ποτέ δεν ήταν απομονωμένος, είτε μιλάμε για τον πολεμο στην Ουκρανία, είτε για τον πόλεμο στην Συρία, είτε για την Λιβύη.
Μέχρι και με τον Μωυσή συναντήθηκε και έφαγε χαλβά.
Αντίθετα η ελληνική διπλωματία εκτός από μερικά “πατ πατ” στην πλάτη όλα τα υπόλοιπα τα μαθαίνει από τις … εφημερίδες.
Έμαθε ότι θα στείλει ξανά όπλα στην Ουκρανία.
Έμαθε ότι θα εκπαιδεύσει Ουκρανούς στρατιώτες στο έδαφος της.( Περιμένω πως και πως την αδελφοποίηση του τάγματος Αζοφ με την ΝΔ)
Έμαθε πως γίνονται συνομιλίες για το Λιβυκό ζήτημα.
Έμαθε πως θα αγοράσει όπλα τελικά από την Γαλλία και όχι από τις ΗΠΑ.
Έμαθε και πως την παρακολουθούν αυτοί που έβαλε να παρακολουθούν τους άλλους.
Τέτοια αλφάδια και τέτοια τάξη.
Όμως όπως είχε πει και μια συμπαθεστατη κυρία: πόσα πια να δώσει ο Μητσοτάκης.
Όλα τα έδωσε.
Όμως επειδή μιλάμε για την χώρα μας και δεν είναι κομματικό το ζήτημα, καλού κακού ας δούμε το πως εξελίχθηκε η κατάσταση για την Ουκρανία που είχε τον άλλο δεδομένο να κάνει τα χατίρια των ΗΠΑ.
Υποχρέωση πλέον, οι αναγνώστες να ενημερώνονται και όταν οι
αλήθειες δεν αρέσουν για πολλούς.
Αναβάθμιση δεν το λες.
Ο Ερντογάν είναι εκλεγμένος σε χώρα που βρίσκεται σε Ασιατικό έδαφος.
Ενδιαφέρον και φροντίδα να εξασφαλίσει συμφέροντα που οφελούν αυτή την χώρα.
……………………………………………………………………
{{defenddemocracy.press
Όσα προηγήθηκαν του πολέμου Ρωσίας-Ουκρανίας και δεν τα συζητάμε!
Αυτοδιάθεση, δημοψηφίσματα και δικαιώματα των μειονοτήτων:
Ανάλυση εμπειρογνώμονα του ΟΗΕ
19/11/2022
Στον απόηχο των αντιπαραθέσεων και της έντονης συζήτησης που προκλήθηκε στον απόηχο των δημοψηφισμάτων που διεξήχθησαν τον περασμένο Σεπτέμβριο στις περιοχές του Donbass, κατέστη αναγκαίο να υπάρξει κάποια σαφήνεια σχετικά με τα νομικά ζητήματα γύρω από αυτό το γεγονός.
Απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Χάρβαρντ, ο Δρ. Άλφρεντ ντε Ζάγιας υπηρέτησε ως ο πρώτος Ανεξάρτητος Εμπειρογνώμονας του ΟΗΕ για την Προώθηση μιας Δημοκρατικής και Δίκαιης Διεθνούς Τάξης, διορισμένος από το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών (2012-18). Εργάστηκε με τα Ηνωμένα Έθνη από το 1981 έως το 2003 ως ανώτερος δικηγόρος στο Γραφείο της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, στον Γραμματέα της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ και στον Αρχηγό Αναφορών.
Ποια είναι η ανάλυσή σας για τη δύσκολη θέση που αντιμετωπίζουν οι ρωσόφωνες μειονότητες που ζουν στις περιοχές του Ντονμπάς στον απόηχο των γεγονότων του Μαϊντάν; Θα μπορούσαν οι ενέργειες της ουκρανικής κυβέρνησης τα τελευταία οκτώ χρόνια να αποτελέσουν συστατικό μιας προσπάθειας διάπραξης γενοκτονίας σε αυτούς τους πληθυσμούς;
Alfred de Zayas : Ο ρωσικός πληθυσμός στο Donbass είχε σίγουρα λόγους να αισθάνεται ότι απειλείται υπό το πρίσμα της επιθετικότητας της αντιρωσικής ρητορικής από τους ηγέτες του πραξικοπήματος του Μαϊντάν και της αντιρωσικής νομοθεσίας που ενέκρινε το πραξικόπημα-Κοινοβούλιο.
Το επίπεδο μίσους που εξέφρασαν οι πολιτικοί και τα μέσα ενημέρωσης σίγουρα αποτελούσε «ρητορική μίσους» και παραβίαζε το άρθρο 20 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα (ICCPR), το οποίο απαγορεύει τόσο την προπαγάνδα για πόλεμο όσο και την υποκίνηση μίσους και διακρίσεων.
Ο βομβαρδισμός πληθυσμιακών κέντρων στο Ντονμπάς το 2014-2022 συνεπαγόταν εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, αλλά δεν ισοδυναμούσε με γενοκτονία για τους σκοπούς της Σύμβασης για τη Γενοκτονία του 1948.
Ενώ η Τέχνη. 2 του 1948 της Σύμβασης για τη Γενοκτονία έχει 5 κατηγορίες, δεν περιλαμβάνει την πολιτιστική γενοκτονία. Είναι σοφότερο να αποφεύγουμε την υπερβολή. Τα εγκλήματα πολέμου και τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας σύμφωνα με τα άρθρα 7 και 8 του Καταστατικού της Ρώμης είναι αρκετά κακά.
Το δικαίωμα να μιλάει κάποιος τη γλώσσα του προστατεύεται από τα άρθρα 2 και 27 του ICCPR. Προστατεύεται επίσης από τα άρθρα 2 και 15 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Οικονομικά Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα (ICESCR) και πολλά ψηφίσματα του ΟΗΕ. Επιπλέον, συνιστά νόμιμη άσκηση του δικαιώματος της ελευθερίας της έκφρασης σύμφωνα με το άρθρο 19 ICCPR.
Η Ουκρανία ασφαλώς παραβιάζει τα άρθρα 19 και 27 ICCPR.
Επιπλέον, η Ουκρανία παραβιάζει το κοινό άρθρο 1 του ICCPR και του ICESCR, το οποίο ορίζει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης ΟΛΩΝ των λαών, συμπεριλαμβανομένων αναγκαστικά των ρωσικών πληθυσμών της Κριμαίας και του Ντονμπάς.
Τέχνη. 1 έχει ως εξής:
«1. Όλοι οι λαοί έχουν δικαίωμα αυτοδιάθεσης. Δυνάμει αυτού του δικαιώματος καθορίζουν ελεύθερα την πολιτική τους θέση και επιδιώκουν ελεύθερα την οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική τους ανάπτυξη.
1. Όλοι οι λαοί μπορούν, για τους δικούς τους σκοπούς, να διαθέτουν ελεύθερα τον φυσικό πλούτο και τους πόρους τους με την επιφύλαξη τυχόν υποχρεώσεων που απορρέουν από τη διεθνή οικονομική συνεργασία, βάσει της αρχής του αμοιβαίου οφέλους και του διεθνούς δικαίου. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί ένας λαός να στερηθεί τα δικά του μέσα διαβίωσης.
2.Τα Κράτη Μέρη στο παρόν Σύμφωνο, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που έχουν την ευθύνη για τη διαχείριση Μη Αυτοδιοικούμενων και Εμπιστευματικών Εδαφών, θα προωθούν την πραγματοποίηση του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης και θα σέβονται αυτό το δικαίωμα, σύμφωνα με τις διατάξεις του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών».
Ενήργησε η Ρωσική Ομοσπονδία στο πνεύμα του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών καθώς προσπάθησε να συμμετάσχει στη διπλωματία αντί να υποκύψει στις εκκλήσεις εκείνων που υποστήριζαν για άμεση στρατιωτική επέμβαση ήδη από το 2014-15;
Alfred de Zayas : Η Ρωσική Ομοσπονδία πέρασε τρεις δεκαετίες διατυπώνοντας την πολιτική της βούληση να επιδιώξει τη διεθνή συνεργασία και τις φιλικές σχέσεις με όλες τις χώρες, όπως προβλέπεται στο Ψήφισμα 2625 της Γενικής Συνέλευσης.
Έκανε έγκυρες πρωτοβουλίες και συγκεκριμένες προτάσεις για συνεργασία και την οικοδόμηση ενός κοινού ευρωπαϊκού οίκου με βάση κυριαρχική ισότητα και συνολική εθνική ασφάλεια.
Είναι μεγάλη απώλεια για όλη την ανθρωπότητα το γεγονός ότι οι ειρηνευτικές πρωτοβουλίες του Γκορμπατσόφ δεν υιοθετήθηκαν από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ και
ότι οι υποσχέσεις που δόθηκαν το 1989-91 από τον Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζέιμς Μπέικερ και άλλους δεν τηρήθηκαν.
Η μία ευκαιρία να συμφωνήσουμε για τον πυρηνικό αφοπλισμό όπως προβλέπεται στο άρθρο 6 της Συνθήκης για τη Μη Διάδοση, τη μία ευκαιρία να εφαρμοστεί ο συμβατικός αφοπλισμός και να επαναπροσανατολιστεί ο κόσμος προς την ανάπτυξη και την ειρήνη, πετάχτηκε από τον Πρόεδρο Μπιλ Κλίντον όταν ενέκρινε την ανατολική επέκταση του ΝΑΤΟ , μια σοβαρή παραβίαση εμπιστοσύνης, μια περιττή πρόκληση και μια παραβίαση του άρθρου 2 παράγραφος 4 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, το οποίο απαγορεύει όχι μόνο τη χρήση βίας, αλλά και την απειλή χρήσης βίας.
Μετά το πραξικόπημα του Μαϊντάν και τον ουκρανικό βομβαρδισμό του Ντονμπάς,
η Ρωσική Ομοσπονδία πέρασε 8 χρόνια προσπαθώντας να επιλύσει τη διαφορά με ειρηνικά μέσα, όπως απαιτείται από το άρθρο.
Alfred de Zayas : Κανένα από τα δύο δεν είναι απόλυτο. Και οι δύο είναι σημαντικές αρχές διεθνούς δικαίου που μπορούν και συνυπάρχουν στο πλαίσιο της μίας «διεθνούς τάξης που βασίζεται σε κανόνες» που γνωρίζουμε – του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Ορισμένοι διεθνείς νομικοί έχουν εφεύρει την έννοια της «διορθωτικής απόσχισης», την οποία απορρίπτω ως τεχνητό «δόγμα», επειδή είναι αδύνατο να τεθεί ένα αντικειμενικό όριο.
Μια καλύτερη προσέγγιση είναι η εφαρμογή της πρωταρχικής αρχής της βιώσιμης ειρήνης, η οποία βρίσκεται στο επίκεντρο του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. ΔΕΝ είναι η άσκηση αυτοδιάθεσης που προκαλεί πολέμους, αλλά η άδικη άρνησή τους. Πράγματι, η άρνηση της αυτοδιάθεσης έχει οδηγήσει σε ένοπλες συγκρούσεις σε αμέτρητες περιπτώσεις από το 1945. Είναι καθήκον του ΟΗΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας να αποτρέπουν απειλές και παραβιάσεις της ειρήνης για τους σκοπούς του άρθρου 39 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Ως εκ τούτου, είναι καθήκον του ΟΗΕ να διασφαλίσει την πραγματοποίηση του δικαιώματος αυτοδιάθεσης ως στρατηγικής πρόληψης συγκρούσεων.[3]
Πώς συμβιβάζεται το επιχείρημα της αυτοδιάθεσης πίσω από τα πρόσφατα δημοψηφίσματα με το αποτέλεσμα στην περίπτωση της Καταλονίας;
Alfred de Zayas : Τέχνη. Το 1 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα είναι σαφές – ΟΛΟΙ οι λαοί έχουν το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης – όχι μόνο οι πρώην αποικιακοί λαοί. Αυτό περιλαμβάνει την Εσθονία, τη Λετονία, τη Λιθουανία, τη Σλοβενία, την Κροατία, το Κοσσυφοπέδιο. Περιλαμβάνει επίσης τους Καταλανούς, τους Κριμαίους, τον πληθυσμό του Ντονμπάς, τους λαούς του Ναγκόρνο Καραμπάχ, της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας. Οι κάτοχοι των δικαιωμάτων της αυτοδιάθεσης είναι ΑΝΘΡΩΠΟΙ – φορείς του καθήκοντος είναι τα κράτη, τα οποία ΔΕΝ έχουν το προνόμιο να χορηγούν ή να αρνούνται την αυτοδιάθεση. Φυσικά, η αυτοδιάθεση δεν συνυπάρχει με την απόσχιση. Σύμφωνα με το δόγμα της εσωτερικής αυτοδιάθεσης, ένας λαός έχει δικαίωμα να τον ασκεί μέσω εσωτερικής αυτοδιάθεσης με τη μορφή αυτόνομου καθεστώτος (όπως προβλέπεται στις συμφωνίες του Μινσκ). Η ιδανική αυτοδιάθεση θα πρέπει να προηγείται από αξιόπιστα δημοψηφίσματα, τα οποία οργανώνονται και παρακολουθούνται από τα Ηνωμένα Έθνη, όπως συνέβη στο Ανατολικό Τιμόρ, στο Σουδάν και στην Αιθιοπία/Ερυθραία.
Ο ΟΗΕ απέτυχε τον ουκρανικό και τον ρωσικό λαό όταν απέτυχε να οργανώσει δημοψηφίσματα το 1991, όταν η Ουκρανία αποσχίστηκε μονομερώς από τη Σοβιετική Ένωση ή το αργότερο μετά το αντισυνταγματικό πραξικόπημα κατά του δημοκρατικά εκλεγμένου Προέδρου της Ουκρανίας Βίκτορ Γιανουκόβιτς.
Άνοιξε το ICJ ένα κουτί πανδώρας με την απόφασή του το 2010 που αφορούσε τη νομιμότητα της μονομερούς ανακήρυξης της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου;
Ο Arnaud Develay είναι διεθνής δικηγόρος. Συμμετείχε στην υπεράσπιση του πρώην Προέδρου Σαντάμ Χουσεΐν μαζί με τον πρώην Γενικό Εισαγγελέα των ΗΠΑ Ramsey CLARK. έχει τεκμηριώσει το παράνομο καθεστώς κυρώσεων που επιβλήθηκε στη Συρία ενώ ζούσε στη Δαμασκό στον απόηχο του νόμου του Καίσαρα και τώρα εδρεύει στη Μόσχα.
Άνοιξε το ICJ ένα κουτί πανδώρας με την απόφασή του το 2010 που αφορούσε τη νομιμότητα της μονομερούς ανακήρυξης της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου;
Alfred de Zayas : ΔΕΝ θα το έλεγα καθόλου κουτί της Πανδώρας. Αντιπροσωπεύει μια επαναβεβαίωση του Άρθρου 1 ICCPR.
Στην εποχή μετά τη Χάρτα των Ηνωμένων Εθνών, επιβλήθηκε η αποαποικιοποίηση της Αφρικής και της Ασίας – η αυτοδιάθεση ήταν ένας από τους πυλώνες του Χάρτη του ΟΗΕ και ενσωματώθηκε σε πολυάριθμα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας και της Γενικής Συνέλευσης. Η σταδιακή άσκηση της αυτοδιοίκησης προβλεπόταν στο Κεφάλαιο XI του Χάρτη.
Η συμβουλευτική γνώμη του ICJ[2] είναι πολύ σαφής δηλώνοντας ότι η αρχή της εδαφικής ακεραιότητας προορίζεται μόνο για εξωτερική χρήση και δεν μπορεί να γίνει επίκληση για την άρνηση του δικαιώματος αυτοδιάθεσης του λαού. Βλέπε παρ. 80.
Η συμβουλευτική γνώμη δημιούργησε ένα προηγούμενο διεθνούς δικαίου, όπως και η de facto και de jure εμφάνιση της Εσθονίας, της Λετονίας, της Λιθουανίας, της Ουκρανίας, της Σλοβενίας, της Κροατίας, της Βοσνίας κ.λπ. δυνάμει μονομερών διακηρύξεων ανεξαρτησίας σε βάρος της εδαφική ακεραιότητα της Σοβιετικής Ένωσης και της Γιουγκοσλαβίας.
Ποια πρέπει να διατηρηθούν τα κριτήρια για να αξιολογηθεί εάν το δικαίωμα αυτοδιάθεσης πρέπει να υπερνικήσει την εδαφική και διοικητική ακεραιότητα/συνοχή ενός ήδη εγκατεστημένου κράτους;
[1]https://www.osce.org/special-monitoring-mission-to-ukraine/512683. Alfred de Zayas, Countering Mainstream Narratives, Clarity Press, Ατλάντα, 2022, σελ. 80. https://www.counterpunch.org/2022/07/22/prolonging-war-is-a-crime-against-peace-and-a-crime-against-humanity/
[2] https://www.icj-cij.org/public/files/case-related/141/141-20100722-ADV-01-00-EL.pdf
[3] Βλέπε κεφάλαια 3 και 5 του A. de Zayas, “Building a Just World Order”, Clarity Press, Ατλάντα, 2021.
Υπενθυμίζουμε στους αναγνώστες μας ότι η δημοσίευση άρθρων στον ιστότοπό μας δεν σημαίνει ότι συμφωνούμε με όσα γράφονται. Η πολιτική μας είναι να δημοσιεύουμε οτιδήποτε θεωρούμε ενδιαφέρον, ώστε να βοηθήσουμε τους αναγνώστες μας να διαμορφώσουν τις απόψεις τους.
Μερικές φορές δημοσιεύουμε ακόμη και άρθρα με τα οποία διαφωνούμε πλήρως, καθώς πιστεύουμε ότι είναι σημαντικό για τους αναγνώστες μας να ενημερώνονται για όσο το δυνατόν ευρύτερο
φάσμα απόψεων.}}
………………………………………………………………….
Απομονωμένος ο Ερντογάν; Αυτό είναι το συντομότερο ανέκδοτο!
“«Ένεση» 5 δισ. δολαρίων από τη Σαουδική Αραβία στην Τουρκία”
https://elladafm.gr/%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%83%CE%B7-5-%CE%B4%CE%B9%CF%83-%CE%B4%CE%BF%CE%BB%CE%B1%CF%81%CE%AF%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7-%CF%83%CE%B1%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AE/