Του Αργύρη Ντινόπουλου, δημοσιογράφου, πρώην υπουργού Εσωτερικών
«Οι σχέσεις Μητσοτάκη-Ερντογάν έχουν μάλλον και το χαρακτήρα μιας προσωπικής αντιδικίας» (δελτίο ειδήσεων ΟPEN -Σοφία Φασουλάκη).
Η ομογενοποιημένη δημοσιογραφία που συνοδεύει τον πρωθυπουργό (θυμίζει την ΕΡΤ της πρώτης τετραετίας του ΠΑΣΟΚ- 1981) υπέστη χθες εκ των πραγμάτων ρήγμα.
Γιατί ο τίτλος «Δύο ξένοι στην ίδια πόλη» ήταν αναπόφευκτος (συν το ευτράπελο της κοινής φωτογραφίας) με το OPEN να το πηγαίνει (χάρη στην απεσταλμένη του) ένα βήμα πιο πέρα.
Η ιστορία που ξεκίνησε φέτος την Κυριακή της Ορθοδοξίας με την ιδιωτική επίσκεψη Μητσοτάκη στον Ερντογάν (δήθεν για να δει προηγουμένως τον Πατριάρχη) συνεχίστηκε στην Πράγα.
Το γεύμα του Βοσπόρου (λαβράκι αλατισμένο, χαλβά πολίτικο, με στραγάλι και όχι με σιμιγδάλι και σαλάτα ρόκα) κατέληξε στο δείπνο της Πράγας (λαβράκι, ελάφι και παγωτό με μαρέγκα).
Ο Ερντογάν το είχε (προβοκατόρικα) προετοιμασμένο, εμείς αναγκαστήκαμε να «καβγαδίσουμε» (σημερινοί τίτλοι) μαζί του μπροστά σε 42 ηγέτες (τουλάχιστον ορισμένοι από αυτούς τι θα έλεγαν από μέσα τους;).
Στην εγχώρια κοινή γνώμη εδραιώθηκε χθες αυτό που πιστεύουν όχι μόνον στο Υπουργείο Εξωτερικών αλλά και αυτό που λένε (όχι πάντα ιδιωτικώς) σοβαροί αναλυτές.
Ότι με «προσωπική εξωτερική πολιτική» (συν την προσωπική επιλογή εξοπλισμών) δεν αντιμετωπίζεις επιτυχώς ούτε τον Ερντογάν, αλλά ούτε και την Τουρκία.
Εκτός αν πιστεύεις ότι είσαι καλύτερος από τους Κωνσταντίνο Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου ή ισοδύναμος του Ελευθερίου Βενιζέλου (θεωρώντας τον Ερντογάν, Κεμάλ).
Ή εκτός αν έχει δίκιο η Ντόρα Μπακογιάννη που είπε ότι « Όσα κάνει η Τουρκία είναι βούτυρο στο ψωμί της ελληνικής διπλωματίας» (ειδικά αν αυτή είναι «προσωπική»).
Γελοίο, ούτε για γιδοβοσκού δεν κάνουν. Ντροπή για το έθνος των Ελλήνων ο γόνος κ. Μητσοτάκης.
Καλά τι άρθρα είναι αυτά;