Του Strange Attractor
Εδώ και μερικές μέρες, αν και η χώρα φλερτάρει με την άβυσσο στα ενεργειακά, στην ακρίβεια, στα σκάνδαλα με τις υποκλοπές, στα ελληνοτουρκικά, κλπ, κλπ, τι βλέπουμε;
Όλα ανεξαιρέτως τα ΜΜΕ, πετσωμένα και μη, να ρίχνουν τη μπάλα στην κερκίδα και να ασχολούνται φουλ τάιμ με τον «άδικο» χαμό της βασίλισσας Ελισάβετ, «που είχε ακόμη τόσα πολλά να προσφέρει» (το άκουσα κι αυτό σε τηλεοπτικό πάνελ!).
Ούτε Μάνος Δασκαλάκης, ούτε Πισπιρίγκου, ούτε ο κάπτεν Αναγνωστόπουλος ο ελικοπτεράς, ούτε τίποτα…
Τα ξεχάσαμε όλα, και βυθιστήκαμε ομαδικά στο πένθος, με συνεχή ρεπορτάζ και ανταποκρίσεις «ειδικών» για τη θλιμμένη πορεία του φέρετρου της εκλιπούσης στους δρόμους του Η.Β., τα δάκρυα της Μέγκαν, τα δάχτυλα του Κάρολου, τη σεμνότητα της Καμίλλα και άλλα τέτοια φαιδρά.
Μόνο τον Ζαμπούνη δεν είδαμε σε ζωντανή μετάδοση από το κάστρο του Μπαλμόραλ, να μας εξηγεί βήμα βήμα το βασιλικό πρωτόκολλο.
Τόσο εθνικό πένθος είχα να δω από την εποχή του θανάτου του… Στέλιου Καζαντζίδη.
Και να σκεφτεί κανείς πως ο ελληνικός λαός έχει πει οριστικό και αμετάκλητο όχι στη μοναρχία εδώ και σχεδόν 50 χρόνια, η οποία μοναρχία έχει καταταλαιπωρήσει το έθνος μας.
Και όμως… βλέποντας όλη αυτή τη γενικευμένη θλίψη, αλλά και τη συμπάθεια στον νέο βασιλιά της Αγγλίας (που έχει ελληνικό αίμα αφού) έχω φτάσει στο λυπηρό συμπέρασμα να πιστεύω πως αν ξαναγινόταν σήμερα δημοψήφισμα (unfair το είχε χαρακτηρίσει ο μπαμπάς του Κυριάκου), μπορεί και να επιλέγαμε τη μοναρχία αυτή τη φορά, και τον Ντεγκρέτσια (ή τους γιους του) ως σωτήρα μας.
Θα μου πείτε σάμπως οι πρόεδροι που πέρασαν, και γενικά οι εκλεγμένοι δημοκρατικά πολιτικοί μας, που δεν έχουν αριστοκρατικό αίμα και είναι βγαλμένοι από τα σπλάχνα του λαού, καλύτεροι είναι;
Ποιος ξέρει;
Όμως είναι δεν είναι, δε φταίνε αυτοί, ούτε η βιολογία. Ο λαός τους ψηφάει (και μετά αυτομουντζώνεται).
Πάντως, να μην ξεχνάμε πως εκτός από κληρονομικά ευνοημένοι, οι βασιλείς γενικά είναι και οικονομικοί κροίσοι και ολιγάρχες, άσχετα με τις περιορισμένες ή μη αρμοδιότητες που έχουν στα κράτη που βασιλεύουν.
Οι μεγαλύτεροι σύγχρονοι φεουδάρχες είναι ο βασιλιάς Μωάμεθ του Μαρόκου με 176 εκατομμύρια στρέμματα γης, ο αντίστοιχος της Σουηδικής (όπως θα έλεγε ο Αλέξης) Αραβίας με 535 εκατομμύρια στρέμματα, και βεβαίως ο νέος βασιλιάς Κάρολος της Αγγλίας με 6.6 δισεκατομμύρια(!) στρέμματα, χώρια όλοι οι υπόλοιποι βασιλείς της υφηλίου.
Ο βρετανικός λαός, που αυτές τις ημέρες πενθεί και περιμένει σε ουρές μέχρι και 20 ώρες για να αποτίσει φόρο τιμής στη μακαρίτισσα, βιώνει μια συνεχή μείωση εισοδήματος εδώ και 10-15 χρόνια, με εκατοντάδες χιλιάδες αστέγους, και με 235.000 νοικοκυριά κάτω από το όριο της φτώχιας, αλλά παρ’ όλα αυτά χρηματοδοτεί με ζέση και ενθουσιασμό με 30 περίπου εκατομμύρια λίρες το χρόνο τη γκλαμουράτη βασιλική οικογένεια, η οποία αξίζει χοντρικά γύρω στα 28 δισεκατομμύρια δολάρια!
Με τον κάθε πρίγκιπα, κοντοσυγγενή, κλπ. να λαμβάνει ως χαρτζιλίκι 20.000 λίρες το μήνα!
Μια λατρεία δηλαδή προς τον θεσμό της κληρονομικής μοναρχίας, από ένα δημοκρατικό κατά τα άλλα κράτος.
Περίεργα πράγματα.
Που ίσως στην Αγγλία να δικαιολογούνται λόγω μακρόχρονης παράδοσης, αλλά εδώ στα καθ’ ημάς;
Πόθεν προέκυψε αυτή η συμπάθεια και νοσταλγία προς τον θεσμό της βασιλείας;
Από πού και ως που η Σούλα από το Κορδελιό, που δουλεύει παρτ- τάιμ βοηθός πιστολάκι και τα βράδια σε πατσατζίδικο, να κλαίει με μαύρο δάκρυ για τον χαμό της Ελισάβετ, και να ενθουσιάζεται με τον νέο βασιλιά, που ο καημένος περίμενε δεκαετίες για να φορέσει το στέμμα;
Θα μου πείτε πως εδώ έχουμε και νοσταλγούς της χούντας, ακόμη και νοσταλγούς των Ναζί (που μπήκαν μάλιστα και στη Βουλή ως τρίτο κόμμα), δε θα έχουμε πολίτες-ψηφοφόρους, που γοητεύονται από άμαξες, άλογα, φράκα, ημίψηλα, πρίγκιπες και βασιλιάδες;
Βασιλιάδες που ζουν στην πούδρα, που είναι αρχηγοί κρατών, χωρίς όμως καμιά λαϊκή συναίνεση απλά και μόνο χάρη στην κληρονομικότητα.
Κάπως όπως οι δικοί μας πολιτικοί γόνοι, που από γεννησιμιού τους ξέρουν πως θα μας κυβερνούν από διάφορα πολιτικά αξιώματα, ακόμη και αν είναι εμφανώς καθυστερημένοι (ονόματα δε λέμε) χάρη στο βαρβάτο πολιτικό επίθετο που φέρουν…
Ας μη γελιόμαστε όμως. Έχουμε κι εμείς τους ολιγάρχες μας, μόνο που εδώ «βασιλεύουν» από τα παρασκήνια.
Αναφέρομαι στους μεγάλους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες, οι οποίοι κυβερνούν by proxy, έχοντας στο τσεπάκι τους τους πολιτικάντηδες, τους οποίους εκλέγουμε όλοι εμείς δημοκρατικότατα, ειδικά αν είναι γόνοι, ή διάσημοι σελέμπριτις και τηλεμαϊντανοί.
Αμφιβάλλει κανείς πως αν η Μενεγάκη, ή ο Αυτιάς κάνουν κόμμα μπορεί να πιάσουν και αυτοδυναμία;
Όσο για την κληρονομικότητα, ας μην ξεχνάμε πως ένας σημερινός εξηντάρης έχει ζήσει 7 (από 20 το πολύ) πρωθυπουργούς που ήταν άμεσοι συγγενείς, χώρια τις δεκάδες των υπουργών, υφυπουργών, κλπ.
Και αν βάλουμε και τον Σημίτη, που ο μπαμπάς του ήταν κι εκείνος πρωθυπουργός (του βουνού)…
Έχουμε δηλαδή και εμείς κληρονομικό πολίτευμα, μόνο που το βαφτίσαμε δημοκρατία, επειδή πολύ απλά οι δικοί μας κληρονόμοι-σωτήρες «βασιλεύουν» με την ψήφο μας.
Και μας κοστίζουν εξίσου, άσχετα αν δεν πληρώνουμε βασιλικούς στάβλους, παϊτόνια, παλάτια, θαλαμηγούς, και όλα εκείνα τα παραφερνάλια της μοναρχίας.
Αυτά, και σε άλλα με υγεία… και να ‘μαστε δηλαδή καλά να τη θυμόμαστε την Ελισάβετ.
ΥΓ- Είχα την τύχη το 1993, επί μπαμπά Μητσοτάκη, να παρευρεθώ στην «αιφνιδιαστική» άφιξη του τέως στη Θεσσαλονίκη, όπου τον υποδέχτηκαν οι τότε βουλευτές της ΝΔ κ.κ. Τζιτζικώστας και Ζαχαράκης. Μάλιστα, όπως και άλλοι παρευρισκόμενοι του μίλησα.
Και ήταν όντως απλός και καταδεκτικός.
Πλην όμως εντύπωση μου προκάλεσε το γεγονός ότι γνωστός μου, φανατικός πασόκος δήλωνε, μου έλεγε επί μέρες πόσο καλός και απλός άνθρωπος είναι τελικά, και πόσο τον αδικούσαν όλα αυτά τα χρόνια!!!!
Όταν του εξήγησα πως αν ο εν λόγω ήταν ακόμη βασιλιάς, ούτε σε απόσταση χιλιομέτρων δε θα μπορούσε να τον πλησιάσει, με απέρριψε ως ποταπό, αρνητή της αλήθειας και αμετανόητο αντιβασιλικό…
ΥΓ2- Εκείνη την ίδια ημέρα το ΠΑΣΟΚ (Σκανδαλίδης) κατέθεσε επίκαιρη επερώτηση στη Bουλή για το πώς επετράπη η είσοδος στη χώρα του ανεπιθύμητου persona non grata Γλίξμπουργκ.
Εν τω μεταξύ, το ελληνικότατο διαβατήριό του τον ανέφερε ως Κωνσταντίνο Β’, «Βασιλέα των Ελλήνων», με τελευταία ανανέωση το 1987 από προξενείο μας στο Βέλγιο. Ποιος κυβερνούσε το 1987; Ερώτημα…
“Νάχαμε λενα βασιλιά για να μας θαμπώνει με λειρί στο μέτωπο και φωνή τρομπόνι” ( από ποιήμα του Βάρναλη).
Και στα καθ’ ημας.
Ο θεσμός της βασιλείας μας επιβλήθηκε από τις τρεις δυνάμεις ( Αγγλία-Γαλλία-Ρωσία) ως τοποτηρητής της προστασίας τους στο Νεοελληνικό κράτος..
Έκτοτε και μέχρι τον τελευταίο, όλοι τους λειτούργησαν ως πράκτορες ξένων συμφερόντων.
Των Άγγλών μέχρι το 1947 και το ΗΠΑ ως το δημοψήφισμα του 1974
Στη συνέχεια κι μέχρι τις μέρες μας την υποτραγή στον προτέκτορα έχει αναλάβει το πολιτικό προσωπικό.
Υπήρξαν όλοι τους ανθέλληνες και καταστροφικοί κηφήνες σε όλες τις περιπέτειες του Έθνους.
Υ.Γ Επί πρωθυπουργίας μπαμπά Μητσοτάκη με τη μέθοδο του ριφιφι, φυγαδεύτηκαν από το Τατόϊ όλα τα περιουσιακά στοιχεία, πίνακες και τιμαλφή φορτωμένα σε νταλίκες και παραδόθηκαν στον τόπο διαμονής του κοκού στο Λονδίνο.
Και στη συνέχεια η “ανεξάρτητη δικαιοσύνη” και σε συμβιβασμό με την ίδια κυβέρνηση του έδωσε κάποια δις δραχμές τότε, ως αποζημίωση για περιουσιακά στοιχεία για τα οποία δεν διέθετε κυριότητα.
Εσάς τι σας νοιάζει τι κάνουν οι Άγγλοι;
H Ελλάδα δεν έχε βασιλεία τύποις από το 1974,ουσιαστικά από το 1967,δηλαδή εδώ και 55 χρόνια οπότε ποιό είναι το θέμα σας;
Tα κανάλια απλά ακολουθούν τον χρυσό κανόνα ΤΗΛΕΘΕΑΣΗ.
Ότι πουλάει φέρνει διαφημίσεις και έσοδα.
Ελλαδα, χωρα ο,τι να ναι…γεια σου γιγαντα, Ατρακτορα!
@ ψυχραιμια
Είναι γεγονός πως ότι πουλάει έχει πέραση στην TV! Όμως εάν πουλάει και δεν προβάλλεται επειδή δεν βολεύει, τότε πέφτει “επιδότηση” για “διαφυγόντα κέρδη”! Όπως επίσης “επιδότηση” πέφτει και για την προβολή “προϊόντος” που δεν πουλάει! Σαφείς κανόνες της …. αγοράς!
@ ψυχραιμία
Είσαι σίγουρος πως ο θεσμός της βασιλείας ανεβάζει την τηλεθέαση?
Γιατί αν δεν κάνω λάθος ο πρωθυπουργός από την ΔΕΘ είπε πως οι Έλληνες δεν ενδιαφέρονται για τους θεσμούς ( παρακολουθήσεις) αλλά για την τσέπη τους.
Στην ουσία όμως του θέματος, είναι θεμιτό η δημοσιογραφία στα κεντρικά δελτία ειδήσεων να λειτουργεί με όρους τηλεθέασης ως προς την θεματολογία?
Μήπως θα έπρεπε να λειτουργεί με όρους τηλεθέασης ως προς την ποιότητα της ενημέρωσης?
@ Λυμπέρης
Εάν δεν υπήρχε τηλεθέαση δεν θα τα πρόβαλλαν.Γράφεις ότι δεν θα έπρεπε να είναι κριτήριο η τηλεθέαση στις ειδήσεις.Πρόκειται όμως για εμπορικά κανάλια που ζουν από τις διαφημίσεις.Η εξέλιξη των ειδήσεων ακολούθησε τις προτιμήσεις του κοινού.
Όταν άρχισε η ιδιωτική τηλεόραση οι ειδήσεις ήσαν αυστηρά πολιτικά θέματα και αυτό κράτησε 6-7 χρόνια.Μέχρι που ο Ευαγγελάτος είχε την ιδέα να κάνει ειδήσεις με “κοινωνικά θέματα” ,δηλαδή θέματα τύπου “οικογενειακές ιστορίες” και σάρωσε την τηλεθέαση.Αναγκαστικά ακολούθησαν ως ένα σημείο και οι άλλοι.
Δεν μπορείς να μπαίνεις μέσα συνέχεια προβάλλοντας θέματα που δεν ενδιαφέρουν τον κόσμο.
Το βασιλικό ρεπορτάζ όπως το ονομάζουν οι Άγγλοι συνδυάζει τη διάθεση του κοινού για οικογενειακές ιστορίες με το επί πλέον στοιχείο ότι η συγκεκριμένη οικογένεια είναι βασιλική και είναι σίγουρο ότι φέρνει έσοδα.
Τώρα όσον αφορά τους Άγγλους και την Ελισάβετ για να καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται φαντάσου εδώ να πέθαινε κάποιος ή κάποια που έχει ορκίσει όλους τους πρωθυπουργούς από τον Παπάγο ως τον Τσίπρα.
Επί πλέον αυτός ο κάποιος είναι απόγονος των Παλαιολόγων ή μάλλον πιο παλιά των Κομνηνών.
Στο ενδιάμεσο διάστημα οι πρόγονοί του έφτιαξαν τη μεγαλύτερη αυτοκρατορία που είδε ποτέ ο κόσμος περιλαμβάνοντας το ένα τέταρτο της επιφάνειας της γης υπερνικώντας όλους τους διεκδικητές από την ισπανική αυτοκρατορία ως τον Ναπολέοντα και στο τέλος κέρδισαν δύο παγκοσμίους πολέμους ενώ στο μεταξύ υπό την κυριαρχία τους αναπτύχθηκε το σύγχρονο τραπεζικό σύστημα και έγινε η βιομηχανική επανάσταση,καθιερώθηκε το σύγχρονο πολίτευμα του κόσμου,το κοινοβουλευτικό που το αντέγραψαν οι περισσότερες χώρες της γης ενώ η γλώσσα ενός νησιού έγινε η παγκόσμια γλώσσα στην οποία προσπαθούν αυθόρμητα να συνεννοηθούν δύο άνθρωποι που κατοικούν στις πέντε ηπείρους του πλανήτη.
Θα πεις ότι όλα αυτά δεν τα έκαναν οι βασιλιάδες.Έγιναν όμως στο όνομά τους.