Ακόμα κι αν υποτεθεί ότι η υπόθεση του Τουρκοκύπριου που ελληνοποιήθηκε, αφορά ζητήματα «εθνικής ασφαλείας», και μόνο η εμπλοκή του Άδωνι στην υπόθεση καθιστά το θέμα… εθνικό ανέκδοτο
Η «εθνική ασφάλεια» ως … εθνικό ανέκδοτο. Μόνο έτσι, κωμικά, μπορεί να αντιμετωπιστεί η υπόθεση του Τουρκοκύπριου, Γιασάμ Αγιαβέφε (Yaşam Ayavefe), στον οποίο αποδόθηκε η ελληνική υπηκοότητα, με τις «συστατικές» επιστολές του Άδωνι Γεωργιάδη και του μητροπολίτη Πειραιώς, Σεραφείμ.
Υπόθεση που αποκαλύφθηκε και παραπέμπει σε εκ του πονηρού μεθοδεύσεις από την πλευρά της κυβέρνησης και άλλων παράκεντρων εξουσίας, ή και σε τσίρκο, αν κρίνει κανείς από τον τρόπο -επικοινωνιακό και πραγματικό- που την χειρίστηκε ο πολιτικός και κρατικός μηχανισμός της χώρας.
Ακόμα κι αν υποτεθεί ότι Γιασάμ Αγιαβέφε αποτελούσε θέμα «εθνικής ασφάλειας» για την Ελλάδα και ως εκ τούτου έπρεπε να προστατευθεί, οι χειρισμοί ήταν λίαν επιεικώς παιδαριώδεις. Διότι καμία σοβαρή χώρα δεν βγάζει στα μανταλάκια όποιον θέλει να προστατεύσει, προκειμένου είτε να αποκομίσει πληροφορίες και δίκτυο επαφών, είτε για να μην πέσει στα χέρια του τουρκικού κράτους και παρακράτους.
Εκτός και αν ο Άδωνις Γεωργιάδης ήθελε να παρουσιάσει το «μυστικό υπερόπλο» του απέναντι στον Ερντογάν, και παρουσίασε τον «προστατευόμενό» του, προκαλώντας για μια ακόμη φορά πολλαπλά… εγκεφαλικά στην κυβέρνηση -και στους ψηφοφόρους- της ΝΔ. Εξάλλου, όπως έλεγε προ εβδομάδων, «ο Ερντογάν μόνο κάτι σαπάκια έχει για να μας πολεμήσει». Τώρα, ο ίδιος έβγαλε από το οπλοστάσιό του το «υπερόπλο» του Αγιαβέφε. Κούνα που τον κούναγε που έμαθε και από στρατιωτικούς συσχετισμούς στην περιοχή. Αλλά δεν φταίει αυτός. Εκείνοι που τον αφήνουν να μιλάει επί παντός επιστητού και όσοι του δίδουν μικρόφωνο, ευθύνονται.
Ανεξαρτήτως της γελοιοποίησης της κυβερνητικής εικόνας και -το χειρότερο- της εικόνας της χώρας, εύλογα προκύπτει το ερώτημα: Προτού ελληνοποιηθεί ο Τουρκοκύπριος, ερωτήθησαν οι αρμόδιες Υπηρεσίες και Αρχές; Και, εάν ναι, τι απάντησαν; Διότι, εάν για παράδειγμα το «ευαγές ίδρυμα» της ΕΥΠ ή άλλες υπηρεσίες απάντησαν ότι πρόκειται για θέμα «εθνικής ασφάλειας», επιβεβλημένο ήταν να το στοιχειοθετήσουν. Κάτι που θα πρέπει να ξεκαθαρίσει με πλήρη σαφήνεια ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και να μην υπεκφεύγει τριγυρνώντας πέριξ της ουράς του.
Εάν, όμως, οι αρμόδιες Αρχές δεν έκαναν κάτι τέτοιο, αλλά το όλο θέμα περιορίστηκε στις «συστατικές» επιστολές Άδωνι – Σεραφείμ, τότε κάτι πολύ σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας.
Ως γνωστόν, ο Αγιαβέφε, σύμφωνα με βροχή δημοσιευμάτων στον ελληνικό και κυπριακό Τύπο τις τελευταίες ημέρες, ήταν καταζητούμενος με ερυθρά αγγελία της τουρκικής αστυνομίας προς την Interpol μετά από καταδικαστική απόφαση δικαστηρίου της Κωνσταντινούπολης στις 28 Φεβρουαρίου 2019 για «δημιουργία και διαχείριση παράνομου διαδικτυακού τόπου τυχερών παιγνίων και στοιχημάτων». Κοντολογίς, κατηγορείτο για παράνομο τζόγο, ενώ δημοσιεύματα στην Κύπρο τον έφεραν να έχει εμπλακεί και σε υποθέσεις της μαφίας στα κατεχόμενα. Κάτι που ο ίδιος έχει διαψεύσει, σύμφωνα με τα ίδια δημοσιεύματα.
Βέβαια, ουδείς μπορεί να δέσει σκοινί κορδόνι τις αποφάσεις της τουρκικής Δικαιοσύνης, όταν είναι γνωστό ότι βαφτίζονται «τρομοκράτες» ή «μαφιόζοι», και με δικαστική βούλα, πρόσωπα που απλά είναι αντικαθεστωτικοί ή μη αρεστοί στην Άγκυρα. Το ίδιο, ωστόσο, κυνηγιούνται και άτομα που βρίσκονται στις αντίπαλες «μαφίες» με αυτές που συνεργάζονται κύκλοι της εξουσίας στην Άγκυρα και στα κατεχόμενα. Ταυτόχρονα, όμως, ουδείς μπορεί να αγνοήσει και ένα σήμα που έχει στείλει η τουρκική Αστυνομία στην Interpol.
Να σημειωθεί, πάντως, ότι ενίοτε οι ελληνικές Αρχές επιδεικνύουν επιλεκτική ευαισθησία όσον αφορά τα αιτήματα της Τουρκίας στην Interpol. Για παράδειγμα, στο παρελθόν είχαν εκδοθεί -στην πραγματικότητα είχαν γίνει πακέτο από την Κάνιγγος στην Αδριανούπολη (Τουρκία)- Τούρκοι παράνομοι αντικαθεστωτικοί. Έτσι, επειδή τότε, ελληνική κυβέρνηση ήθελε να τους ξεφορτωθεί, αλλά και να κάνει την «καλή» στον Ερντογάν.
Η υπόθεση Αγιαβέφε έχει πολλά γκρίζα σημεία, τα οποία κάθε άλλο παρά έχει φωτίσει η κυβέρνηση. Το πρόσωπο αυτό αφορά πράγματι θέματα «εθνικής ασφάλειας», ή η εθνική ασφάλεια και η εξωτερική πολιτική έχουν καταντήσει αντικείμενα προσωπικών σχέσεων, «χρηματοδοτήσεων» και «δωρεών» του καθενός που θέλει να πάρει ελληνικό διαβατήριο προς εκκλησίες, κ.ο.κ.; Διότι, εάν έχει ξεπέσει τόσο πολύ η χώρα, τότε καλύτερα όχι μόνο να δώσουν το Turkaegean, αλλά και όλο το Αιγαίο και την Α.Μεσόγειο, να τελειώνουμε.
Όπως ανέφερε τις προηγούμενες ημέρες, λοιπόν, μερίδα του ελληνικού Τύπου, σύμφωνα με την τουρκική πλευρά, o Αγιαβέφε «συνελήφθη από το ελληνικό τμήμα της Interpol στις 28 Φεβρουαρίου 2019 και έχει γίνει αίτημα του κακουργοδικείου της Κωνσταντινούπολης για έκδοσή του στη χώρα μας».
Σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα, ο ίδιος μπήκε παράνομα στην Ελλάδα και συνελήφθη τον Μάρτιο του 2019, βάσει του εκκρεμούς σε βάρος του τουρκικού εντάλματος στην Interpol, καθώς και για παραβίαση συνόρων.
Τελικά, ποιος λέγει την αλήθεια; Η τουρκική πλευρά ή οι «διαρροές» από τις «αρμόδιες» ελληνικές Αρχές;
Κατά τα ίδια δημοσιεύματα, ο Αγιαβέφε κρατήθηκε για επτά μήνες (!) στη Θεσσαλονίκη. Άραγε, όλο αυτό το διάστημα, από τον Φεβρουάριο ή τον Μάρτιο του 2019, τι έκανε επτά μήνες στη Θεσσαλονίκη; Ελπίζουμε να μην είχε δωρεάν «φιλοξενία» σε κάποια φυλακή, ή έστω «ξενοδοχείο», προκειμένου να τον προστατεύσουν από τους Τούρκους «πράκτορες».
Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, του αποδόθηκε, μάλιστα, το στάτους του «πρόσφυγα» (πολιτικού;). Στις 16 Οκτωβρίου 2019, από την ελληνική Υπηρεσία Ασύλου άδεια διαμονής δικαιούχου διεθνούς προστασίας. Δηλαδή, 8-9 μήνες από τότε που συνελήφθη. Ταχύτατη διαδικασία, όταν είναι γνωστό ότι οι αρμόδιες Αρχές ροκανίζουν όσο μπορούν το χρόνο. Άραγε, ο υπουργός Μετανάστευσης, Μηταράκης, έχει κάτι να πει επ’ αυτού;
Πάντα σύμφωνα με τα σχετικά δημοσιεύματα, αν και η Δικαιοσύνη στη Θεσσαλονίκη γνωμοδότησε υπέρ της έκδοσής του στην Τουρκία ώστε να εκτίσει υπόλοιπο ποινής 2,5 χρόνων, ο Άρειος Πάγος, το 2019, δέχτηκε πως «ο εκζητούμενος είναι Χριστιανός Ορθόδοξος στο θρήσκευμα και μέλος ομάδας αντιφρονούντων (!) προς το πολιτικό καθεστώς της Τουρκίας με αντιπολιτευτική δράση και εάν επιτραπεί η έκδοσή του στην Τουρκία είναι πιθανό να διωχθεί για τα πολιτικά του φρονήματα».
Στο μεταξύ, αίσθηση προκαλούν τα όσα αποκάλυψε ο μητροπολίτης Πειραιώς, Σεραφείμ, για τον Αγιαβέφε.
Συγκεκριμένα ανέφερε, ότι βαφτίστηκε ΧΟ και πήρε το όνομα «Λεωνίδας» το 2020. Δηλαδή, μετά από την έκδοση της απόφασης του Αρείου Πάγου. Προφανώς και πρέπει να αποσαφηνιστεί το μπάχαλο που προκύπτει για ευνόητους λόγους.
Στη συνέχεια, εμφανίζεται να κάνει δωρεές στην Εκκλησία της Ελλάδας, τον Δήμο Πειραιώς, κ.λ.π. Η… κορύφωση, βέβαια, είναι η απόδοση της ελληνικής υπηκοότητας, με «συστατικές» επιστολές Άδωνι και Σεραφείμ, και την υπογραφή από την Κατερίνα Σακελλαροπούλου, στις 22 Ιουνίου 2022.
Συνήθως, όπως είναι γνωστό, σπανιότατα αποδίδεται η ελληνική υπηκοότητα. Άπαντες μένουν με το στάτους του πρόσφυγα. Όποιος δεν έχει χρήματα, βέβαια. Αλλά, προφανώς, ο Αγιαβέφε ήθελε και να ταξιδεύει ανά τον κόσμο. Όπως άλλωστε παλιότερα που γίνονταν ανάρπαστα τα διαβατήρια στους Ρώσους ολιγάρχες, τους Ουκρανούς, τους Γεωργιανούς, κ.λ.π.
Ο ίδιος, επίσης, φέρεται να ήταν και… συλλέκτης υπηκοοτήτων. Δεν εξηγείται, αλλιώς, ότι το 2016 είχε πάρει την τουρκοκυπριακή υπηκοότητα, η οποία λέγεται ότι του αφαιρέθηκε τρεις μήνες μετά, κατόπιν της Σερβίας (2017) , της Τουρκίας , της… Δομινικανής Δημοκρατίας! Βέβαια, το ελληνικό διαβατήριο θεωρείται πιο «ισχυρό» από τα προηγούμενα.
Στον ελληνικό και κυπριακό Τύπο, επίσης, γράφτηκε ότι έχει επιχειρήσεις καζίνο και ξενοδοχεία στην κατεχόμενη Κερύνεια. Να σημειωθεί ότι το ψευδοκράτος αποτελεί «παράδεισο» του ηλεκτρονικού και του ιντερνετικού τζόγου. Συχνά εκδηλώνεται ξεκαθάρισμα λογαριασμών και δολοφονίες, όπως το ίδιο γίνεται και στην ελεύθερη Κύπρο.
Επιπλέον, ότι το όνομά του ενεπλάκη από κάποιον Τούρκο δημοσιογράφο και στη δολοφονία του επιχειρηματία του τζόγου και εμπλεκόμενου σε υποθέσεις ναρκωτικών, Χαλίλ Φάλγιαλι, τον Φεβρουάριο του 2021. Ο Γ.Αγιαβέφε το έχει διαψεύσει.
Ανεξαρτήτως τι στέκει και τι όχι, ο Χαλίλ Φάλγιαλι θεωρείτο, σύμφωνα με τον ελληνοκυπριακό και τον τουρκοκυπριακό Τύπο, ότι κατείχε αρχείο (βίντεο, φώτο, έγγραφα) με στοιχεία, με τα οποία εκβίαζε. Μάλιστα, ο γνωστός Τούρκος μαφιόζος, Σεντάτ Πεκέρ, ο οποίος από το εξωτερικό έκανε προ ετών εκπομπές μέσω youtube, με αποκαλύψεις για σχέσεις της κυβέρνησης Ερντογάν με την τουρκική μαφία, είχε αναφερθεί και στα «αρχεία του Φάλγιαλι».
Σύμφωνα με κυπριακά ΜΜΕ, το όνομα του Φάλγιαλι είχε συνδεθεί με ροζ βίντεο με εμπλεκόμενους κρατικούς και πολιτικούς παράγοντες των κατεχομένων, ανάμεσα στους οποίους και ο πρώην «πρωθυπουργός», Ερσάν Σανέρ. Αυτός… παραιτήθηκε (!). Ο Φάλγιαλι φέρεται να στήριζε οικονομικά το κόμμα του σημερινού «προέδρου» των κατεχομένων, Ερσίν Τατάρ.
Οι ΗΠΑ ερευνούν από το 2015 τον Φάλγιαλι για διασυνδέσεις του με εμπόριο ναρκωτικών, ενώ φέρεται να συνεργάστηκε και με τον Ερκάμ Γιλντιρίμ (γιος του πρώην πρωθυπουργού της Τουρκίας, Μπιναλί Γιλντιρίμ) για τη μεταφορά μεγάλης ποσότητας ναρκωτικών από τη Βενεζουέλα.
Δεν πρωτοτύπησε η Ελληνική Διοίκηση, απλά αντέγραψε την πρακτική του Τέτσελ. Ήταν Γερμανός Δομινικανός μοναχός και είναι γνωστός για την πώληση συγχωροχαρτιών κατά τη διάρκεια του 16ου αιώνα. Ο Τέτσελ είχε καταστρώσει τιμοκατάλογο για κάθε είδος αμαρτίας. Οι δε τιμές ήσαν διαφορετικές ανάλογα με την κοινωνική θέση των αμαρτωλών. Όμως κ. Γεωργιάδη, αυτά τα συγχωροχάρτια αποτέλεσαν την θρυαλλίδα για την θρησκευτική μεταρρύθμιση στη Γερμανία και στην εκδίωξη του Παπισμού, έχετο υπόψη σου.