Άμεση απειλή για Δύση και «Δυτική δημοκρατία» οι απανωτοί διασυρμοί Μπάιντεν και το συνολικότερο έλλειμμα ηγεσίας

Διαπόμπευση, όχι μόνο της προσωπικής εικόνας του Μπάιντεν, αλλά συνολικά αυτής του Αμερικανού προέδρου και τις ίδιας της «Δυτικής δημοκρατίας», αποτελούν οι εμφανίσεις του νυν ενοίκου του Λευκού Οίκου

Κάποιος να τον προστατεύσει, επιτέλους! Το περιβάλλον του δεν τον έχει αφήσει απλά απροστάτευτο, αλλά τον γελοιοποιεί. Έτσι, όμως, δεν εξευτελίζει μόνο την προσωπική εικόνα του Μπάιντεν, αλλά συνολικά την εικόνα των θεσμών της ονομαζόμενης «Δυτικής δημοκρατίας» και της ίδιας της Δύσης, ενισχύοντας κατ’ αυτό τον τρόπο την άποψη ότι η Δύση βρίσκεται σε καθοδική τροχιά, ή ακόμα και σε πορεία παρακμής.

Συνολικά, το πολιτικό προσωπικό στη Δύση, και βέβαια στην Ελλάδα, υφίσταται πρωτοφανή κρίση αξιοπιστίας. Κάτι που ξεκίνησε στην αρχή της δεκαετίας του 1990, με την άνοδο «διαχειριστών» στην εξουσία, και στα καθ’ ημάς με «λογιστές» και «αρχιμάγειρους της διαπλοκής». Στην Ελλάδα κορυφώθηκε με τα μνημόνια. Συνολικότερα στη Δύση συνεχίζεται σήμερα με αμείωτη ένταση, με την οικονομική, υγειονομική, ενεργειακή κρίσεις και εσχάτως με τις πολεμικές περιπέτειες.

Στην πραγματικότητα, τις τρεις τελευταίες δεκαετίες η πολιτική απροκάλυπτα υποτάχθηκε στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και μετετράπη σε αναπόσπαστο κομμάτι αυτού που ονομάζεται «πολιτικο-οικονομική διαπλοκή».

Δεν αφουγκράζονται τους λαούς

Μακριά από τις ανησυχίες των λαών, και δίχως να ενδιαφέρεται να πιάσει τον σφυγμό του κόσμου και τις καθημερινές αγωνίες του, κατασκευάζει μια καθαρά μιντιακή, παραπλανητικά ωραιοποιημένη εικόνα της ζωής, η οποία απέχει έτη φωτός από τις ανάγκες των κοινωνιών. Μια τέτοια κατάσταση είναι άκρως αμφίβολο κατά πόσο μπορεί να διαρκέσει για πολύ, κυρίως στη Δύση της «κοινοβουλευτικής δημοκρατίας». Η τελευταία, ως γνωστόν, εδώ και χρόνια υφίσταται ανεπανόρθωτη φθορά.

Όλα θυσιάζονται στον βωμό της εικόνας που κατασκευάζουν τα επικοινωνιακά επιτελεία και οι μεγάλες πολυεθνικές και εγχώριες εταιρείες προβολής και δημοσίων σχέσεων. Η Ελλάδα είναι από τις πλέον χαρακτηριστικές περιπτώσεις. Ευρισκόμενη σε τροχιά ελεύθερης πτώσης ως κοινωνία και χώρα, η κυβέρνησή της ενδιαφέρεται μόνο για την επικοινωνιακή εικόνα της και ουδόλως για τα πραγματικά προβλήματα του λαού. Ωραιοποιεί την κατάσταση, πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

Προφανώς δεν είναι η μοναδική. Δυστυχώς, αποτελεί, πλέον, πάγια πρακτική όλων των πολιτικών στη Δύση. Απλά, η Ελλάδα αντιμετωπίζει πολύ μεγαλύτερα προβλήματα και ουδόλως μπορεί να συγκριθεί με μεγάλες Δυτικές δυνάμεις, οι οποίες για πολλούς, ιστορικούς, πολιτικούς, οικονομικούς και γεωπολιτικούς λόγους, έχουν πολύ μεγαλύτερες αντοχές.

Θλίψη

Η περίπτωση του Μπάιντεν προκαλεί θλίψη. Άγουν και φέρουν έναν ηλικιωμένο και με εμφανή προβλήματα αντοχών άνθρωπο, ουσιαστικά, διαπομπεύοντάς τον. Ο ογδοντάχρονος τη μια εμφανίζεται ως … ποδηλάτης, που όμως πέφτει με σταματημένο το ποδήλατό του, την άλλη χάνει τα λόγια του και δεν αναγνωρίζει άτομα. Εσχάτως, σε τηλεοπτική ομιλία του διάβαζε ό,τι του είχαν γράψει στο μόνιτορ, όπως «Ξαναδιάβασε τη γραμμή». Και αυτόν τον άνθρωπο που, πάντως, εκπροσωπεί τον θεσμό της Προεδρίας των ΗΠΑ, της Νο1 χώρας στον κόσμο, κανείς δεν φροντίζει να τον προστατεύσει.

Θέλουν οι επικοινωνιολόγοι να δείξουν ότι οι ΗΠΑ διαθέτουν έναν «δυναμικό» πρόεδρο; Του λένε να ανεβεί τρέχοντας τα σκαλιά του προεδρικού αεροσκάφους, αλλά αυτός σκοντάφτει και παραλίγο να τσακιστεί. Τον θέλουν να δείχνει ότι έχει αντοχές; Τον βάζουν, υπό τις κάμερες, να κάνει τζόκινγκ, αλλά αυτός παραπατάει.

Οι εικόνες του προέδρου των ΗΠΑ έχουν γίνει ευρύτατα αντικείμενο τρολαρίσματος στα social media. Όχι αθώου και σε πολλές περιπτώσεις υποκινούμενου από κέντρα, τα οποία θέλουν να ενισχύσουν την εικόνα μιας υπερδύναμης σε αποσύνθεση και καθοδική πορεία. Οι εικόνες Μπάιντεν, εννοείται, βολεύουν και τον Τραμπ, αλλά και ηγέτες χωρών όπως της Ρωσίας, της Κίνας, κ.ο.κ.

Κατά τα λοιπά, η Δύση θέλει να δείξει ότι είναι «ενωμένη» υπό τη στιβαρή ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών. Ποιος, όμως, μπορεί να πεισθεί γι’ αυτό όταν βλέπει αυτές τις αποκαρδιωτικές εικόνες του Μπάιντεν, σε συνδυασμό βέβαια με τις εντονότατες διαφωνίες που υπάρχουν στο εσωτερικό του Δυτικού «στρατοπέδου», όπως για παράδειγμα με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία;

Γυμνοί Τζόνσον και Πούτιν

Πρόσφατα, σε σύσκεψη των ηγετών του G7, δηλαδή των ισχυρότερων χωρών του πλανήτη, αστειευόμενοι με τον Πούτιν που εμφανιζόταν παλιότερα πάνω σε άλογο χωρίς μπλουζάκι, ο Μπόρις Τζόνσον, κάνοντας πλάκα, είπε να βγάλουν κι΄ αυτοί τα σακάκια τους για «να δείξουμε ότι είμαστε σκληρότεροι από τον Πούτιν». Κι αυτός, μόλις λίγες ημέρες μετά «έπεσε» από πρωθυπουργός της Βρετανίας.

Όλα αυτά είναι βούτυρο στο ψωμί όσων καλλιεργούν την εικόνα ότι η Δύση και η «Δυτική δημοκρατία» βρίσκονται σε παρακμή και ότι είναι λίγα τα ψωμιά τους. Έτσι, οι φωτογραφίες του Πούτιν καβάλα στ’ άλογο και άλλες παρόμοιου τύπου, οι οποίες πάντως σπανίζουν τελευταία, διότι και αυτός μεγαλώνει και έχει προβλήματα υγείας, δηλαδή η εικόνα του «δυναμικού» ηγέτη, βρίσκει πολλούς ένθερμους οπαδούς και στη Δύση. Όπως και οι εικόνες του ηλικίας 76 ετών, Τραμπ, να «χορεύει» δήθεν στις εξέδρες των συγκεντρώσεών του.

Στην πλειοψηφία τους, δε, οι οπαδοί τους είναι «αντι-συστημικοί». «αρνητές» συνολικά της πολιτικής «διαχείρισης», την οποία θεωρούν υπεύθυνη για την καταστροφή της ζωής τους, καθώς και ότι είναι ανίκανη να δώσει λύσεις στα προβλήματά τους. Και ο αριθμός αυτός διαρκώς διογκώνεται, όπως έχει εξάλλου δείξει και το «φαινόμενο Τραμπ», το οποίο είναι δραματικό λάθος να υποβαθμίζεται ως περιστασιακό φαινόμενο, ή ακόμα χειρότερα να αποδίδεται απλά σε παρεμβάσεις Ρώσων χάκερς στις εκλογές των ΗΠΑ. Όλα αυτά δείχνουν ανιστόρητες – απολιτίκ αντιλήψεις, και επιβεβαιώνουν ότι απλά το «σύστημα» στρουθοκαμηλίζει.

Το «σύστημα» καλά κρατεί (;)

Πίσω βέβαια από τις εικόνες θλίψης του Μπάιντεν, το «σύστημα» συνεχίζει να λειτουργεί. Ο πολιτικός, κυβερνητικός και οικονομικός μηχανισμός των ΗΠΑ, οι πολυεθνικές -που έχουν πουλήσει στην Κίνα ακόμα και το σκοινί που θα τις κρεμάσει-, οι πολεμικές βιομηχανίες, τα πανίσχυρα αεριτζίδικα funds και κυκλώματα που τζογάρουν στα Χρηματιστήρια ακόμα και την κατάρρευση ολόκληρων χωρών, όπως και της Ελλάδας, οι ενεργειακοί κολοσσοί, κ.α., συνεχίζουν απρόσκοπτα τις παγκόσμιες μπίζνες τους, επενδύοντας συχνά στη διεθνή αναταραχή.

Μέσα σε ενάμιση χρόνο από τη στιγμή που ανέλαβαν στις ΗΠΑ τα ηνία οι Δημοκρατικοί, με τον Μπάιντεν να έχει ουσιαστικά πίσω του όλο το παλιό επιτελείο του Ομπάμα, ο κόσμος κοντεύει να πάει σε παγκόσμιο πόλεμο.

Ωστόσο, η εικόνα της παντοδυναμίας πάσχει εμφανώς. Προσπαθούν να κρατήσουν τον Μπάιντεν στη ναφθαλίνη, με τα επικοινωνιακά επιτελεία να κάνουν τα πάντα για να πείσουν ότι οι ΗΠΑ έχουν πρόεδρο που μπορεί να ανταποκριθεί στα καθήκοντά του, αλλά στην πραγματικότητα περιφέρουν ένα αδειανό κουφάρι προέδρου, που περισσότερες αμφιβολίες γεννά παρά σιγουριά ότι η Δύση είναι σε καλό δρόμο.

Ο «σιδερένιος» Αντρέας

Αντίστοιχες, πλούσιες εμπειρίες, βέβαια, έχει ο ελληνικός λαός. Χαρακτηριστικά από τον «σιδερένιο», τον Αντρέα, τον οποίον περιέφεραν δεξιά και αριστερά τα κάθε λογής κυκλώματα της εξουσίας όσο το αδειανό κουφάρι του εξυπηρετούσε τα συμφέροντά τους. Ποιος ξεχνάει τους εξευτελισμούς που του επέβαλαν με τα «ματζούνια» κ.α.; Και μετά ήλθαν οι … «λογιστές», οι «αρχιμάγειροι της διαπλοκής», το πάρτι ξεκοκαλίσματος των κονδυλίων και του δημόσιου πλούτου, το «μαζί τα φάγαμε», τα μνημόνια και τώρα η ελεύθερη κατρακύλα μιας ολόκληρης χώρας.

Ο ρόλος της προσωπικότητας στην ιστορία έχει ξεκαθαριστεί στην ανθρωπότητα εδώ και πολλούς αιώνες. Δεν πείθεται κανείς από τους κάθε λογής επικοινωνιακούς «φωστήρες», που, με φτηνά τρικάκια, προσπαθούν να κάνουν το κρέας ψάρι. Η ανθρωπότητα δεν έχει ανάγκη από «πεφωτισμένους πατερούληδες» ή από «ξόανα» κατασκευασμένα από μιντιακά κέντρα που εξυπηρετούν μόνο τις ολιγαρχίες και απεχθάνονται τον λαό.

Μια Δημοκρατία έχει ανάγκη από την κινητοποίηση της κοινωνίας, τη συμμετοχή στα κοινά, τον αγώνα για μια καλύτερη ζωή και την υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας. Και σε αυτό καίριο ρόλο παίζει η προσωπικότητα και συνολικότερα η πολιτική, ως δύναμη κινητοποίησης της κοινωνίας, έμπνευσης με στρατηγικούς στόχους για τη χώρα και οργάνωσής της. Διαφορετικά, η χώρα, ειδικά με «λουδοβίκειες λογικές», δεν έχει μέλλον.

Antinews