Ανήμπορος να αρθρώσει εποικοδομητικό αντιπολιτευτικό λόγο, πέρα από αφορισμούς και ευχολόγια, ο… σύντροφος Αλέξης αποφάσισε να βγάλει από τη φαρέτρα του την πολυχρησιμοποιημένη σκανδαλολογία μπας και καλύψει τα αντιπολιτευτικά του κενά.
Τη γνωστή υπόθεση Novartis δηλαδή, την οποία από σκάνδαλο μετέτρεψε σε σκευωρία προς εξόντωση των πολιτικών του αντιπάλων κι ας τσιρίζει όσο θέλει περί του αντιθέτου.
Τώρα, αν νομίζει ότι την ώρα που ο λαός έντρομος για το άδηλο μέλλον που φέρνει το εν εξελίξει γεωπολιτικό χάος, με το στομάχι του να γουργουρίζει, θα του ξαναεμπιστευτεί τη ζωή του επειδή έκανε σημαία τη σκανδαλολογία και έτερον ουδέν, καλύτερα να αναθεωρήσει.
Γιατί πολύ φοβούμαστε ότι με αυτή την τακτική θα οδηγηθεί σε νέα εκλογική ήττα.
Η σκανδαλολογία φίλτατε, έριχνε κυβερνήσεις τις εποχές που δέναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα και ο νοών νοείτω.
Σήμερα, ο λαός καθημαγμένος από τις κακουχίες δίχως να γνωρίζει τι του ξημερώνει, τον νοιάζει μόνο η επιβίωσή του. Δυστυχώς εκεί τον καταντήσατε όλοι σας.
Άραγε, δύναται η σκανδαλολογία να του γεμίσει το στομάχι;
Προφανώς όχι.
Συνεπώς, θα πάει με αυτόν, ακόμη κι αν είναι ο ίδιος ο διάολος, που θα τον πείσει ότι δε θα πεινάσει.
Τα υπόλοιπα στην κάλπη…
Ο Τσίπρας το μόνο που μπορούσε ήταν να καβαλήσει το κύμα αγανάκτησης της Ελληνική κοινωνίας που έντρομη ανακάλυπτε ότι το μεταπολεμικό όνειρο του δημοκρατικού 5 στο πτυχίο, μια δουλειά στο Δημόσιο μέχρι τα 45-50 και σύνταξη ίση με το μισθό για 30 χρόνια συν ένα γερό εφάπαξ δεν έβγαινε πια μια και σταμάτησαν να μας δανείζουν.
Υποσχέθηκε επιστροφή στις εποχές δανεισμού με το μεγαλοφυές Μπαρουφάκειο σχέδιο να παίρνουμε λύτρα σπό ΕΕ με απειλή να τους τινάξουμε το Ευρώ, να προκαλέσουμε χάος στις Παγκόσμιες Αγορές και να τους στείλουμε ανοίγοντας τα σύνορα τζιχάντια μαζί με μετανάστες για να τους αιματοκυλίσουν.
Οπως ήταν αναμενόμενο το σχέδιο δεν βγήκε και εφάρμοσε ολόκληρο μνημόνιο, ο μόνος που το κατάφερε, ενώ για τη ζημιά που προκλήθηκε έδωσε όλη τη δημόσια περιουσία.
Μετά από αυτό ήταν καμμένο χαρτί. Μένει να το καταλάβει και ο ίδιος,.
Η σκανδαλολογια δεν γεμιζει βεβαια το στομαχι, τα σκανδαλα ομως που διασπαθιζουν τον δημοσιο πλουτο το αδειαζουν.
Αφού δεν έχει σαφή χάραξη εξωτερικής πολιτικής λογικό είναι να ανεβάζει θέματα εσωτερικά της καθημερινότητας. Το παραμύθι της πολυδιαστατης εξωτερικής πολιτικής δεν πουλάει πια. Έχει ο ΣΥΡΙΖΑ στενές σχέσεις με Δημοκρατικούς της Αμερικής , οπότε το θέμα του πολέμου στην Ουκρανία το κρατάμε χαμηλά και βλέπουμε. Το ζήτημα όμως αγαπητέ αθρογραφε δεν είναι ο Τσίπρας. Το ζήτημα είναι πια είναι η θέση της Ελλάδας στον κόσμο που διαμορφώνεται. Συμπεριφερόμαστε σαν να είμαστε πιο δυνατοί , από ότι είμαστε πραγματικά και σκεφτόμαστε λιγότερο από αυτό που πραγματικά μπορούμε. Στην κρίση που έρχεται θα κληθούμε να υπερασπιστούμε ότι κερδίσαμε τα τελευταία 200 χρόνια. Λίγοι έχουν καταλάβει τον κίνδυνο που έρχεται. Ίσως ενεργοποιηθουμε και πάλι βρίσκοντας όλες εκείνες τις παραδοσιακές αξίες που μας κράτησαν όρθιους και δυνατούς όλα αυτά τα χρόνια. Ο Τσίπρας δεν είναι το πρόβλημα , ούτε ο Τούρκος.Το μεγάλο πρόβλημα είναι να δώσουμε την δυνατότητα στο σύνολο της κοινωνίας να συσπειρωθεί γύρω από αυτές τις αξίες. Με πειθώ και όχι με καταστολή. Αν φυσικά υπάρχουν ακόμα και δεν σβήσει μέσα στην λήθη της ιστορίας.