H νομοθέτηση του εγκλήματος και ο αμερικανικός καπιταλισμός

Του Μανώλη Κοττάκη 

Η συναστρία είναι εξαιρετικώς ενδιαφέρουσα: η κυβέρνηση κάνει καθετί για να σφραγίσει κάθε τρύπα αμφισβήτησης της κυριαρχίας επί των θεσμών και για να επιτύχει τη θωράκισή της από δυσάρεστες εξελίξεις για το -λήξαν προσώρας- ζήτημα των υποκλοπών.

Ο διεθνής Τύπος, όμως, και δη ο αμερικανικός, κάνει καθετί για να το διατηρεί στο προσκήνιο – αρνείται να το κλείσει. Έχει σοβαρούς λόγους για να μην το κλείσει. Τελευταίο «κρούσμα», όσα έγραψε προσφάτως για την υπόθεση ο «New Yorker» και αναδημοσίευσαν χθες τα «Νέα». Έχει πραγματικά αξία να δούμε αναλυτικά το ρεπορτάζ.

Σήμερα, το Κοινοβούλιο καλείται να ψηφίσει νομοσχέδιο του υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης με τίτλο «Ενσωμάτωση της Οδηγίας (Ε.Ε.) 2022/2555 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 14ης Δεκεμβρίου 2022 σχετικά με υψηλό κοινό επίπεδο κυβερνοασφάλειας και άλλες διατάξεις».

Πρόκειται για την περίφημη Ευρωπαϊκή Οδηγία NIS2. Και ω του θαύματος! Ενώ ο νέος νόμος υποτίθεται ότι θα μας προστατέψει από τις παραβιάσεις της κυβερνοασφάλειας κατ’ επιταγήν των Βρυξελλών, εντούτοις στην πράξη προωθεί προς ψήφιση διατάξεις που αυξάνουν την ανασφάλεια για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ατομικές ελευθερίες.

Και τούτο διότι η κυβέρνηση αφαιρεί αρμοδιότητες της συνταγματικώς κατοχυρωμένης Ανεξάρτητης Αρχής Διασφάλισης Απορρήτου των Επικοινωνιών ως προς τον έλεγχο των τηλεπικοινωνιακών παρόχων και την επιβολή προστίμων έως 1,5 εκατομμυρίων σε αυτούς, και τις διαβιβάζει σε μια κατ’ ουσίαν κυβερνητική επιτροπή κυβερνοασφάλειας που ελέγχεται απολύτως από το υπουργικό συμβούλιο. Και αναθέτει σε αυτή την Αρχή, που αποτελεί Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, να διατάζει την ΑΔΑΕ.

Πρόκειται για μια κυβερνητική επιλογή η οποία αποτελεί… συνέχεια του «ανοίγματος» της Ν.Δ. στον χώρο του… Κέντρου. Πρόκειται για την επιτομή του σεβασμού στις αρχές του… Συντάγματος, του… κράτους δικαίου και της… φιλελεύθερης δημοκρατίας. Γιατί γίνεται αυτό; Κλασική πρακτική του Μαξίμου.

Μας ενοχλεί η σύνθεση της Επιτροπής «Πόθεν Έσχες» της Βουλής; Αφαιρούμε τον εκπρόσωπο του Συνηγόρου του Πολίτη από αυτήν και βάζουμε στη σύνθεσή της με το νόμο για το επιτελικό κράτος εκπρόσωπο της ιδρυθείσας επί των ημερών μας Εθνικής Αρχής Διαφάνειας. Μας ενοχλεί που η Ανεξάρτητη Αρχή Απορρήτου των Επικοινωνιών ζήτησε αυτεπαγγέλτως τους αριθμούς των τηλεφώνων που παρακολουθούνταν από τους τηλεπικοινωνιακούς παρόχους, και κάποιοι, υπό τον φόβο των αυτονόητων προστίμων, τους έδωσαν και διέρρευσαν στον Τύπο; Αφαιρούμε από την ΑΔΑΕ την αρμοδιότητα να έχει οποιαδήποτε επαφή με τους παρόχους τηλεπικοινωνιών (εταιρίες κινητής τηλεφωνίας), αφού προηγουμένως αφαιρέσαμε από τα θύματα των παρακολουθήσεων το δικαίωμα να μαθαίνουν τους λόγους παρακολούθησής τους.

Απορρίπτει η Ανεξάρτητη Αρχή των Δημοσίων Συμβάσεων το 74% των απευθείας αναθέσεων των υπουργείων και ΝΠΔΔ ως παράνομων; Της αφαιρούμε με νόμο την αρμοδιότητα της «έννομης προστασίας» και την αναθέτουμε στα διοικητικά δικαστήρια. Μας ενοχλεί η απόφαση της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων για τη διαρροή των e-mails, κι ας ήταν χαμηλό το πρόστιμο που επέβαλε στη Ν.Δ.; Προσφεύγει ολόκληρο πολιτικό κόμμα κατά της απόφασης της Αρχής στο Συμβούλιο της Επικρατείας, που μετοίκισε στα γραφεία της Εμπορικής στην Αιόλου, καθώς στο παλαιό κτίριο έχει εγκατασταθεί… εργολάβος που το αποκαθιστά.

Μας ενοχλούν η σύνθεση και οι αρμοδιότητες του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης; Την ξεδοντιάζουμε. Μας ενοχλεί ο έλεγχος που κάνει η Αρχή Νομιμοποίησης Εσόδων από παράνομες δραστηριότητες στο «πόθεν έσχες» βουλευτών; Ψηφίζουμε νέο καθεστώς παραγραφής των ελέγχων από την τελευταία υποβολή και την αχρηστεύουμε. Με εξαίρεση το ΑΣΕΠ, που και εκεί υπάρχουν σκιές παρεμβάσεων, δεν υπάρχει Ανεξάρτητη Αρχή που να μην έχει δεχθεί «επίθεση» από το Μαξίμου.

Αν υπήρχε σοβαρή φιλελεύθερη αντιπολίτευση, θα έκανε το εξής: θα αξιοποιούσε ενδεικτικώς τα σημειώματα των προέδρων Ανεξάρτητων Αρχών, Χαράλαμπου Βουρλιώτη, Χρήστου Ράμμου, Ανδρονίκης Θεοτοκάτου, Ανδρέα Ποττάκη, στις αρμόδιες επιτροπές της Βουλής, και βεβαίως της τελευταίας έκθεσης-φωτιά του Ελεγκτικού Συνεδρίου για το 2023, και θα ζητούσαν έλεγχο.

Πέραν αυτών, όλως τυχαίως, σε κάθε μεγάλη υπόθεση δημοσίου συμφέροντος καταστρέφονται οι αποδείξεις. Καταστράφηκαν μετά την παρέλευση 15ημέρου όλες οι συνομιλίες στελεχών του ΟΣΕ από τη βραδιά των Τεμπών, που φυλάσσονταν στην Αθήνα. Καταστράφηκε το βιντεοσκοπημένο υλικό από τη φόρτωση της εμπορικής αμαξοστοιχίας του ΟΣΕ για τον ίδιο λόγο – το…15ήμερο. Καταστράφηκε -λέγεται- το ηχογραφημένο υλικό από την παρακολούθηση Ανδρουλάκη από την ΕΥΠ. Αγνοούνται -μαθαίνω- επίσης τα αρχεία των επικοινωνιών ανώτατων στελεχών του Λιμενικού την ημέρα του ναυαγίου της Πύλου, μολονότι αναζητούνται αρμοδίως.

Όλος ο κρατικός τρόπος δράσης μάς δείχνει πως, όπου δεν προλαβαίνει η διοίκηση να καταστρέψει τις αποδείξεις του εγκλήματος, επικαλούμενη τον… νόμο (!), ενεργεί προληπτικά το Κοινοβούλιο, το οποίο νομοθετεί το έγκλημα. Ο επόμενος που θα παρακολουθήσει στο μέλλον πολιτικά πρόσωπα δεν θα έχει το άγχος μήπως ζητήσει από τις εταιρίες το αρχείο των αριθμών παρακολουθήσεων κάθε ανυπάκουος «Ράμμος». Απλά δεν θα μπορεί.

Κατά τα λοιπά, η Ν.Δ. καταγγέλλει τον αυταρχισμό και τον λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ – το ότι η Αριστερά συμπεριφερόταν τότε σαν καθεστώς. Το ενδιαφέρον όμως είναι ότι αυτή η πολιτική εσωτερικής καταναλώσεως και απολύτου ελέγχου των θεσμών συναντά εμπόδια στο εξωτερικό.

Στο τελευταίο τεύχος του «New Yorker», o ερευνητικός δημοσιογράφος κύριος Φάροου, υιός της Μία Φάροου, κάνει μακρά αναφορά στο θέμα των υποκλοπών και μιλά για «ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης που παραμένουν υπό συζήτηση».

Γιατί διεθνή κέντρα επιμένουν να φέρνουν στην επιφάνεια αυτό που η κυβέρνηση επιθυμεί με κάθε τρόπο να ξεχάσει, διευκολυνόμενη από την απόφαση της ελληνικής Δικαιοσύνης;

Βαθιές δυσαρέσκειες του αμερικανικού καπιταλισμού για τον τρόπο που λειτουργεί η ελληνική οικονομία της αγοράς, ενδεχομένως.