Το αστυνομικό δελτίο «γεμίζει» καθημερινά με περιστατικά σκληρής παραβατικότητας μικρών παιδιών, εφήβων και νέων. Είναι προφανές ότι η νεολαία μας μεγαλώνει «αδέσποτη», χωρίς πρότυπα, χωρίς αρχές και όρια, χωρίς επίβλεψη των φτωχοποιημένων γονέων, που υπερεργάζονται και υποαμείβονται.
Μοναδικές παρέες των νέων μας το κινητό τηλέφωνο, οι διαδικτυακές γνωριμίες, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Διάφοροι απίθανοι τύποι και «ινφλουένσερ», που δημιουργούν μικρά βίντεο στο ίντερνετ, χρίζονται από μόνοι τους «καθοδηγητές» και «διαμορφωτές άποψης».
Και, μαζί με τα υπόλοιπα, υπάρχουν και οι επιρροές από την τραπ μουσική. Αυτό το είδος -υποτιθέμενης- μουσικής παρουσιάζει ως πρότυπα τους Aμερικανούς συμμορίτες, τους εμπόρους ναρκωτικών και λευκής σαρκός, που κυριαρχούν στα γκέτο των υποβαθμισμένων συνοικιών των μεγαλουπόλεων των ΗΠΑ.
Οι νέοι συνηθίζουν να ακολουθούν τα «ιδανικά», τις προτάσεις βίου και τις συμβουλές που προσφέρει αφειδώς η μουσική βιομηχανία. Τη δεκαετία του ’60 κυριαρχούσαν οι Beatles, που τραγουδούσαν για την ειρήνη, τον έρωτα, τη συμφιλίωση των ανθρώπων, και τώρα κυριαρχούν οι τραπ «καλλιτέχνες», που προτείνουν γκανγκστερική ζωή.
Υπενθυμίζεται ότι για την τραπ μουσική υποκουλτούρα η «δημοκρατία» έγραφε στο κύριο άρθρο της στις 30 Ιανουαρίου: «Αυτό το μουσικό ιδίωμα, που διαφημίζει αδιάκοπα το έγκλημα, δοξάζει τους παραβατικούς, οι στίχοι του βρίθουν ύβρεων και μειωτικών χαρακτηρισμών για τις γυναίκες, είναι ένα από τα αγαπημένα των συστημικών ΜΜΕ. […] Οι νέοι παρακολουθώντας τα παίρνουν “μαθήματα” εμπορίας και χρήσης ναρκωτικών, σωματεμπορίας, εκβιασμών, δολοφονιών, ληστειών, ένταξης σε εγκληματικές οργανώσεις κ.ά. […] Λίγα χρόνια νωρίτερα θα φάνταζε παρανοϊκό να προβάλλονται ως πρότυπα οι ποινικοί που τραγουδούν τα εγκλήματά τους, καταχειροκροτούμενοι από την “ελίτ” της χώρας. Κι όμως, τώρα όχι μόνο θεωρείται φυσιολογικό αλλά και ενδεικνυόμενο!
Μια καλή αρχή για την επιστροφή στην κανονικότητα είναι ο αποκλεισμός αυτού του είδους από τα ΜΜΕ και από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης».
Είναι προφανές ότι πρέπει άμεσα να ενεργοποιηθεί η πρώτη και βασικότερη γραμμή άμυνας απέναντι στην παρακμή: η οικογένεια. Όλα τα υπόλοιπα ακολουθούν, αν μπορούν και αν θέλουν…
Δημοσιεύεται στη «δημοκρατία»
Καθοδηγητές και διαμορφωτές (στρεβλών) απόψεων υπάρχουν από καιρό και στη μουσική βιομηχανία και στη βιομηχανία θεάματος ακόμα και στα κινούμενα σχέδια. Τελευταία βέβαια έχει παραγίνει το κακό και οι νέοι που δεν έχουν στόχους και οράματα ή πλήττουν, βρίσκουν κάποια “διέξοδο” σε τέτοιες συμπεριφορές που νομίζουν ότι τους προσθέτουν αξία.
Οι απροσανατόλιστοι αυτοί νέοι δυστυχώς έχουν απογοητευτεί από τις κρατούσες αξίες, από την πολιτική (όπως την έχουν καταντήσει τα κόμματα) και από τους θεσμούς που τους καταπιέζουν και δεν τους δίνουν ευκαιρίες. Αυτό που συμβαίνει σήμερα έχει οικοδομηθεί εδώ και πολύ καιρό. Τα σύγχρονα μέσα κοινωνικής δικτύωσης επιταχύνουν πάντως την κατάσταση.
Η λύση είναι να βρεθούν τρόποι ώστε από μικρές ηλικίες οι νέοι να μετέχουν και να συνδιαμορφώνουν τις εξελίξεις στην κοινωνία.
Θερμά συγχαρητήρια για
Υπέροχο άρθρο!!!