Στα 30.000 πόδια με την Ωραιοζήλη

Του Μανώλη Κοττάκη

Πτήση Α116 της Aegean Airlines από Αθήνα για Θεσσαλονίκη. Δευτέρα 27 Μαΐου, 1.05 μετά το μεσημέρι. Θέση 20 C. Δίπλα μου κάθεται ένας σοβαρός αστός καθηγητής, ο οποίος, όπως απεδείχθη από μια πρόχειρη έρευνά μου στο διαδίκτυο, ήταν ο υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ -με καταγωγή από τη Θεσσαλονίκη- Γρηγόρης Ζαρωτιάδης.

Δεν είχε πολλή διάθεση για κουβέντα. Φαινόταν κουρασμένος από το πρωινό ξύπνημα για να δώσει το «παρών» στην εκπομπή του Οpen TV «Ώρα Ελλάδος», όπως σιγοψιθύριζε στο κινητό του στους οικείους του στη συμπρωτεύουσα. Ο άνθρωπος είχε τον νου του στη συγκέντρωση που του ετοιμάζουν οι πολιτικοί του φίλοι στη Θεσσαλονίκη και στις Σέρρες, και αφού ολοκλήρωσε τις συνεννοήσεις του παραδόθηκε για το υπόλοιπο του ταξιδιού στις αγκάλες του Μορφέα.

Στις θέσεις 19 ABC κάθονται Έλληνες αθλητές με το εθνόσημο οι οποίοι αγωνίστηκαν στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου στο Κόμπε της Ιαπωνίας. Δεν τους γνώριζα και δεν ήθελα να μπω απρόσκλητος στην κουβέντα.

Το γεγονός ότι χθες ο ένας από τους δύο μίλησε στην εκπομπή του φίλου μου του Ατζεμιδάκη στο ENA CHANNEL της Καβάλας με βοήθησε να μάθω ότι ήταν πρωταθλητής μας από το Παγγαίο που κατετάγη έβδομος στο Παγκόσμιο, ο Γαβριήλ.

Δεν γνώριζα εκ πρώτης όψεως και τη χαμογελαστή νεαρά κυρία που καθόταν στη θέση 18C. Ντυμένη στα γαλάζια, χαριτωμένη και όμορφη, αν δεν την ήξερες θα μπορούσες άνετα να την περάσεις για μία από τις αεροσυνοδούς οι οποίες ταξιδεύουν με τα αεροπλάνα της γραμμής για να πάνε να συναντήσουν το αεροπλάνο στο οποίο θα εκτελέσουν την υπηρεσία τους. Έλα, όμως, που δεν ήταν αεροσυνοδός!

Σύντομα το μάτι μου έπεσε σε τρία φυλλάδια που περιεργάζονταν οι μπροστινοί μου αθλητές με τη φωτογραφία της και με κεφαλαία γράμματα το επώνυμό της: Κουτσουπιά. Ήταν η νεαρά δικηγόρος Βρυξελλών η οποία είναι επίσης υποψήφια ευρωβουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία.

Αλλά είναι περισσότερο γνωστή με το ποντιακό της όνομα «Ωραιοζήλη», με το οποίο συστήθηκε, αν θυμάμαι καλά, στο κοινό στην παρουσίαση του ευρωψηφοδελτίου στο Ωδείο Αθηνών.

Οι αθλητές και η υποψήφια από ένα σημείο και μετά είχαν μια πολύ ωραία, ζεστή συζήτηση στον ενικό. Τα παιδιά ήταν ειλικρινή μαζί της. Δεν ήταν κατά της Νέας Δημοκρατίας, αλλά, όπως της διευκρίνιζαν, μετά τα Τέμπη η ανάγνωση έχει αλλάξει για αυτά.

Της μίλησαν πάρα πολύ για τη Μαρία Καρυστιανού, για την οποία έδειξαν απεριόριστο σεβασμό. Της εξέφρασαν τον θυμό τους για τους υπουργούς που πολιτεύτηκαν μετά τα Τέμπη. Της μίλησαν πάρα πολύ για τους υποψήφιους ευρωβουλευτές που θέλουν την έδρα για να φυλάξουν τα… οπίσθιά τους και για κανέναν άλλον λόγο. Τη ρώτησαν με ένταση και κάποιας μορφής αμφισβήτηση ποια επίδραση μπορεί να έχει στη ζωή τους το Ευρωκοινοβούλιο.

Της εξήγησαν τα προβλήματά τους, υπογραμμίζοντας το αίτημα για προσλήψεις στο Δημόσιο για τους αθλητές, που ανά πάσα στιγμή διακινδυνεύουν για την πατρίδα τη σωματική τους ακεραιότητα.

Ρώτησαν τη γνώμη της για άλλους υποψήφιους ευρωβουλευτές άλλων κομμάτων, όπως ο Αναδιώτης. Δεν δίστασαν να μιλήσουν ανοιχτά για τον πρώην υπουργό Αθλητισμού Λευτέρη Αυγενάκη και τα παράπονα που είχαν εναντίον του.

Της μίλησαν για το αίσθημα κοροϊδίας που αισθάνονται για τους πολιτικούς, επειδή αυτοί δεν νοιάζονται καθόλου για τα προβλήματά τους. Της έκαναν νύξη ακόμα και για την Εύα Καϊλή.

Μου έκανε εξαιρετική εντύπωση ότι κανένα από τα θέματα που έθιγαν οι αθλητές στην υποψήφια ευρωβουλευτή της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι πρώτα στις τηλεοράσεις και στα ραδιόφωνα, που επιδιώκουν να τα θάβουν.

Η ίδια τους μίλησε πολύ φιλικά και με τις ερωτήσεις που τους έκανε για τα προβλήματά τους έδειχνε να καταλαβαίνει τι τους απασχολεί, γεγονός που αναγνώρισαν ακόμα και οι ίδιοι.

Ωστόσο, τα παιδιά, ευγενικά, ουσιαστικά της εξήγησαν ότι είναι μακριά από αυτό που είναι η σημερινή Νέα Δημοκρατία. Η ίδια, έξυπνα, δεν προσπάθησε να τους αλλάξει γνώμη και απέφυγε την προπαγάνδα. «Μιλάνε τα μάτια σας, δεν χρειάζεται να μου πείτε πολλά» σχολίασε απλώς!

Δεν ξέρω αν από τους πέντε κέρδισε μία ψήφο – ίσως… Δύσκολο το «ψηστήρι» στα 30.000 πόδια. Αλλά στο τέλος μία από την παρέα τής είπε ότι «σε συμπαθώ γιατί δείχνεις από αυτά που ρωτάς ότι καταλαβαίνεις τα προβλήματά μας, αλλά από την άλλη στεναχωριέμαι γιατί ξέρω ότι δεν μπορείς να κάνεις και πολλά πράγματα για εμάς».

Όλοι προεξόφλησαν ότι είναι μάλλον δύσκολη η εκλογή της σ’ αυτή την κάλπη και την προέτρεψαν, αφού αγαπάει τόσο πολύ αυτό που κάνει, να δοκιμάσει και να ξαναδοκιμάσει.

«Να ακολουθείς τη στρατηγική των αθλητών: εμείς, για να φτάσουμε σε μια επιτυχία, έχουμε προηγουμένως 10 αποτυχίες!» Εκείνη απλά τους χαμογέλασε.

Το αεροπλάνο προσγειώθηκε στην ώρα του στη Θεσσαλονίκη κι εγώ εξαφανίστηκα στο βανάκι με τον πατέρα Λουκά και τον πατέρα Νικόδημο, που με μετέφεραν στο Πεντάλοφο Κιλκίς, στην Ιερά Μονή Νικοδήμου.

Εκεί που, προσκεκλημένος του ηγουμένου Χρυσοστόμου, μίλησα χθες το μεσημέρι για το ιστορικό γεγονός της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης. Δεν ξέρω πόσοι υποψήφιοι ευρωβουλευτές θα φτάσουν έως εδώ σ’ αυτή την Ελλάδα, αλλά θα άξιζε τον κόπο.

Για την ώρα, ας υπογραμμίσω τη θετική εντύπωσή μου από την υποψήφια της Νέας Δημοκρατίας. Αν έχει την υπομονή η… Κουτσουπιά, μπορεί κάποτε να… ανθίσει.