Στην αμερικανική βιομηχανία όπλων, το κανονικό επίπεδο παραγωγής βλημάτων πυροβολικού για το οβιδοβόλο των 155 χιλιοστών -ένα βαρύ όπλο πυροβολικού μεγάλου βεληνεκούς που χρησιμοποιείται σήμερα στα πεδία μάχης της Ουκρανίας- είναι περίπου 30.000 βλήματα ετησίως σε καιρό ειρήνης.
Οι Ουκρανοί στρατιώτες που πολεμούν τις ρωσικές δυνάμεις εισβολής χρησιμοποιούν αυτή την ποσότητα μέσα σε περίπου δύο εβδομάδες.
Σύμφωνα με τον Dave Des Roches, αναπληρωτή καθηγητή και ανώτερο στρατιωτικό συνεργάτη στο Εθνικό Πανεπιστήμιο Άμυνας των ΗΠΑ, ο ρυθμός αυτός είναι ανησυχητικός.
“Ανησυχώ πολύ. Αν δεν έχουμε νέα παραγωγή, η οποία χρειάζεται μήνες για να αυξηθεί, δεν θα έχουμε τη δυνατότητα να προμηθεύσουμε τους Ουκρανούς”, τόνισε ο Des Roches μιλώντας στο CNBC.
Και η Ευρώπη ξεμένει. “Τα στρατιωτικά αποθέματα των περισσότερων [ευρωπαϊκών κρατών-μελών του ΝΑΤΟ] έχουν, δεν θα έλεγα εξαντληθεί εντελώς, αλλά σε μεγάλο ποσοστό, επειδή έχουμε παράσχει μεγάλες ποσότητες πυρομαχικών στους Ουκρανούς”, δήλωσε νωρίτερα αυτόν τον μήνα ο Josep Borrell, ύπατος εκπρόσωπος της ΕΕ για θέματα εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφαλείας.
Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ πραγματοποίησε ειδική συνεδρίαση την Τρίτη για να συζητήσει τρόπους αναπλήρωσης των οπλικών αποθεμάτων των κρατών-μελών.
Στρατιωτικοί αναλυτές επισημαίνουν ένα βασικό ζήτημα: Τα δυτικά κράτη παράγουν όπλα σε πολύ μικρότερους όγκους εν καιρώ ειρήνης, με τις κυβερνήσεις να επιλέγουν να μειώσουν την πολύ ακριβή κατασκευή και να παράγουν όπλα μόνο όταν χρειάζεται. Ορισμένα από τα όπλα που τελειώνουν δεν παράγονται πλέον, και για την παραγωγή τους απαιτείται εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό και εμπειρία – στοιχεία σε έλλειψη στον τομέα αυτό στις ΗΠΑ εδώ και χρόνια.
Ο Στόλτενμπεργκ δήλωσε κατά τη διάρκεια της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ την περασμένη εβδομάδα ότι τα μέλη του ΝΑΤΟ πρέπει να επανεπενδύσουν στις βιομηχανικές τους μονάδες στον τομέα των όπλων.
“Συνεργαζόμαστε τώρα με τη βιομηχανία για να αυξήσουμε την παραγωγή όπλων και πυρομαχικών”, δήλωσε ο Στόλτενμπεργκ στους New York Times, προσθέτοντας ότι τα κράτη πρέπει να ενθαρρύνουν τους κατασκευαστές όπλων να επεκτείνουν την παραγωγική τους ικανότητα μακροπρόθεσμα, κάνοντας περισσότερες παραγγελίες.
Αλλά η αύξηση της αμυντικής παραγωγής δεν είναι ούτε γρήγορος ούτε εύκολος άθλος.
Κινδυνεύει η ικανότητα των ΗΠΑ να υπερασπιστούν τον εαυτό τους;
Η αφοριστική απάντηση είναι: “Όχι”.
Οι ΗΠΑ είναι μακράν ο μεγαλύτερος προμηθευτής στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία στον πόλεμο με τη Ρωσία, παρέχοντας μέχρι σήμερα όπλα αξίας 15,2 δισ. δολαρίων από τότε που η Μόσχα εισέβαλε στη γείτονα, στα τέλη Φεβρουαρίου. Αρκετά από τα αμερικανικής κατασκευής όπλα έχουν αλλάξει το παιχνίδι υπέρ των Ουκρανών – ειδικά τα οβιδοβόλα των 155 χιλιοστών και το βαρύ όπλο πυροβολικού μεγάλου βεληνεκούς, όπως το HIMARS της Lockheed Martin. Η κυβέρνηση Μπάιντεν έχει δηλώσει ότι θα υποστηρίξει την Ουκρανία για “όσο χρειαστεί” προκειμένου να νικήσει τη Ρωσία.
Αυτό σημαίνει πολύ περισσότερα όπλα.
Οι ΗΠΑ έχουν ουσιαστικά εξαντλήσει τα αποθέματα σε οβιδοβόλα των 155 χιλιοστών για να τα δώσουν στην Ουκρανία – για να στείλουν περισσότερα, θα πρέπει να καταφύγουν στα δικά τους αποθέματα που προορίζονται για τις αμερικανικές στρατιωτικές μονάδες που τα χρησιμοποιούν για εκπαίδευση και ασκήσεις ετοιμότητας. Κάτι τέτοιο δεν θα το επιτρέψει το Πεντάγωνο, λένε στρατιωτικοί αναλυτές, πράγμα που σημαίνει ότι οι προμήθειες που προορίζονται για τις αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις δεν θα επηρεαστούν.
“Το αμερικανικό Υπουργείο Άμυνας έχει φτάσει στο σημείο όπου δεν είναι διατεθειμένο να παράσχει περισσότερα από τα συγκεκριμένα όπλα στην Ουκρανία”, δήλωσε ο Mark Cancian, πρώην συνταγματάρχης του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ και ανώτερος σύμβουλος στο Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι “οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να διατηρούν αποθέματα για την υποστήριξη των πολεμικών τους σχεδίων”, δήλωσε ο Cancian. “Για ορισμένα πυρομαχικά, το κινητήριο σχέδιο πολέμου θα ήταν μια σύγκρουση με την Κίνα για την Ταϊβάν ή στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας – για άλλα όπλα, κυρίως για επίγεια συστήματα, το κινητήριο σχέδιο πολέμου θα ήταν η Βόρεια Κορέα ή η Ευρώπη”.
Javelin, HIMAR και οβιδοβόλα
Αυτό σημαίνει για τις ουκρανικές δυνάμεις ότι κάποια από τα πιο ζωτικής όπλα τους στο πεδίο της μάχης -όπως το οβιδοβόλο των 155 χιλιοστών- πρέπει να αντικατασταθούν με παλαιότερα και λιγότερο προηγμένα όπλα, όπως το οβιδοβόλο των 105 χιλιοστών, το οποίο έχει μικρότερο ωφέλιμο φορτίο και μικρότερη εμβέλεια.
“Αυτό είναι πρόβλημα για τους Ουκρανούς”, λέει ο Des Roches, διότι “το βεληνεκές είναι κρίσιμο σε αυτόν τον πόλεμο. Πρόκειται για έναν πόλεμο πυροβολικού”.
Άλλα όπλα στα οποία στηρίζεται η Ουκρανία και τα οποία πλέον χαρακτηρίζονται ως “περιορισμένα” στο αμερικανικό απόθεμα είναι οι εκτοξευτές HIMARS, οι πύραυλοι Javelin, οι πύραυλοι Stinger, το οβιδοβόλο M777 και πυρομαχικά των 155 χιλιοστών.
Ο πύραυλος Javelin, που παράγεται από τις Raytheon και Lockheed Martin, έχει αποκτήσει εμβληματικό ρόλο στην Ουκρανία – ο αντιαρματικός πύραυλος ακριβείας που εκτοξεύεται από τον ώμο ήταν απαραίτητος για την απόκρουση των ρωσικών αρμάτων μάχης. Αλλά η παραγωγή στις ΗΠΑ είναι μικρή, με ρυθμό περίπου 800 ετησίως, και η Ουάσινγκτον έχει στείλει έως τώρα περίπου 8.500 πυραύλους – ποσότητα μεγαλύτερη από την παραγωγή μιας δεκαετίας.
Ο Τζο Μπάιντεν επισκέφθηκε ένα εργοστάσιο παραγωγής Javelin στην Αλαμπάμα τον Μάιο, λέγοντας ότι “θα διασφαλίσει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί μας θα μπορούν να αναπληρώσουν τα αποθέματά μας για να αντικαταστήσουν τις ποσότητες που έχουμε στείλει στην Ουκρανία”. Αλλά, όπως είπε, “αυτή η προσπάθεια δεν θα στοιχίσει λίγα”.
Το Πεντάγωνο έχει παραγγείλει νέους Javelin αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων, αλλά η αναβάθμιση απαιτεί χρόνο – οι πολυάριθμοι προμηθευτές που παρέχουν τις χημικές ουσίες και τα τσιπ υπολογιστών για κάθε πύραυλο δεν μπορούν όλοι να κινηθούν γρήγορα. Και η πρόσληψη, ο έλεγχος και η εκπαίδευση ανθρώπων για την κατασκευή τους απαιτεί επίσης χρόνο. Θα χρειάζονταν έως και 4 χρόνια για να αυξήσουν σημαντικά οι ΗΠΑ τη συνολική τους παραγωγή όπλων, εκτίμησε ο Cancian.
“Πρέπει να θέσουμε την αμυντική μας βιομηχανία σε πολεμική βάση”, σημείωσε ο Des Roches. “Και δεν βλέπω καμία ένδειξη ότι το έχουμε κάνει”.
Ποιες είναι οι επιλογές της Ουκρανίας;
Στο μεταξύ, η Ουκρανία μπορεί να αναζητήσει αλλού προμηθευτές – για παράδειγμα στη Νότια Κορέα, η οποία διαθέτει έναν προηγμένο τομέα όπλων και τον Αύγουστο συνήψε συμφωνία πώλησης στην Πολωνία αρμάτων μάχης και οβιδοβόλων αξίας 5,7 δισ. δολαρίων. Οι ουκρανικές δυνάμεις θα πρέπει επίσης να αναπληρώσουν όπλα και πυρομαχικά με παλαιότερης κοπής.
Ο Jack Watling, εμπειρογνώμονας σε θέματα χερσαίου πολέμου στο Royal United Services Institute στο Λονδίνο, πιστεύει ότι η Ουκρανία έχει ακόμα το περιθώριο να προμηθεύεται από μόνη της τα όπλα που χρειάζεται.
“Υπάρχει αρκετός χρόνος για να επιλυθεί αυτό το πρόβλημα προτού γίνει κρίσιμης σημασίας”, δήλωσε ο Γουότλινγκ, σημειώνοντας ότι το Κίεβο μπορεί να προμηθευτεί πυρομαχικά από χώρες που δεν χρειάζονται άμεσα τα δικά τους ή των οποίων τα αποθέματα πρόκειται να λήξουν.
“Έτσι, οι Ουκρανοί μπορούν να συνεχίσουν να εξοπλίζονται”, ανέφερε ο Watling, “αλλά θα πρέπει να είναι προσεκτικοί όσον αφορά τον ρυθμό των δαπανών τους και την προτεραιότητα που θα δώσουν στα πυρομαχικά, επειδή δεν υπάρχουν ανεξάντλητες ποσότητες”.
Πηγή: capital.gr
