Το αυστηρό σχέδιό του για την αναθεώρηση του Ευρωπαϊκού Συμφώνου Σταθερότητας παρουσίασε ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ
Ο Κρίστιαν Λίντνερ, αυτοχαρακτηριζόμενος και ως «γεράκι του προϋπολογισμού», ή «νέος Σόιμπλε» κατά άλλους, προσφέρει μια πονηρή ανταλλαγή στη συνεχιζόμενη συζήτηση για τους δημοσιονομικούς κανόνες της ΕΕ: Αυστηρότερη επιβολή των ορίων δαπανών, σε αντάλλαγμα ενός βαθμού ευελιξίας (σ.σ. άρα όχι πλήρη ευελιξία) στον ρυθμό μείωσης του χρέους.
Με λίγα λόγια, σκληρό ροκ και καμουφλαρισμένη λιτότητα, σε μια περίοδο που οι ευρωπαϊκές οικονομίες προσπαθούν να ορθοποδήσουν από τις συνέπειες του κορωνοϊού, αλλά και να αντέξουν τις συνέπειες της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και το γεγονός ότι «πυροβόλησαν τα πόδια τους» με κυρώσεις κατά της Μόσχας που τελικά πλήττουν τις ίδιες.
Σε μια συνέντευξη που δημοσιεύτηκε σήμερα στην εφημερίδα Handelsblatt, ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών παρέδωσε το ανησυχητικό εναρκτήριο σάλβο του Βερολίνου: «Υποστηρίζω τους πιο δεσμευτικούς κανόνες, αλλά με ρεαλιστικό τρόπο. Σχεδόν σαν το Halloween: φάρσα ή κέρασμα».
Ο Λίντνερ απέκλεισε το ενδεχόμενο αλλαγής του ανώτατου ορίου 3% της ΕΕ στο ετήσιο έλλειμμα και του ορίου χρέους 60% της ΕΕ προς το ΑΕΠ, μια κίνηση που θα ήταν δύσκολη σε κάθε περίπτωση, καθώς θα απαιτούσε ομοφωνία μεταξύ των μελών της ΕΕ.
Αντίθετα, κάλεσε τα κράτη μέλη να καταστήσουν δεσμευτικούς τους λεγόμενους μεσοπρόθεσμους δημοσιονομικούς στόχους βάσει των δημοσιονομικών κανόνων της ΕΕ. Αυτοί είναι δημοσιονομικοί στόχοι ανά χώρα στους οποίους θα πρέπει να επιδιώξουν οι χώρες περιορίζοντας το δημοσιονομικό τους έλλειμμα στο 0,5% ετησίως.
Εάν μια χώρα δεν το κάνει αυτό, η Κομισιόν θα μπορούσε να εκδώσει μια προειδοποίηση – που ονομάζεται «διαδικασία σημαντικής απόκλισης», πριν ξεκινήσει την πλήρη κύρωση μιας «διαδικασίας υπερβολικού ελλείμματος», η οποία θα μπορούσε τελικά να επιβάλει πρόστιμα στις χώρε-παραβάτες.
Στην πράξη, αυτοί οι κανόνες επιβάλλονται σπάνια, κάτι που φυσικά ο Λίντνερ ως «γεράκι» θέλει να αλλάξει.
«Μέχρι στιγμής… αυτές ήταν αποφάσεις στη διακριτική ευχέρεια της Κομισιόν. Φοβάμαι ότι αυτό τις καθιστά άσχετες. Η πρότασή μου στοχεύει επομένως στο να καταστήσει δεσμευτικούς αυτούς τους μεσοπρόθεσμους δημοσιονομικούς στόχους», σχολίασε και ξεκαθάρισε:
«Εάν μια χώρα υστερεί σε αυτούς τους στόχους, το οικονομικό της σχέδιο δεν θα γίνει αποδεκτό».
Σε αντάλλαγμα, ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ πρότεινε την άρση ενός κανόνα που απαιτεί από τις χώρες να μειώνουν το πλεονάζον χρέος τους κατά 5% ετησίως – μια απαίτηση που «έχει ξεπεραστεί από την πραγματικότητα» λόγω των «σωρών χρέους που ανέλαβαν οι κυβερνήσεις κατά τη διάρκεια της πανδημίας» αναγνώρισε.
Σύμφωνα με το Politico, τα άλλα κόμματα στον κυβερνητικό συνασπισμό της Γερμανίας — οι Σοσιαλδημοκράτες και οι Πράσινοι — έχουν «συμφωνήσει στις αρχές» των προτάσεων του Λίντνερ.
Η Κομισιόν από την πλευρά της είπε ότι θα παρουσιάσει προτάσεις μετά το καλοκαίρι σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο σκοπεύει να μεταρρυθμίσει τους κανόνες.
Πηγή: newsbreak.gr
Είναι λιτότητα να ζει κανείς με αυτά που βγάζει και όχι να χρεώνει τα παιδιά του?
Είναι δυνατόν ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα (το Ελληνικό) να προτείνει μόνο αυτό? Να πάει ο λογαριασμός στα παιδιά μας ώστε να μην στερηθούμε κάτι? Και όμως είναι
Και φυσικά είναι “φιλολαική” αυτή η πολιτική! Τουλάχιστον όσοι το προτείνουν ελπίζω να τους έχει μείνει κάτι από φιλότιμο και να μην αντέχουν να δουν τα μούτρα τους στο καθρέφτη.
Είναι δυνατόν να υποστηρίζουμε το τύπωμα χρήματος από την ΕΚΤ για να κόβουμε ομόλογα ώστε να δίνουμε “επιδόματα” όταν αυτό γεννάει την ακρίβεια η οποία πρώτα και κύρια χτυπάει όσους δυκολεύονται να τα φέρουν βόλτα?
Κατά τον “υπεύθυνο¨και καλά Κυριάκο αυτή είναι η σωστή πολιτική. Κατά τον Τσίπρα το πρόβλημα είναι ότι δεν γίνεται το τύπωμα αρκετά γρήγορα! Είναι δυνατόν με αυτά τα μυαλά να αποφύγει η Ελλάδα νέα χρεοκοπία? Ρητορική η ερώτηση…