Του Πολύκαρπου Αδαμίδη
Ο πρώτος γύρος των Γαλλικών εκλογών ολοκληρώθηκε. Τα αποτελέσματά του, ήταν λίγο πολύ αναμενόμενα. Η διάσπαση του πέραν της Γκωλικής δεξιάς χώρου, δεν ανέκοψε την πορεία της Μαρί Λε Πεν, στον δεύτερο γύρο. Τουναντίον μάλιστα επενέργησε πολλαπλασιαστικά ως προς τη συνολική εκλογική επιρροή της. Στο μέτρο πάντα που το στρατόπεδο Ζεμούρ, θα μπορεί να λογίζεται, πέρα από την προτροπή του επικεφαλής του και πραγματικός χώρος δεξαμενής ψήφων. Ο δεύτερος γύρος θα δείξει. Σε μια πρόσθετη διαπίστωση η επικεφαλής των Ρεπουμπλικανών, Βαλερί Πεκρές, δεν μπόρεσε να δημιουργήσει και να συντηρήσει δυναμική, που θα της επέτρεπε να μπει σφήνα στον δεύτερο γύρο και να καταστήσει εξαιρετικά δύσκολη την πολιτική προοπτική του Προέδρου Μακρόν. Είναι μια επιβεβαίωση, πως ειδικά σε Προεδρικές εκλογές το πρόσωπο του υποψηφίου και όχι το πολιτικό φάσμα, που θεωρητικά εκπροσωπεί, διαδραματίζει τον καταλυτικό ρόλο.
Από πλευράς του Προέδρου Μακρόν και σε ευθεία αναγωγή των εκλογικών αποτελεσμάτων, δε φαίνεται να κινδυνεύει σοβαρά στον δεύτερο γύρο. Κι όλα αυτά ενώ πέρασε, από διαδοχικές κρίσεις, με πρώτη αυτή που αφορούσε τις κινητοποιήσεις των λεγομένων Κίτρινων Γιλέκων. Τότε που ο ίδιος αναγκάστηκε να ξεκινήσει μια περιοδεία συνομιλίας με τους πολίτες. Και να συνειδητοποιήσει ενδεχομένως ότι οι θεσμικές ασκήσεις και μεταρρυθμίσεις επί χάρτου, διαφέρουν ως προς τη δυνατότητα εφαρμογής τους επί του πεδίου. Γι’ αυτό και αναγκάστηκε να τις πάρει πίσω.
Στα διεθνή έδειξε στόφα ηγέτη. Δεν απέφυγε βέβαια τους μαξιμαλισμούς και τους προβληματικούς βερμπαλισμούς. Μολονότι θα είχε κάθε λόγο να πνέει μένεα κατά των Ρώσων, που κατά τα λεγόμενα, αλλά και τις επισημάνσεις του ίδιου, επιχειρούσαν να ναρκοθετήσουν την πορεία του, προς το Μέγαρο των Ηλυσίων, έσπευσε να διατηρήσει διαύλους επικοινωνίας με τη Ρωσία. Ακόμα και να προσπαθήσει να πείσει τον Ρώσο Πρόεδρο να αναθεωρήσει, την ειλημμένη, όπως αποδείχθηκε απόφασή του να εισβάλει στη Ρωσία. Ξεπέρασε κατά τούτο την προσωπική πικρία και πολιτεύθηκε με όρους Μεγάλης Δύναμης, όπως θέλει να προβάλει τη Γαλλία. Το ίδιο έπραξε και όταν έσπευσε πατερναλιστικά στον Λίβανο, αλλά και όταν αντιπαρατέθηκε με την Τουρκία, για τον έλεγχο της επιρροής στη Λιβύη και την εμπέδωση του Γαλλικού ρόλου στην Ανατολική Μεσόγειο. Κάπου εκεί προέκυψε και η συμμαχία με τη χώρα μας. Με όρους και πλαίσιο, που σίγουρα μόνο δυσαρεστημένη δεν άφησαν τη Γαλλική αμυντική βιομηχανία. Χωρίς βέβαια να λειτουργεί με αποκλειστικότητες και στεγανά. Θρυλείται εξάλλου τον τελευταίο καιρό, ότι υπάρχουν διεργασίες για να πουληθεί Γαλλικό αντιαεροπορικό σύστημα στην Τουρκία. Σε όρους διεθνών σχέσεων και Ιστορίας, δεν είναι μια εξέλιξη που θα δικαιολογούνταν να μας εκπλήξει.
Για την έκβαση του δευτέρου γύρου των εκλογών, κρίσιμο θα είναι το ποσοστό της αποχής και οι εκλογικές καταβολές της. Μια ευρεία αποχή των ψηφοφόρων του Μελανσόν, μεταθέτει την τελική αναγωγή στα αποτελέσματα του πρώτου γύρου και της εκλογικής επιρροής των υπολοίπων υποψηφίων, που έχουν εκδηλωθεί ανοιχτά υπέρ ενός εκ των υποψηφίων. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο ο Πρόεδρος Μακρόν διασφαλίζει, όπως είναι και το αναμενόμενο, την επανεκλογή του. Κρίσιμο θα είναι και πόσο θα μετρήσει ο θυμός των Γάλλων ψηφοφόρων για την επιδείνωση του κόστους ζωής τους και της αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης. Είναι λόγοι που οδηγούν σε επιλογές ερήμην της πολιτικής κουλτούρας του κάθε ψηφοφόρου. Κι όλα αυτά σε μια χώρα, που η ενεργειακή της επάρκεια εν πολλοίς διασφαλίζεται από τους πυρηνικούς της σταθμούς. Είναι ένα μέτρο σύγκρισης για τον εκλογικό αντίκτυπο που τα αυξημένα τιμολόγια ρεύματος, θα έχουν στις χώρες που εξαρτώνται από την εισαγωγή ορυκτών καυσίμων. Εκεί ο γύρος θα είναι κάτι παραπάνω από εκλογικός.
Χλωμή πλέον πολιτικά, δίγλωσση και δίβουλη η Λεπέν. Και στο μικροσκόπιο της OLAF από το 2017 / 2018 (γνωστές ιστορίες) για υπεξαίρεση κονδυλίων της ευρωβουλής υπέρ του κόμματός της και της ευρωομάδας “Ευρώπη των Εθνών και της Ελευθερίας”. Τραγικά τα ήξεις-αφήξεις και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ σε στιλ -εντός/εκτός ΝΑΤΟ, εντός/εκτός ΕΕ-, κολλητιλίκια με ό,τι υπάρχει σε αφροασιατική κοινότητα, αυτά δείχνουν απόσυρση.
Και δέσμια του Πούτιν με τα δανεικά (και αγύριστα, διότι αυτό σημαίνει αναδιάρθρωση) και χωρίς ξεκάθαρο άμεσο λόγο για την εισβολή στην Ουκρανία, τέλος εποχής για την μαντάμ.
Μεν η εξωτερική πολιτική παίζει τεράστιο ρόλο όμως, η οικονομία και το γεμάτο στομάχι παίζει τον μεγαλύτερο ρόλο από οτιδήποτε άλλο. Εαν η Ευρώπη έκανε καλά ,στο να εμπλακεί με δυσάρεστες καταστάσεις με την Ρωσία εξαιτίας ενός Ζελένσκι ,την απάντηση θα την δώσουν οι γαλλικές εκλογές .Τώρα πως αυτό θα επηρεάσει τον νύν; Θα λάβει τις κατάλληλες απαντήσεις και οτιδήποτε βγάλει η γαλλική κάλπη θα πρέπει να προετοιμαστεί, για να φύγει με ότι αξιοπρέπεια του έμεινε Τουλάχιστον για χάρη της ιστορικότητας του κόμματος της ΝΔ. Το δεύτερο που θα του δείξουν οι γαλλικές εκλογές, είναι ότι οι κοινωνίες κουράστηκαν και από την εκμετάλλευση από τις πολυεθνικές εις το όνομα του καπιταλισμού(ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με την συγκεκριμένη μορφή αποικιοκρατίας) και από την υστέρηση της ζωής -Αυτό που ζητά ο κόσμος είναι αξιοπρεπής και ήρεμη ζωή.
Δεν έχετε καταλάβει τίποτε από την Γαλλία. Κι αυτό αποδεικνύεται από την αναφορά στο κόστος ενέργειας. Η Γαλλία, πράγματι, έχει μεγαλύτερη ανεξαρτησία σε σχέση με πολλές άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, εξαιτίας των πυρηνικών, όμως τα τιμολόγια είναι από τα ακριβότερα. Βλέπετε η λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού έχει καταφέρει να ξεθωριάσει την γκωλική οργάνωση της οικονομίας, με αποτέλεσμα οι τιμές να διαμορφώνονται από την…αγορά. ! Αν και εσχάτως, αρχίζουν να ακούγονται σώφρονες φωνές εθνικοποίησης του management της EDF και ρύθμισης της αγοράς ένέργειας.
Κατά τα άλλα, η γαλλική κοινωνία βράζει και το μείζον δεν είναι το πρόβλημα της αύξησης του κόστους διαβίωσης, αλλά η αδυναμία εκπλήρωσης πολλών δομικών ιδεωδών του γαλλικού πολιτικού συστήματος. Μπορεί, όντως, να τα καταφέρει ο Μακρόν αυτή τη φορά, αλλά σίγουρα θα είναι η τελευταία. Ο μεθεπόμενος ένοικος του Elysée θα μοιάζει στην Λεπέν ή στον Μελανσόν ή σε κάτι πολύ πιο ριζοσπαστικό. Υπό την προϋπόθεση, ότι η 5η Δημοκρατία αντέξει μια 5ετία (προσωπικά το αποκλείω).